Бортправаднік, які выжыў пасля падзення азербайджанскага самалёта ў Казахстане, расказаў, як усё выглядала знутры

Праваднік расказаў, што падчас рэйса ў Грозны пазаштатная сітуацыя на борце самалёта ўзнікла яшчэ да моманту аварыйнай пасадкі.

«Мы вылецелі ў Грозны ў 8:00 раніцы. Пры заходзе на пасадку мы ўбачылі, што аэрапорт ахутаў вельмі густы туман. Капітан пачаў зніжэнне, але з-за дрэннай бачнасці быў вымушаны пайсці на другі круг, спадзеючыся, што туман рассеецца. Аднак і другая, і трэцяя спробы пасадкі не мелі поспеху», — паведаміў Асадаў.

У выніку, паводле яго слоў, пілот прыняў рашэнне накіравацца да найбліжэйшага аэрапорта.

«Але ў гэты момант звонку самалёта данёсся дзіўны гук. Я адразу выйшаў у салон разам з калегай Айдан Рагімлі. Мы пабачылі, што сярод пасажыраў пачалася паніка…», — дадаў бортправаднік.

Па словах Асадава, сітуацыю ўдалося ўзяць пад кантроль:

«Мы супакойвалі пасажыраў, кажучы, што няма прычын для непакою, маўляў, усё ў парадку, займіце свае месцы, прышпіліце рамяні. У гэты момант у выніку ўдару, які адбыўся са знешняга боку самалёта, я атрымаў парэз рукі. Узяў ручнік і перавязаў руку, зацягнуў тужэй. Айдан мне дапамагла. Мы працягнулі палёт. Я сказаў, каб Айдан села на сваё месца, а я заняў сваё.

Пасля гэтага камандзір экіпажа вырашыў змяніць месца пасадкі з воднай паверхні на сушу. Ён быў вымушаны пайсці на экстранную пасадку, бо была парушаная праца рухавіка самалёта. А рабіць цвёрдую пасадку на ваду пагражае трагедыяй, самалёт проста б разарвала на часткі, паколькі, наколькі я ведаю, вада на такой хуткасці цвярдзейшая за бетон. Ён змяніў сваё рашэнне, і мы паляцелі ў бок сушы. Мы і пасажыры дзейнічалі паводле інструкцыі».

Зульфугар Асадаў пракаментаваў і інфармацыю шэрагу расійскіх СМІ пра тое, што падчас палёту выбухнуў балон:

«Гэта няпраўда. Калі б нешта здарылася з кіслародным балонам, то самалёт разарвала б на часткі. Інфармацыя, што на борт пранеслі газавы балон, таксама не адпавядае рэчаіснасці. Пры праходзе на пасадку ўсіх пасажыраў правяраюць, пранесці што-небудзь немагчыма. Гэтая трагічная сітуацыя ўзнікла ў выніку знешняга ўздзеяння на самалёт».

Калі не лічыць час прылёту з Баку ў Грозны, то, па яго словах, у палёце борт правёў прыкладна каля гадзіны. Пілоты спрабавалі ўтрымаць самалёт, не трацячы вышыні, каб потым была магчымасць здзейсніць пасадку.

«На мой погляд, зямлі кранулася спачатку пярэдняе шасі самалёта. Калі б самалёт цалкам закрануў паласу, гэта значыць і пярэдняе і задняе шасі адначасова, то, магчыма, ніхто не застаўся б жывым. Калі землі кранулася пярэдняе шасі, самалёт разарвала на дзве часткі, пярэдняя яго кабіна адляцела.

Я быў у прытомнасці, нягледзячы на кроў, але было вельмі цяжка дыхаць. Мы з бортправадніцай Айдан Рагімлі ляжалі каля дзвярэй, я паспрабаваў іх адчыніць, пасля пранікнення паветра ў астатнюю частку салона стала лягчэй. Мы сталі дапамагаць пасажырам і разам з імі выбірацца з самалёта.

На выхадзе нас чакала выратавальная брыгада. Я паклікаў іх, таму што ў мяне было сур'ёзнае раненне рукі, не заставалася сіл. Я папрасіў іх дапамагчы вызваліць з самалёта пасажыраў, якія выжылі. Дзякуй ім за аказаную дапамогу!», — сказаў бортправаднік.

Асадаў адзначыў, што не спадзяваўся выжыць пасля падзення самалёта:

«Калі мы ўпалі на зямлю, я думаў, што мы ўжо мёртвыя. Таму што была моцная трасяніна. Нібы ўсё цела трэсла. Я не спадзяваўся выжыць. Слава Алаху, я выжыў. Шкада, што членам нашага экіпажа і іншым пасажырам так не пашанцавала. Мы выжылі дзякуючы гераізму нашага камандзіра экіпажа і другога пілота».

Адказваючы на пытанне, ці сутыкаўся ён раней з аварыйнымі сітуацыямі, Асадаў сказаў, што ў ягонай практыцы было здарэнне, калі пры пасадцы выбухнула кола самалёта, і тады ўсім удалося выжыць дзякуючы гераізму і прафесіяналізму пілотаў.

• 13
• 0
• 1
• 1
• 5
• 14
• 2
• 1