Палітвязню 25 верасня споўнілася 50 гадоў.
Перад 50-годдзем Бяляцкага мы пагаварылі з жонкай Алеся Наталляй Пінчук, якая ўзгадала цікавыя гісторыі з іхнага жыцця. 10 фактаў, пра якія не прачытаеш у Вікіпедыі ці афіцыйнай біяграфіі.
1. Знаёмства з жонкай
«У Лоеве жаніўся мой стрыечны брат, — расказвае Наталля Пінчук. — Гэта быў 1982 год. Алесь быў на вяселлі як музыка. Запрасіў мяне танчыць, а потым праводзіў дадому. На другі дзень мы працягнулі наша знаёмства. Магчыма, такім мімалётным наша знаёмства б і засталося, каб не іншы выпадак».
2. Праходзілі практыку ў суседніх лагерах
«Я вучылася ў педвучэльні ў Лоеве, а Алесь — у Гомельскім дзяржаўным універсітэце. Пасля трэцяга курса была летняя практыка, калі студэнты выязджалі ў лагеры працаваць піянерважатымі. Выйшла так, што практыку мы праходзілі адначасова, і нас накіравалі ў суседнія лагеры. Вось там знаёмства і замацавалася. Былі спатканні на ўсю ноч, не да дзяцей ужо было раніцай. Я тады пазнаёмілася з ягонымі аднакурснікамі: Едрусем (паэт Эдуард Акулін — «НН»), дзяўчатамі. У Алеся была тады вельмі густая шавялюра, маім сяброўкам ён таксама вельмі падабаўся».
3. Жылі паасобку
«Разам прабылі ў Гомелі толькі адзін год, калі ён быў на пятым курсе, а я на першым. Добра памятаю, што я рыхтавалася да свайго іспыту, а ён вучыў французскую мову — да свайго. А шлюб бралі ў 1987, я тады была на чацвёртым курсе, а ён у аспірантуры ў Мінску, пабраліся ў красавіку, я ўзяла тры выхадныя ў дэканаце, усклалі кветкі да помніка Максіму Багдановічу, пасля пайшлі ў рэстаран «На ростанях». Мы ўжо прайшлі стадыю, калі жылі паасобку: я ў Гомелі, ён — у Мінску. Як я скончыла ўніверсітэт, то мяне размеркавалі ў Калінкавіцкі раён, у вёску Даманавічы, настаўнічала ад верасня да сакавіка. Калі сышла ў дэкрэтны адпачынак, то з’ехала да ягоных бацькоў у Светлагорск. Была ў іх два месяцы падчас дэкрэтнага і чатыры месяцы пасля нараджэння Адама. Толькі пасля мама Алеся Ніна Аляксандраўна дала нам грошы, што ўтаргавала на клубніцах, каб мы здымалі кватэру ў Мінску».
4. Цесць не адразу прыняў
«Памятаю Дзяды-1988, калі Алесь прыехаў дадому, ціха на вушка мне расказаў, што было, як іх разагналі. І дае паліто, у якім парвалі рукаў. Кажа, толькі бацькам не гавары. Зашываю, а маці ходзіць і кажа: «Дзесьці ўжо ў міліцыю трапіў». Настолькі яна празорлівая была.
Зразумела, ведаеш, на што ідзеш, але праблем і перажыванняў праз гэта меней не становіцца. У мяне бацька быў партыец, шчыры камуніст, ён адразу зразумеў, хто ягоны будучы зяць. Бацька прыносіў дадому лісты, што распаўсюджваліся ў арганізацыях аб «Тутэйшых», «Талацэ». Ён імкнуўся не ў лоб пярэчыць нашым стасункам, а дзейнічаць нібыта незнарок. Я толькі праз нейкі час сказала яму, што пабралася шлюбам».
5. Дасылаў жонцы смс аб пералётах
Па сваёй працы Бяляцкаму часта даводзілася ездзіць за мяжу ў камандзіроўкі. Жонка кажа, што нармальна пераносіла такія паездкі, толькі перажывала за палёты. «Мне было важна ведаць, ці ён прыляцеў, ці не. Таму я яго прывучыла: як толькі прызямляецца, дасылаць мне смску».
6. Іграў на гітары
Граў на гітары ў гурце «Баскі» падчас вучобы ў Гомелі. Менавіта гэты калектыў запрасілі на вяселле стрыечнага брата Наталлі. «Пасля ўніверсітэта гітару ў рукі ніколі не браў».
7. Грыбы і кветкі
«У прынцыпе, ты не памылілася: маё хобі — чытанне, — цытуе Наталля ліст Алеся. — Але маё літаратуразнаўчае мінулае псуе маё чытанне. А вось сапраўдных хобі ў мяне два: збіранне грыбоў і дагляданне кветак у садзе, але не хатніх». Наталля смяецца, што з грыбоў Алесь заўсёды прыходзіў з поўнымі кашамі. «А потым пачыналіся спрэчкі, ці можна гэтыя грыбы есці ці нельга. Алесь лічыў, што ўсе яны ядомыя. Сканчалася звычайна тым, што Адам адцягвае бацьку ў іншы пакой, а я выкідваю палову і кажу, што так уварыліся (смяецца)».
8. Ежа і засолы
«Нават сябры здзіўляліся, што гарадскі чалавек Алесь так любіў працаваць на зямлі. На лецішчы ў яго заўсёды быў поўны парадак. Вырошчваў гуркі, бульбу, усяго ў яго было. Вось і з турмы часта піша, пытаецца, як там справы на гародзе. Летась сабраліся ягоныя сябры, каб дапамагчы са зборам ураджаю. Алесь і засолы на зіму самастойна рабіў. Што тычыцца ежы, то мне больш падабаюцца простыя рэцэпты, а вось Алесь любіць сам нешта прыдумваць, эксперыментаваць».
9. Рыбалка, паляванне, футбол
У сямейным альбоме ёсць здымак, дзе Алесь са стрэльбай на руцэ трымае ў іншай падстрэленага зайца. «Гэта яны з сябрамі пайшлі на паляванне. Здаецца, што на чатырох чалавек у іх было адно ружжо. Вядома, нікога не ўпалявалі. Затое на зваротным шляху сустрэлі іншага паляўнічага са здабычай, дык хоць пафоткаліся». Іншы здымак, Алесь на рыбе: «Не памятаю, каб ездзіў на рыбалку калі. Можа, тое самае, што і з зайцам (смяецца)».
Затое Бяляцкі любіў ездзіць на байдарках. Імкнуўся выправіцца ў такое падарожжа кожнае лета. «Футбол мы толькі часам глядзелі, самыя буйныя спаборніцтвы. А ўвогуле мала магу ўзгадаць выпадкаў, каб мы разам глядзелі тэлевізар, неяк не склалася, Алесь часцей у вольныя хвіліны чытаў кніжкі».
10. Мова
«З Алесем у сям’і заўсёды гаварылі па-беларуску. І Адама так выхоўвалі», — кажа Наталля Пінчук.
«Беларусы будуць ціхенька думаць сваё. А вада камень точыць, дый Лукашэнка фізічна не вечны». Глыбокі маналог былога мытніка Алеся Юркойця4
Каментары