Гомельскія праваабаронцы паскардзіліся ў ААН на парушэнне іх права на мірны сход — і выйгралі справу
Камітэт ААН па правах чалавека (Швейцарыя) апублікаваў рашэнне №2330/2014, прынятае па скарзе экс-старшыні Гомельскага гарвыканкама Святланы Гальдадэ. Ад беларускага ўрада з ААНаўскай трыбуны чарговы раз запатрабавалі змяніць нацыянальны закон і падыходы да правядзення масавых мерапрыемстваў (мірныя сходы грамадзян), піша gomelspring.org.
У 2012 годзе экс-мэр Гомеля Святлана Гальдадэ разам з праваабаронцамі Леанідам Судаленкам і Анатолем Паплаўным пратэставалі супраць крымінальнага пераследу праваабаронцы Алеся Бяляцкага, якога ў 2011 годзе кінулі на 4,5 года ў турму.
Яны падалі калектыўную заяву ў гарвыканкам аб правядзенні ў гадавіну арышту Бяляцкага пікету. Пратэстная акцыя планавалася ў цэнтры горада каля ўнівермага «Гомель». Чыноўнікі мерапрыемства забаранілі, спаслаўшыся на патрабаванне да пачатку мерапрыемства заключыць дамовы з міліцыяй, станцыяй хуткай дапамогі і камунальнікамі.
Усе суды, у тым ліку Вярхоўны, сталі на бок гарадскіх чыноўнікаў.
У скарзе ў Камітэт ААН па правах чалавека гамельчукі паставілі не толькі пытанні аб парушэнні правоў на мірны сход і свабоднае выказванне меркаванняў, але прасілі абавязаць афіцыйны Мінск змяніць нацыянальны закон «Аб масавых мерапрыемствах».
Міжнародныя эксперты прыйшлі да аднагалоснай высновы, што прадстаўленыя групай гамельчукоў факты сведчаць аб парушэнні Рэспублікай Беларусь правоў аўтараў на мірны сход і свабоднае выказванне іх меркаванняў (артыкулы 19 і 21 Міжнароднага Пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах). У сувязі з афіцыйнай адмовай Мінска ад супрацоўніцтва па скарзе, Камітэт па правах чалавека канстатаваў і парушэнне артыкула 2 Пакта, які абавязвае ўсе краіны добрасумленна выконваць узятыя на сябе міжнародныя абавязацельствы.
Прынятае ў Швейцарыі рашэнне з'яўляецца канчатковым, абскарджанню не падлягае. На працягу паўгода (180 дзён) беларускі ўрад абавязаны:
— даць аўтарам скаргі эфектыўны сродак прававой абароны. Гэта патрабуе, у прыватнасці, даць адэкватную кампенсацыю пацярпелым;
— распачаць крокі, неабходныя для прадухілення падобных парушэнняў у будучыні шляхам перагляду свайго нацыянальнага заканадаўства і практыкі яго прымянення;
— на працягу 180 дзён паведаміць у Камітэт ААН па правах чалавека аб выкананні прынятага рашэння і апублікаваць яго ў сродках масавай інфармацыі на дзяржаўных мовах.
Каментары