Pra fieminizm

Niadaŭna raspaliŭ žorstkuju dyskusiju pra fieminizm na «Novaj Eŭropie»:

«

Žančyna i mužčyna — heta iń i jań, dźvie ŭzajemadapaŭnialnyja častki adzinaha cełaha, dźvie raŭnapraŭnyja supraćlehłaści ŭ adzinstvie. Adroźnieńnie pamiž mužčynami i žančynami zakładzienaje samoju pryrodaju. Žančyny naradžajuć dziaciej, a mužčyny — nie naradžajuć. Mužčyna stvaraje siemia, jakoje žančyna vynošvaje i naradžaje novaje žyćcio — heta sakralnaja i ŭsialenskaja schiema isnavańnia absalutnaj bolšaści žyvych istotaŭ, vakoł jakoj budavałasia i śvietaŭspryniaćcie čałavieka.

Maci-ziamla i baćka-nieba, u chryścijanstvie jany pryniali vobraz Dzievy Maryi, jakaja naradžaje Jezusa ad Śviatoha Ducha, što sychodzić ad Boha-ajca. Tezis — antytezis — sintez, plus na minus — zamykańnie.

Ad hłybokaj staražytnaści na hetaj padstavie skłalisia ahulnyja sacyjalnyja roli žančyny jak vychavacielki dziaciej, mužčyny — jak zdabyvalnika ježy dla siamji. Heta naturalna, i ŭ hetym niama ničoha abraźlivaha ni dla žančyn, ni dla mužčynaŭ.

Abraźlivaje i niespraviadlivaje — heta kali žančynam na hetaj padstavie admaŭlajuć u hramadzianskich pravach i kali ich hvałtoŭna vyklučajuć z hramadskaha žyćcia, ale zmahańnie z hetaju źjavaju, [na instytucyjanalnym uzroŭnie] užo amal pieramožanaj u našaj krainie, nie maje sensu pieratvarać u valuntarysckaje vykarčoŭvańnie tradycyjnych hiendernych rolaŭ. Jak i baraćbu za svabodu vieravyznańnia i adździaleńnie carkvy ad dziaržavy nie treba było pieratvarać u rujnavańnie cerkvaŭ.

Mužčyny i žančyny — roznyja. Jany časta majuć roznyja zvyčki, roznyja intaresy, roznuju mientalnaść, časam navat adrozny racyjon. Skłałosia tak praz šmattysiačahadovaje vychavańnie, ci pad hetym jość i naturalnyja čyńniki — nie tak važna. Važna, što tak jość i što pieravažnaj bolšaści z hetym kamfortna.

»

(čytać całkam)

***

Dadam:

Fieminizm imkniecca nie da raŭnapraŭja žančyn i mužčyn, a da razbureńnia narmalovych dla žyćciazdolnaha čałaviečaha hramadstva hiendernych rolaŭ.

U vypadku z tradycyjnymi hiendernymi rolami varta kazać nie prosta pra stahodździ ichnaha isnavańnia, ale pra tysiačahodździ ci navat pra amal usiu historyju čałaviectva, kali jany zastavalisia zbolšaha niaźmiennymi.

Nasuprać hetaha,

štučna i pa-valuntaryscku stvoranyja sacyjalnyja kanstrukcyi my bačyli ŭ dziejańni ŭ Niamieččynie 1930-ch, Kitaje 1960-ch. Samaje prykraje, my sami byli abjektam takoha inžyniernaha ekśpierymienta na praciahu bolšaj častki ŭsiaho minułaha stahodździa.

I sučasny

destruktyŭny fieminizm, ź jaho ŭtapičnaj metaj ścierci adroźnieńni pamiž mužčynskim i žanočym, i jość kvintesiencyjaj hetaj absurdnaj racyjanalnaści.

Lišnie kazać, što z katehoryjaj asabistaj svabody (i, kali chočacie, kłasičnym libieralizmam) takaja pastanoŭka pytańnia nie maje ničoha ahulnaha.

U hetkaj dyskusii davodzicca jašče i jašče raz paŭtarać: ja za mahčymaść dla ŭsich ludziej niezaležna ad poła rabić jakuju zaŭhodna karjeru, ja prosta suprać taho, kab štučna imknucca da paryteta 50 na 50 absalutna paŭsiul. To bok, ja suprać razbureńnia hetych rolaŭ, ja za źmiahčeńnie ich miežaŭ dla žadajučych. Toje, što ŭ tych ci inšych prafiesijach daminujuć pradstaŭniki taho ci inšaha poła (ci taho ci inšaha etnasu i h.d.) zusim nie abaviazkova śviedčyć pra dyskryminacyju.

Chiba nie tak?

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0