Biełarusu ŭ Nieapali admovilisia rabić manikiur. I voś jak heta patłumačyli — pryčyna nie ŭ palitycy
Tancor Hleb Vaškievič sutyknuŭsia ź niečakanymi realijami italjanskaha servisu pryhažości.
Hlebu admovili ŭ manikiury praz toje, što jon chłopiec.
«U manikiurščycy (pryvatny majstar) byŭ pryncyp. Jana ličyć, što mužčynski manikiur — heta pačvarstva i bluźnierstva.
Jak skazała maja ciotka, jakaja žyvie ŭ Nieapali, jana ŭpieršyniu z takim sutykajecca. Kaža, što ludzi tut dastatkova kansiervatyŭnyja, ale nie sustrakała takoha, kab admaŭlali kamuści ŭ servisie praz hiendarnuju prynaležnaść», — raskazvaje Hleb.
Pieršy svoj manikiur chłopiec zrabiŭ u žniŭni 2020-ha padčas pratestaŭ u Biełarusi.
«Mnie padajecca, što mužčynski manikiur heta nie tolki pryhoža, ale i estetyčna, — kaža Hleb. — Dla mianie heta sposab samavyjaŭleńnia.
U mianie niama peŭnaha typažu manikiuru, jakoha ja prytrymlivajusia. Usio zaležyć ad situacyi. Časam ja mahu zrabić adnatonny koler, a časam viasiołkavy ŭ padtrymku miesiaca honaru. Ci, naprykład, ja chadziŭ z žoŭta-sinimi paznohciami, kali pačałasia vajna va Ukrainie, ci ź bieła-čyrvonymi».
Paśla admovy ŭ servisie ŭ pryvatnaha majstra Hleb zajšoŭ u sałon.
«Hulaŭ pa Nieapali, byŭ sumny paśla admovy toj žančyny, pabačyŭ zvyčajny sałon, i tam mnie zrabili ŭsio adrazu i biez pytańniaŭ», — kaža jon.
Blizkija Hleba staviacca libieralna da jaho paznohciaŭ.
«Spačatku babula i tata byli ździŭlenyja, ale z časam pryvykli i ciapier navat cikaviacca, jaki ŭ mianie budzie nastupny dyzajn, — dzielicca jon. —
Pakolki ja bolšuju častku času žyvu ŭ Łos-Andželesie, to niehatyŭnaj reakcyi ja nie sustrakaju zusim. U Biełarusi, pamiataju, ludzi na mianie kosa hladzieli i časam byli pytańni: «Ty što, hety?» ci «Ty jak dziaŭčynka?» Z časam da hetaha vypracavaŭsia imunitet, i ja prosta pierastaŭ zaŭvažać».
Čytajcie taksama:
Vykarani ŭ sabie čynoŭnicu. Šeść pamyłak u styli, jakija psujuć vobraz
Spałučeńnie kłasiki i svavolstva — trendy ŭ mužčynskaj modzie na viasnu i leta 2023
Papularny tyktokier z Rasii tusić u darahich restaranach Minska: «Byccam bamžu padali. Žarycie, na zdaroŭje»19
Kamientary
nu paniatna) uspomniła, jak padletkam (heta było daŭno) znajšła sposab dla savyjaŭleńnia.. tady i łakaŭ asabliva nie było i modna było farbavać paznohci adnatonna i pad koler tuflaŭ i sumački... a ja ž typu nie takaja, jak usie) nu i voś znajšła sposab - u maci byŭ prazrysty łak, a ŭ mianie fłamajstary) nanosiła emal, potym razmaloŭvała paznohci u roznyja kolery i rysunki, źvierchu nanosiła znoŭ emal i tak chadziła ŭ škołu. tady nichto tak nie rabiŭ. i "sposab" sama prydumała)
a prajšło paru dziesiatkaŭ hod i mnohija stali tak chadzić) navat i chłopcy