«Я атрымліваю камфорт ад таго, што проста катаюся». Гродзенская моталэдзі расказала, як асвоіла круты японскі байк
Свой шлях байкершы Вераніка з Гродна пачынала на савецкім «Восходе» — рассякала па пясчанай дарозе сярод дачных участкаў. Цяпер моталэдзі ганяе на ярка-жоўтым Honda Hornet аб'ёмам 600 «кубікаў» і марыць калі-небудзь асядлаць тэхніку больш сур'ёзную. Дзяўчына расказала журналістам av.by пра свае ўражанні ад язды на японскім байку.
«Сярод маіх сяброў было больш хлопцаў, таму яшчэ ў дзяцінстве паспрабавала пракаціцца на матацыкле, — успамінае Вераніка. — Першы раз села на «Восход». Гэта савецкі байк з аднацыліндравым двухтактным рухавіком. У яго зусім невялікі аб'ём — 175 «кубікаў», але нам хапала, каб паганяць.
Каталіся мы ў асноўным каля дачных участкаў з пясчанай дарогай, таму без падзенняў не абышлося. І часам мільгалі думкі, што гэта не для мяне, хоць матацыклы мне вельмі падабаліся».
З такой думкай Вераніка пражыла не адзін год. У 2020-м дзяўчына вырашыла споўніць мару мужа і падарыць яму сертыфікат на навучанне ў моташколу. А пасля адвучылася там і сама.
«У мужа былі амаль усе катэгорыі, аднак ён заўсёды марыў перасесці на матацыкл. За тыдзень да ягонага дня нараджэння я даведалася, што наш найлепшы сябар сям'і запісаўся ў моташколу на катэгорыю А.
Нядоўга думаючы, я аформіла мужа ў тую ж групу, — распавядае Вераніка. — На заняткі па кіраванні часам прыязджала з ім, бо мне было вельмі цікава. І на адным з іх муж спытаў у інструктара, ці можна паспрабаваць мне праехацца.
Выкладчык пагадзіўся. Ён усё ясна патлумачыў, страхаваў мяне, і я паехала! У той жа дзень я ўжо запісалася ў наступны набор да гэтага інструктара».
Над падарункам у адказ муж гераіні гэтага артыкула доўга не разважаў. Прачнуўшыся раніцай у свой дзень нараджэння, дзяўчына ўбачыла за акном ярка-жоўты матацыкл.
«Гэта быў мой любімчык Бамблбі! — не хаваючы эмоцый, гаворыць гродзенка.
Бамблбі — так называюць у сям'і Honda Hornet 2002 года выпуску. Гэта адзін з апошніх прадстаўнікоў сапраўдных жалезных класічных матацыклаў. У ім усталяваны чатырохцыліндравы карбюратарны матор магутнасцю 94 конскія сілы.
Уласная вага байка — 178 кг. Не зашмат для далікатнай дзяўчыны-пачаткоўкі?
«Адразу мы разглядалі іншыя варыянты. Я хацела пачаць з чагосьці лягчэйшага, але муж быў супраць куплі кітайскіх 250-кубовых малых. Спартыўныя матацыклы асабліва таксама не хацелася, вывучалі ў асноўным гарадскія мадэлі.
У знаёмых быў чорны Honda Hornet. Каб зразумець, што гэта за апарат, мы прыехалі неяк праехацца на ім. Мне спадабалася пасадка і манеўранасць».
У Honda Hornet, расказвае Вераніка, вельмі хуткае паскарэнне: да 100 км/г матацыкл можа разагнацца за 3 секунды. Максімальная хуткасць, калі верыць тэхнічным характарыстыкам, 225 км/г. Хоць так хутка моталэдзі яшчэ не ездзіла.
«Паліхачыць — гэта не пра мяне. Я атрымліваю камфорт ад таго, што проста катаюся. Дастаткова для выплюхвання эмоцый. А каб адкручваць ручку газу да канца, патрэбныя досвед і стрыманасць», — мяркуе гродзенка.
«Бамблбі з'явіўся ў нас у студзені. І калі прыйшло цяпло, пара было вучыцца перасоўвацца па горадзе, нарадзіліся некаторыя страхі, — прызнаецца Вераніка. — Таму для першага выезду давялося ўзяць напракат байк з 250 «кубікамі», каб успомніць, як ездзіць.
Сабраліся мы тады з сябрамі на матацыклах пакатацца. Я паехала на арандаваным. Мяне так моцна падкідала! Увогуле, больш я на яго не села. Тады я і адчула розніцу ў плане камфорту. З таго часу катаюся толькі на сваёй «Хондзе».
Ды і ў плане манеўранасці гэта выдатны байк, — кажа суразмоўца».
«На ім лёгка можна аб'язджаць гарадскія коркі, ён плаўны ў руху. Тут добрая амартызацыя і зручнае сядзенне для другога пасажыра. Для горада ён ідэальны, а вось на трасе, думаю, будзе не асабліва камфортна: няма абароны ад ветру.
Хоць часам да бацькоў я на ім дабіраюся, а яны жывуць за 60 кіламетраў ад Гродна. Выдатак паліва зусім невялікі — у сярэднім 5 літраў на «сотню». Хоць, вядома, многае залежыць ад таго, па якой дарозе і як ты ездзіш. Але запраўляюся я нячаста».
«Самая далёкая вылазка была на Лідскі мотафестываль. Падарожнічаць пакуль не атрымліваецца: дзеці маленькія. Нярэдка даводзіцца з мужам па чарзе катацца: хтосьці ганяе, а хтосьці з малымі сядзіць», — смяецца гродзенка.
Што тычыцца экстэр'ера «Шэршня», то вонкава ён і цяпер выглядае сучасна, нават брутальна. Рама простая, зробленая з алюмініевага сплаву, таму лёгкая і даўгавечная. На панэлі прыбораў два вялікія стрэлкавыя цыферблаты і мінімум лямпачак. Проста і функцыянальна!
«Тут няма ветравога шкла і наогул якіх-небудзь дэталяў абароны. Таму на трасе не вельмі камфортна ездзіць. Мабыць, гэта галоўны недахоп».
«Бамблбі мне як родны! Так што адсутнічае жаданне перасаджвацца на нешта іншае. Калі ж памарыць, то ад Triumph або Ducati Scrambler я б не адмовілася!» — гаворыць дзяўчына на развітанне.
«Мозг нібы спрабуе цябе ўратаваць». Гродзенскі паркурыст расказаў, пра што ён думае, калі скача з трэцяга паверха
«Не трэба нічога баяцца, давайце рухацца наперад». Блогерка з Асіповічаў расказвае ў тыктоку, як пад 50 гадоў рэзка змяніла жыццё і стала дальнабойніцай
«Як Вікіпедыя, але толькі ў свеце картаў». Гродзенец расказаў пра сваё незвычайнае хобі
Каментары