«Mahčyma, jamu b pastavili pomnik jak vialikamu nacyjanalnamu lidaru»
Były supracoŭnik ANT, błohier Ivan Padrez u prahramie «Ščyra kažučy» padzialiŭsia svaim staŭleńniem da Alaksandra Łukašenki i nazvaŭ idealnuju fihuru dla ahulnanacyjanalnaha prymireńnia.
Ad čaho Łukašenka vyratavaŭ krainu?
Pa słovach Padreza, u 1990-ja «sam Łukašenka byŭ vialikaj pamyłkaj dla biełaruskaha narodu».
Jak tłumačyć mužčyna, «u 1994-m hodzie Łukašenka i Kiebič — byli dvuma prymakoŭskimi (Jaŭhien Prymakoŭ u 1991-1996 hadach byŭ kiraŭnikom słužby źniešniaj raźviedki Rasii — «NN») scenarami, prarasijskimi fihurami» i dadaje, što «ruskija tak zaŭsiody lubiać rabić — nikoli nie staviać na adnaho kania. Heta byli dva kani Prymakova. Da finišu pieršym pryjšoŭ koń Sašy. Heta byli jaho abaviazki. Jon pavinien byŭ sieści na rasijskuju resursnuju rentu i klaścisia ŭ viečnym kachańni».
Tamu, upeŭnieny Padrez, nielha havaryć ab tym, što ŭ 1990-ja Łukašenka vyratavaŭ krainu.
«Jon pryviazaŭ Biełaruś da Rasii. Heta była kałasalnaja pamyłka, jakuju buduć raschlobvać jašče našy dzieci.
Zamiest taho, kab pieražyć šeść-siem hadoŭ ciažkich reformaŭ, jak heta było ŭ Polščy, Čechii ci Prybałtycy, ale zatym nazaŭsiody pazbavicca ad hetaha monstra, jon zrabiŭ tak, što heta ahonija jašče na 30 hadoŭ raściahnułasia i budzie praciahvacca dalej».
U toj ža čas Padrez ličyć, što Łukašenka vyratavaŭ Biełaruś ad taho, kab jana stała častkaj Rasii.
Jak tłumačyć błohier, zaŭvažajučy, što «heta insinuacyi i dahadki, ale pad imi jość niejkaje racyjanalnaje ziernie», «u kancy 90-ch pry chvorym Jelcynie Łukašenka vielmi chacieŭ sam zaleźci na maskoŭski tron, piedalujučy temu sajuznaj dziaržavy.
Ale rasijskaja kantora jaho apiaredziła, i jaho prajekt «bieśśmiarotnaści» jak by lasnuŭsia. Jon zrazumieŭ, što nie maje ni resursaŭ, ni mahutnaści ciahacca z FSB. <…>
I tady jon zrazumieŭ, što možna trymacca na adlehłaści i mieć svaju haspadarku — ułasnuju krainu. Jon abraŭ taktyku zabałbatać pytańnie, staŭ zaciahvać usie pracesy, raskazvać, jak lubić Rasiju, prysiahać u viečnym siabroŭstvie, ale pry hetym ničoha nie padpisvać.
Tryccać hadoŭ jon zajmajecca pabudovaj sajuznaj dziaržavy. Zrazumieła, što čałaviek hetaha nie choča. Heta momant, kali jaho asabistyja mety supali z metami dziaržaŭnaha budaŭnictva. Tamu možna śmieła havaryć, što Łukašenka pazbaviŭ Biełaruś ad pahłynańnia Rasijaj».
Akramia hetaha Ivan Padrez upeŭnieny, što Łukašenka vyratavaŭ Biełaruś ad vajny.
«Pa charošamu, jamu treba było pačynać pracesy tranzitu i pryhožaj piensii hoda z 2015-ha. Voś jakraz kali Pucin byŭ zaniaty Krymam i ŭsimi hetymi spravami. Tady było zaŭvažna, što jon sprabuje adsunucca ad Rasii. Heta ž čytałasia, naŭprost nazirałasia — Makiej u vyšyvankach, Jeŭrapiejskija hulni.
Kab jon abraŭ pravilnuju stratehiju, jon by ŭžo syšoŭ pryhoža na piensiju, siadzieŭ by ŭ svajoj rezidencyi ŭ Škłovie i, mahčyma, jamu b pastavili pomnik jak vialikamu nacyjanalnamu lidaru. A ŭ Biełarusi b prachodzili demakratyčnyja reformy. Refierendum ab ustupleńni ŭ Jeŭrasajuz, mahčyma, užo adbyŭsia b, i hetyja pracesy pačalisia b.
Ale jon čamuści vybraŭ jašče parulić. Heta vyklučna pytańnie vybaru pamiž paranaidalnaj apantanaściu ŭładaj i realnym adčuvańniem siabie dziaržaŭnym dziejačam.
Jon abraŭ dyktaturu, siabie, a nie dziaržavu. Bo kab jon abraŭ dziaržavu, to zrabiŭ by inakš. I pry hetym u padručnikach historyi zastaŭsia b «vialikim baćkam nacyi». A ŭ vyniku zastaniecca čornaj staronkaj i niasłavaj».
Paźniej u razmovie Padrez pryznajecca, što hatovy byŭ prahałasavać za Łukašenku ŭ 2015 hodzie:
«Ja za jaho ni razu nie hałasavaŭ, ale hatovy byŭ prahałasavać u 2015 hodzie. Ale ŭ dzień vybaraŭ mnie nie atrymałasia dajści da vybarčaha ŭčastku. Całkam ščyra kažu, što ŭ 2015 hodzie ja by prahałasavaŭ za Łukašenku mienavita na fonie jaho pazicyi pa ŭkrainskim pytańni».
Pa słovach błohiera, jaho adnosiny da Łukašenki źmianiŭ 2020 hod.
Idealnaja fihura dla ahulnanacyjanalnaha prymireńnia
Ivan Padrez ličyć idealnaj fihuraj dla ahulnanacyjanalnaha prymireńnia Maksima Znaka.
«Heta čałaviek z absalutna dakładnym razumieńniem spraviadlivaści, daskanałym viedańniem zakonaŭ. I čałaviek, jaki ŭmieje daravać. Kali jon dažyvie da hetaha momantu, to dumaju, heta budzie fihura ŭzroŭniu Nelsana Mandeły. Idealnaja fihura dla nacyjanalnaha prymireńnia».
Bondarava abrynułasia na muziej Janki Kupały i mastaka Sušu23
Kamientary
u 20-m kani było 3 - babaryka, capkały, cichanoŭskija