Žurnalist Aleh Hruździłovič prezientavaŭ svaju knihu pra pieražytaje za kratami. I nazvaŭ samy papularny raman na Vaładarcy
Siońnia ŭ Vilni žurnalist i były palitviazień Aleh Hruździłovič prezientavaŭ svaju knihu «Maje turemnyja mury», u jakich apisaŭ svoj niadaŭni turemny dośvied.
U čornaj robie Aleh Hruździłovič zachodzić u pakoj. Ruki trymaje zzadu, dubinkaj jaho padhaniaje «supracoŭnik kałonii».
«Na normalnom jazykie hovori», — patrabuje pradstavicca ŭ adkaz na biełaruskamoŭny rapart Hruździłoviča.
«Ź jakim zadańniem prybyŭ?» — pytaje «supracoŭnik» (jaho rolu ŭziaŭ na siabie palityk Anatol Labiedźka).
«Źbirać materyjał dla knihi», — adkazvaje Hruździłovič.
Z takoj sceny (jana śpisanaja z realnaj situacyi) u Vilni pačałasia prezientacyja knihi žurnalista i byłoha palitviaźnia Aleha Hruździłoviča «Maje turemnyja mury».
Čornaja turemnaja kurtka, u jakoj pryjšoŭ žurnalist, nazyvajecca klif, ale samo heta słova ŭ kałonii zabaroniena.
«Na mianie adnojčy za jaho ŭžyvańnie skłali rapart i adpravili ŭ ŠIZA», — dzielicca žurnalist. ŠIZA ŭ mahiloŭskaj kałonii, dzie jon siadzieŭ, viaźni pamiž saboj nazyvali Maldyvy.
Svaju knihu jon pisaŭ try z pałovaj miesiacy, u dzień pa staroncy. U hetych uspaminach — izalatar u Baranavičach, Akreścina, SIZA na Vaładarskaha, kałonija ŭ Mahilovie.
«Niejak pa kalidory na Vaładarcy čuŭ hrukat. Akazałasia, Alesia Puškina ciahnuli ŭ karcar. Jon sam admoviŭsia iści», — zhadvaje były palitviazień.
U svajoj knizie jon nie tolki apisaŭ umovy, u jakich znachodziacca ludzi ŭ źniavoleńni (bo tyja nie raskazvajuć pra heta ŭ listach — cenzura moža nie prapuścić), ale i pryvioŭ svaje razvažańni pra toje, što ź Biełaruśsiu adbyvałasia hetyja 30 hadoŭ.
Hruździłovič dzielicca, što za kratami na vahu zołata dobryja raskazčyki. Ź im na Akreścina, naprykład, siadzieŭ čałaviek, jaki viedaŭ knihi na pamiać.
«I mnie daviałosia być u takoj roli: raskazvaŭ to pra Šuškieviča, to pra inšych. A kali zhadaŭ, što ŭ futboł z Łukašenkam hulaŭ….»
Zhadvaje, što samaj papularnaj knihaj na Vaładarcy byŭ raman «Hraf Monte-Krysta» Dziuma — pra ŭcioki z-za krataŭ i pomstu.
Za kratami žurnalist pačaŭ malavać ludziej. Dahetul malavaŭ tolki piejzažy — pryvoziŭ malunki z padarožžaŭ pa Biełarusi. Ale kali dasyłaŭ malunki turemnaha žyćcia z Vaładarki, cenzar nie prapuskaŭ, prarvałasia tolki paru malunkaŭ. Tamu malunki da knihi sa scenkami turemnaha žyćcia stvaraŭ užo paśla turmy.
Na prezientacyju knihi pryjšli žurnalisty, byłyja palitviaźni, historyki, pasły.
Knihi «Maje turemnyja mury» nie budzie ŭ prodažy, ale ŭ dostup vykładuć jaje PDF-viersiju. Hłavy z knihi publikavalisia taksama na «Radyjo Svaboda».
Pravodziać z kałonii pa ŭsich tradycyjach: z harbataj, pažadańniami i mocnym vyśpiatkam — zaklučny frahmient knihi Aleha Hruździłoviča
«Vaša prašeńnie budzie padpisanaje pry ŭmovie, što vy adrazu źjedziecie za miažu». Aleh Hruździłovič raskazaŭ, jak vyzvalaŭsia z kałonii
«U ciabie było čatyry miesiacy, daŭno moh uciačy. Voś ciapier pasiadziš». Aleh Hruździłovič raskazaŭ, jak pisaŭ prašeńnie na imia Łukašenki
Eks-palitźniavolenaja raskazała, jak vychodziła pa pamiłavańni i pra toje, što čuvać pra Kaleśnikavu1
Kamientary