У Мінску на прэм’еру фільма з фэйкамі пра Бучу прыйшла толькі Бондарава з сяброўкамі
Вольга Бондарава апублікавала допіс пра тое, як схадзіла на прэм’еру расійскага прапагандысцкага фільма «Сведка» ў мінскі кінатэатр «Мір». Акрамя яе ў вялікай зале было ўсяго тры чалавекі, якія, як яна сама адзначыла, «адно аднаго цудоўна ведаюць».
На прыкладзеным фотаздымку інфаказачка пазіруе на фоне пустой залы разам з мастачкай Святланай Жыгімонт, яшчэ адной паплечніцай-прапагандысткай. Хутчэй за ўсё астатнія прысутныя належалі да таго ж лагера.
«Які маленькі Мінск. Якая «ачмуральная» рэклама фільма, які трэба паказваць усім!» — абураецца інфаказачка.
Раней іншая прапагандыстка Ксенія Лебедзева пісала, што яе падпісчыкі скардзіліся, што купілі квіткі на фільм у «3D Кіно» ў гандлёвым цэнтры «Замак», але праз пару гадзін ім патэлефанавалі і сказалі, што фільм зняты з шырокага пракату.
Сапраўды, сёння твор расійскай прапаганды можна паглядзець толькі ў трох кінатэатрах Беларусі — у Мінску, Гомелі і Талачыне. У Брэсце і Баранавічах пасля пары паказаў, відаць, такіх жа пустых, яго знялі з пракату. І толькі ў талачынскім «Коласе» яго круцяць штодзень увечары, быццам галівудскі блокбастар, які мусіць прынесці кінатэатру касу. Як паказвае досвед 2-мільённага Мінска — гэта марныя спадзевы.
На наступныя дні на гэты фільм, калі верыць анлайн-сервісам па продажы квіткоў, не куплена аніводнага месца. Толькі на 27 жніўня куплены тры месцы.
Сітуацыя ў Беларусі не ўнікальная, фільм «Сведка» праваліўся нават у расійскім пракаце. За першыя дні пракату карціна, якую знялі на грошы Міністэрства культуры РФ, зарабіла крыху больш за 8 млн расійскіх рублёў пры бюджэце 200 млн рублёў ($84 тысячы і $2,1 млн па цяперашнім курсе адпаведна). Мяркуючы са статыстыкі, у Расіі таксама адзін сеанс «Сведкі» наведвала ў сярэднім чатыры чалавекі.
Фільм «Сведка» паказвае сітуацыю ва Украіне з пункта гледжання расійскай прапаганды і распавядае пра «ўкранацыстаў». Першапачаткова карціна мусіла называцца «Музыкант», але яе перайменавалі пасля мяцяжу вагнераўцаў, якіх часта называюць «музыкантамі». Паводле сюжэта фільма, украінскія вайскоўцы гвалцяць спадарожніцу галоўнага героя, а яго самога прымушаюць іграць «гімн люфтвафэ».
Прапагандыст Армен Гаспаран тлумачыў такія вынікі тым, што ў кінатэатрах штучна ўразаюць аўдыторыю фільма, ставячы яго сеанс на позні вечар. Праўда, у Беларусі ён ідзе ўдзень або ўвечары, але і гэта не прыводзіць туды гледачоў. Бондарава таксама палічыла, што правал карціны абумоўлены не яе нізкім мастацкім узроўнем і абуральнай хлуснёй пра вайну ва Украіне, а дзеяннямі адказных асоб:
«Дзякуй, новы дырэктар «Кінавідэапракату»! Добра хоць на афішах яго яшчэ можна знайсці. Калі спяцом шукаць».
Каментатары прарасійскай блогеркі таксама абурыліся, што ні Азаронак, ні Гладкая, ні Лебедзева не рэкламавалі фільма, як гэта рабіла Бондарава, а Шпакоўскі з Дзермантам увогуле аддалі перавагу нейкаму Скіфскаму фэсту.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ
Каментары