Vital Ryžkoŭ: krytyčna staŭlusia da tych, chto nazyvaje siabie paetam

Vital Ryžkoŭ raspaviadaje ab svaim debiutnym zborniku «Dźviery, zamknionyja na klučy».

«NN»: Tvaju pieršuju knižku płanavali vydać jašče hoda paŭtara tamu. Čamu tak zaciahnuŭ z vydańniem?

VR: Niepryhoža i nie varta šukać pryčyny zatrymki vychadu knihi ŭ kim-niebudź, aproč siabie: niejki čas byŭ zhubleny, bo treba było faktyčna pierarabić niekatoryja pierakłady nanava, niejki čas — bo treba było zaachvocić pracavać kryšačku chutčej cech techničnaj padrychtoŭki knihi da vydańnia, na što nie zaŭždy chapaje enierhii i nachabstva… Tym nie mienš, usio hetaje knihavydańnie mahło zaciahnucca jašče b na bolšy termin, kali b nie dapamoha i padtrymka siabroŭ — ja ŭsim im biaźmiežna ŭdziačny za heta.

Vital Ryžkoŭ naradziŭsia ŭ 1986 hodzie ŭ Mahilovie. Vypusknik aŭtamiechaničnaha fakulteta Biełaruska-rasijskaha ŭniviersiteta (Mahiloŭ). Łaŭreat premii časopisa «Dziejasłoŭ» «Załaty apostraf» (2008), finalist konkursaŭ Biełaruskaha PEN centra da stahodździa haziety «Naša Niva» (2006), konkursu imia K. Šermana (2009), pieramožca słem-fiestyvalu «Bierieźnievi Koti-4» (h. Užharad, Ukraina). Žyvie ŭ Minsku.

«NN»: Pałovu zbornika składajuć pierakłady. Nie škada stolki staronak addavać pad čužyja vieršy?

VR: Napraŭdu, kolkasna — pierakłady składajuć tolki tracinu knihi, prosta pierakładzienyja teksty časam davoli abjomnyja. Dźvie traciny knihi zajmajuć ułasnyja teksty — i takaja kolkaść mnie padajecca absalutna prymalnaj. Pahatoŭ, niekatoryja pierakłady majuć svaju funkcyju ŭ knizie, dapamahajuć joj zrabicca zavieršanaj. A litaratura na toje i litaratura, što padadzienuju praź jaje infarmacyju niemahčyma vyličyć staronkami, tysiačami znakaŭ ci kolkaściu kiłabajtaŭ na žostkim dysku.

«NN»: Kniha vyjšła paśla taho, jak ty staŭ pieramožcam šerahu litkonkursaŭ, słem-fiestyvalaŭ. Ličyš siabie jašče debiutantam albo hatovy davać majstar-kłasy maładym, chto maje tolki pieršyja publikacyi?

VR: Konkursy i słemy — heta ŭsio vielmi pryjemna, ale sumnieŭna, što jany śviedčać ab litaraturnym prafiesijanaliźmie, kali taki isnuje ŭvohule. Chutčej, naadvarot, — udzieły ŭ ich śviedčać ledź pra zvarotnaje, pra žadańnie na peŭnym etapie spraŭdzić cikaŭnaść albo padćvierdzić sumnievy. Zaŭždy, viadoma, možna padkazać štości bolš maładziejšym za siabie, ale ci buduć jany słuchać. Ja b sam nie słuchaŭ: va ŭsich vypadkach vieści palemiku — heta pravilna, hałoŭnaje, kab nie tolki ź fihaj u kišeni, jak heta časta byvaje.

«NN»: U ciabie techničnaja vyšejšaja adukacyja. A što zrabiła ź Vitala Ryžkova paeta?

VR: Nie mahu pakul što da kanca surjozna stavicca da taho, što majo imia i paniaćcie «paet», jakoje ja, vidać, zašmat idealizuju, staviać pobač —

nie mienš krytyčna staŭlusia i da tych, chto sam siabie raptam pačynaje nazyvać paetam.

Ja zhodny z tym, što, kab zrabicca paetam, treba prajści svaje dvanaccać podźvihaŭ, i jany nie zaŭždy tyčacca adno pracy sa słovam. Mienavita tak ja sam usprymaju svaju techničnuju adukacyju — heta była sproba vyprabavać siabie, pastavić pad sumnieŭ toje, što padabałasia.

Aŭtohraf-siesija Vitala Ryžkova projdzie 15 sakavika ŭ kniharnia «ŁohvinaŬ» (Minsk, pr-t Niezaležnaści, 37A). Pačatak a 18.00.

Dźviery, zamknionyja na klučy + aŭdyjokniha / Vital Ryžkoŭ / Minsk: I.P. Łohvinaŭ, 2010 – 108 s.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0