Антыбіётыкі дапамагаюць абысціся без аперацыі па выдаленні апендыцыту — вучоныя
Практыка лячэння апендыцыту антыбіётыкамі ўжо выкарыстоўваецца і паказвае сваю выніковасць.
Як піша The Washington Post, практыка выкарыстання антыбіётыкаў для лячэння апендыцыту пачалася яшчэ ў 1950-х гадах. Яны выкарыстоўваюцца пры лячэнні запушчаных формаў хваробы, калі хірургічнае ўмяшанне можа прывесці да далейшага распаўсюджання інфекцыі.
Такі спосаб лячэння выкарыстоўваўся для лячэння вайскоўцаў, у якіх апендыцыт праяўляўся, калі яны служылі ў цяжкадаступных месцах, напрыклад, на падводных лодках.
Але толькі ў XXI стагоддзі былі праведзеныя першыя грунтоўныя даследаванні эфектыўнасці лячэння апендыцыту антыбіётыкамі.
Першае з іх, вынікі якога былі апублікаваны ў 2015 годзе, ахапіла 257 дарослых, хворых на апендыцыт. З іх 70 чалавек, ці 27%, курс антыбіётыкаў не дапамог, і ім усё ж рабілі аперацыю на працягу года. Але ў астатніх усё было ў парадку.
Другое, яшчэ большае даследаванне, якое ахапіла 1552 дарослых, паказала падобны вынік. На працягу трох месяцаў пасля прыёму антыбіётыкаў аперацыю давялося рабіць 29% паддоследных.
У 2020 годзе Амерыканская калегія хірургаў дабавіла неаперацыйны спосаб у якасці асобнай опцыі ў сваіх рэкамендацыях па тэрапіі апендыцыту.
У тым жа годзе былі апублікаваны вынікі даследавання, якое ахапіла 1068 дзяцей ад 7 да 17 гадоў, хворых на няўскладненую форму апендыцыту ў ЗША. Бацькі 370 (35%) з іх абралі антыбіётыкі для лячэння свайго дзіцяці. Адпаведна вынікам, 67,1 % дзяцей гэтай групы не спатрэбілася аперацыйнае ўмяшанне на працягу года.
Падобны вынік паказала даследаванне, у якім узялі ўдзел дзеці с падазрэннем на востры няўскладнены апендыцыт, якія трапілі ў бальніцы Еўропы і Паўночнай Амерыкі. Аперацыю пасля курсу лячэння антыбіётыкамі на працягу года давялося ўсё ж зрабіць 33,8% з іх.
Як адзначаюць спецыялісты, абодва метады лячэння маюць як свае перавагі, так і рызыкі. Не на карысць лячэння антыбіётыкамі іграе інфармацыя аб тым, што пасля яго ў кожнага трэцяга здараецца рэцыдыў.
У адрозненне ад антыбіётыкаў, хірургічнае ўмяшанне амаль выключае магчымасць паўторнага ўзнікнення апендыцыту. Да таго ж пры яго правядзенні могуць быць выяўленыя перадракавыя ці ракавыя ўтварэнні на апендыксе, што ў будучым можа стаць вялікай пагрозай для здароўя.
Але хірургічнае ўмяшанне патрабуе анестэзіі, што значна павышае рызыкі. Да таго ж, яно каштуе даражэй, чым антыбіётыкі.
Як склалася жыццё вундэркінда з Жодзіна, які ў 12 гадоў паступіў у медыцынскі ўніверсітэт?10
Каментары