Tradycyjna pobač z kryžom u honar paŭstancaŭ 1831–34 hadoŭ, što ŭ vioscy Parečča Słonimskaha rajona, miascovyja aktyvisty i ich siabry z Hrodna, Minska, Kobryna ŭskłali kvietki, pramaŭlali, uzhadvali tych, chto pakłaŭ svaje žyćci za svabodu Biełarusi, śpiavali «Mahutny Boža».
Naohuł, ušanavańnie paŭstanckaj mahiły adbyvałasia, jak zaŭsiody, emacyjna. Vystupoŭcy ŭzhadvali, što mienavita 18 červienia naradziŭsia Michał Vałovič, uzhadali i ab tym, što i žyćcio svajo jon skłaŭ na šybienicy ŭ Hrodnie, jaho pakarali pa zahadu hubiernatara
Jamu było ŭsiaho 26 hadoŭ, i jon nie moh žyć spakojna u Paryžy, kali jaho radzima była akupavanaja čužyncami.
Dahetul nieviadoma, dzie jahonaja mahiła. Pa adnoj ź viersij, jaho pachavali paŭstancy, pa druhoj — cieła vykupiła maci i pachavała pobač z unijackaj carkvoj u Pareččy, jakuju zbudavali Vałovičy. Na tym miescy, dzie jašče da 2003 hoda stajaŭ kryž.
U 2003 hodzie pravasłaŭny śviatar, jaki pryjechaŭ u prychod z Prydniastroŭja, zahadaŭ vykapać kryž. Paźniej jaho adšukali pobač sa Ščaraj i pastavili na mohiłkach.
Nad mahiłaj paŭstancaŭ siońnia łunaŭ
Čały: Čym daŭžej Łukašenka marudzić z vybarami, tym bolš arhumientaŭ, kab jamu nie iści15
Kamientary