«Мне хочацца абараняць Літву ва Украіне, а не чакаць, пакуль вораг прыйдзе да нас і пачне руйнаваць нашы гарады».
Сваю гісторыю жыхар Літвы Альбертас з пазыўным «Дантыст» расказаў ютуб-каналу «Настоящее время. Беларусь».
Па словах літоўца, у снежні 2021 года ён прыехаў ва Украіну лекаваць зубы.
«За паўтара-два месяцы, на працягу якіх я жыў ва Украіне, я паспеў палюбіць гэты народ, людзей, якія добра да мяне ставіліся».
Калі пачалася вайна, хлопец вырашыў застацца і дапамагчы ўкраінскаму народу. Спачатку быў медыкам у складзе аднаго з батальёнаў тэрытарыяльнай абароны Кіева. У гэты перыяд, па яго словах, адной з галоўных складанасцяў была ўкраінская мова.
«У пачатку вайны я разумеў яе дзесьці на 50 працэнтаў, даводзілася вучыць. А затым узнікла складанасць, калі я прыйшоў у беларускі Полк імя Кастуся Каліноўскага. Там давялося вучыць беларускую мову, што было ўжо лягчэй».
У палку Каліноўскага Альбертас з чэрвеня 2022 года:
«У канцы мая (2022-га. — НН) я пабачыў артыкул пра літоўскага сапёра Рымаса Армайціса, які ў той час разам з беларусамі служыў у палку. Я прачытаў і зразумеў, што там служаць і літоўцы. У гэты час якраз на старонцы палка ў фэйсбуку з'явілася абвестка аб наборы рэкрутаў-медыкаў. Я спісаўся праз чат-бот. Мяне запрасілі на інтэрв'ю, і так я патрапіў у полк».
Па словах хлопца, да сваёй службы ў Палку Каліноўскага ён не быў знаёмы з беларусамі:
«Я пачаў пазнаваць беларусаў толькі ў палку. У першую чаргу гэта вельмі добрыя, цярплівыя людзі, вельмі адказныя і любяць працаваць. Заўсёды радыя новым знаёмствам і адкрытыя для адносін».
Па словах Альбертаса, ён удзячны беларусам за тое, што яны прынялі да сябе грамадзяніна іншай краіны.
«Мяне прынялі цалкам як свайго, і да гэтай пары так да мяне ставяцца. Я ніколі за ўвесь час не адчуваў у палку нейкай дыскрымінацыі адносна сябе ці да іншых літоўцаў. (…) У нас адзіны вораг, і ўсе нейкія канфлікты павінны вырашацца пасля нашай супольнай перамогі».
Хлопец адзначае, што ўзаемаадносіны паміж Літвой і Беларуссю павінны выбудоўвацца пасля перамогі ў вайне, калі Беларусь стане свабоднай. Альбертас гаворыць, што з'яўляецца прыхільнікам Балта-Чарнаморскага саюза.
«Гэта самая высокая мэта. А як мінімум павінны быць адэкватныя адносіны, як у любых суседзяў», — лічыць баец.
У Палку Каліноўскага Альбертас як баявы медык эвакуюе параненых з поля бою на спецыяльна абсталяваным аўтамабілі:
«Мая задача — проста выйграць час, аказаць чалавеку мінімальную медычную дапамогу па дарозе. Зрабіць так, каб ён дабраўся да прафесіянальных дактароў як мага хутчэй».
Па словах Альбертаса, за час вайны ў яго развіцці як ваеннага медыка адбыліся істотныя змены:
«Украінскі вайсковы медык узору 2022 года і ўзору 2024-га — гэта дастаткова розныя медыкі. Цяпер даводзіцца часам выконваць абавязкі кіроўцы, працаваць з картамі, трохі працаваць з радыёсувяззю, мінімальна ў ёй разбірацца.
Даводзіцца праводзіць медыцынскую разведку, шукаць шляхі эвакуацыі, калі прыязджаем у новы раён баявых дзеянняў. Даводзіцца вывучаць розныя тыпы мін, як працуюць дроны, бо за апошні год медыкі сталі вельмі жаданай цэллю для ворага».
Мужчына заўважае, што за час вайны з'явілася адчуванне, што ён пастарэў на 10 гадоў.
«Цяпер 30, а адчуваю, што мне прыкладна 40. Прычыны гэтаму — стомленасць, пастаянны стрэс. Але з другога боку, можна вынесці і станоўчыя змены: больш сур'ёзны падыход да жыцця, да нейкіх рэчаў, задач. За два з паловай года навучыўся цаніць дробязі жыцця».
«Мне хочацца абараняць Літву ва Украіне, а не чакаць, пакуль вораг прыйдзе да нас і пачне руйнаваць нашы гарады», — кажа Альбертас.
«Дразды-3». Як у пасёлку пад Мінскам пасяліліся Галоўчанка, Глаз, Янчэўскі, Кавальчук і іншая лукашэнкаўская эліта6
Каментары
бабуля мужа партызанка з брыгады Машэрава таксама адзначала тое самае... усе - украінцы (а бабуля мужа мела у тым ліку і ўкраінскія карані), русскія і іншыя суседзі зачынялі перад імі хаты і толькі беларусы не