«Źmianšeńnie padtrymki biełaruskich dobraachvotnikaŭ va Ukrainie — heta ŭ tym liku i cana, jakaja płacicca za palityčnyja ambicyi niekatorych ludziej»
Były dobraachvotnik z pałka Kalinoŭskaha Alaksandr Kłačko, jaki ŭžo niekalki miesiacaŭ žyvie ŭ Vilni, učora ŭ kamientary «Našaj Nivie» panarakaŭ, što vajna dla biełarusaŭ ciapier byccam na Marsie, a dobraachvotniki stali dla hramadstva mifičnymi hierojami. I ŭvohule padtrymka kalinoŭcaŭ z boku biełaruskaj supolnaści jaŭna nie takaja aktyŭnaja ŭ paraŭnańni z raniejšaj. Na hetuju publikacyju adreahavaŭ u fejsbuku historyk Alaksandr Paškievič, pahladzieŭšy na prablemu ź inšaj zvanicy.
Pračytaŭ intervju z užo byłym biełaruskim dobraachvotnikam va Ukrainie Alaksandram Kłačko, u jakim jon narakaje, što «padtrymka biełaruskich vajaroŭ užo nie takaja, jak raniej». Jon sam heta pabačyŭ, kali z-za stanu zdaroŭja musiŭ zvolnicca z vojska i, pierajechaŭšy ŭ adnu z krain Jeŭrasajuza, uliŭsia ŭ emihranckija asiarodki.
Niesumnienna, što tak jano sapraŭdy jość, i hałoŭnaja pryčyna hetamu — samim Alaksandram adznačanaja stomlenaść ad vajny, ci, dakładniej, pryzvyčajenaść da jaje.
Naturalnaja źjava — čałaviek nie moža być pastajanna ŭ stanie napružanaści, kali niešta praciahvajecca nadta doŭhi čas, to jano ŭžo nie vyklikaje asabliva mocnych emocyj (za jakimi iduć i dziejańni), a robicca tolki fonam.
I kab pastajanna trymać ludziej u tonusie — patrebnyja rehularnyja niejkija ŭskałychvańni, i nie na pustym miescy. Što nie zaŭsiody byvaje, asabliva va ŭmovach pazicyjnaj vajny. Prykra, viadoma, ale suprać čałaviečaj pryrody nie papreš.
Jość, adnak, i druhaja pryčyna, pra jakuju Alaksandr Kłačko zmaŭčaŭ, nie viedaju, ci śviadoma. A jana vielmi važnaja i, u adroźnieńnie ad pieršaj, bolš subjektyŭnaja, čym abjektyŭnaja.
Ad samaha pačatku, kali biełaruskija padraździaleńni va ŭkrainskim vojsku tolki pačali stvaracca, jany vyklikali entuzijazm i byli sapraŭdy abjadnaŭčym faktaram dla pieravažnaj bolšaści antyłukašenkaŭskich biełarusaŭ. Ale heta pačało razmyvacca adrazu paśla taho, jak kiraŭnictva Pałka Kalinoŭskaha zajaviła pra svaje palityčnyja ambicyi, stała pazicyjanavać siabie jak palityčnuju siłu, jakaja nie tolki śviadoma i pryncypova nie idzie na supracoŭnictva ź inšymi ŭpłyvovymi centrami, vakoł jakich hurtavalisia apazicyjnyja režymu Łukašenki biełarusy, ale navat im vyrazna supraćpastaŭlajecca.
Nie biarusia mierkavać, rabili heta kalinoŭcy pa ŭłasnaj inicyjatyvie ci prosta pravodzili liniju, nakreślenuju tady adnosna supracoŭnictva ź biełaruskim demakratyčnym rucham aficyjnym Kijevam (kijeŭskaja linija, na moj asabisty pohlad, była pamyłkovaja). Ale fakt toje, što admova kalinoŭcaŭ ad panadpartyjnaści na karyść ułasnaj palityčnaj hulni nie mahła nie paŭpłyvać na ich pazicyi ŭ biełaruskim hramadstvie.
Bieskampramisna viedučy čysta palityčnuju baraćbu, ty, viadoma, bolš mocna hurtuješ vakoł siabie pierakananych prychilnikaŭ ułasnych pohladaŭ. Ale ŭ toj ža čas naściarožvaješ prychilnikaŭ mienš pierakananych, a ludziej ź inšym śvietabačańniem uvohule adšturchoŭvaješ.
Najbolš idealnaja situacyja ŭ našych umovach była b takaja, kab biełarus nie musiŭ rabić vybaru, za kaho jon — za Połk Kalinoŭskaha ci za Ofis Śviatłany Cichanoŭskaj, Abjadnany pierachodny kabiniet abo inšyja cyvilnyja struktury arhanizacyi biełaruskaha žyćcia za miažoj. Kab heta byli spałučanyja sasudy.
Ale, na žal, palityčnaja aktyŭnaść kiraŭnictva Pałka da mienavita takoha vybaru časta padšturchoŭvała, tym bolš što ŭ jahonych palithulniach u jakaści sajuźnika siarod inšaha vykarystoŭvalisia i apazicyjnyja struktury z marhinalnymi ŭpłyvami, viadomyja svajoj vyklučna niekanstruktyŭnaj dy raskolnickaj pazicyjaj.
Niaredka dachodziła i da poŭnaha absurdu, jak, naprykład, kolišniaja admova pryniać danaty, sabranyja biełarusami dla patrebaŭ Pałka Kalinoŭskaha praz «Bajsoł», i nastupnyja źviazanyja z hetym razborki.
Nie ŭnikajučy navat, chto tam mieŭ racyju, a chto nie mieŭ, sami takija ŭčynki, skažam tak, nie matyvujuć prostych achviaradaŭcaŭ praciahvać svaju dziejnaść. Choć by tamu, što navodziać na dumku: kali jany mohuć admaŭlacca ad padtrymki, zroblenaj «nie tymi», to moža nie takaja ŭžo i vostraja ŭ joj patreba?
Tamu, dumaju, spraviadliva adznačanaje Alaksandram Kłačko źmianšeńnie i materyjalnaj, i navat u niejkaj stupieni maralnaj padtrymki biełaruskich dobraachvotnikaŭ va Ukrainie — heta ŭ tym liku i cana, jakaja płacicca za palityčnyja ambicyi niekatorych ludziej.
Nu i roznyja ŭnutranyja razborki z pastajannymi skandałami na nie zusim pryvabnaj hlebie taksama svaju leptu, viadoma, unosiać. Što zrobiš, žyćcio takoje. Jość nad čym pracavać usim.
«Pryjdzie dzień — i ad Łukašenki pabiahuć». Kiraŭniki Pałka Kalinoŭskaha sustrelisia ź biełarusami Vilni
«Jak zachavać biełaruskaść?» dla mianie «Jak zachavać luboŭ da baćkoŭ?» Były kalinoviec raskazaŭ, što dapamahło jamu ŭśviadomić siabie
«Maje nyrki nie pieražyli Bachmuta. Ale vyzvalać Biełaruś ja hatovy navat biez nyrak»
Kalinoviec Kłačko «Kuś»: Ja pryjechaŭ zmahacca nie za vyzvaleńnie Ukrainy, a za vyzvaleńnie Biełarusi. I ŭ hetym majo adroźnieńnie ad «Janki»
Pamior dzied Koli Łukašenki — były viazień HUŁAHa, asudžany za dapamohu «banderaŭcam»9
Kamientary