Žonka Bialackaha: «Aleś varty Biełarusi». U Vilni prezientavali knihi pra jaho
U Polščy i Litvie praciahvajucca tydni salidarnaści z Alesiem Bialackim. Adno z prymierkavanych mierapryjemstvaŭ — prezientacyja knih pra nobieleŭskaha łaŭreata, što adbyłasia 28 sakavika ŭ vilenskim Centry biełaruskaj kultury i supolnaści.
Prezientavali, pierš za ŭsio, knihu vybranych tekstaŭ Alesia Bialackaha, sabranuju namahańniami Biełaruskaha PENa, a taksama knihu «Aleś Bialacki na Svabodzie», vypuščanuju «Radyjo Svaboda», u jakoj sabrany vykazvańni, intervju i acenki viasnoŭca.
Imprezu naviedali žonka Bialackaha Natalla Pinčuk, a taksama Taćciana Niadbaj, adna sa składalnic pieršaj z knih i kiraŭnica Biełaruskaha PENa, siabry i kalehi Alesia. Prahučaŭ hołas i samoha Bialackaha, praŭda, u videazapisie, zroblenym za niekalki miesiacaŭ da aryštu. Voś niekalki słoŭ z toj pramovy:
«I my nie čakali taho maštabu represij, jaki abrynuŭsia na biełaruskuju hramadzianskuju supolnaść u žniŭni 2020 hoda i praciahvajecca da siońnia. Zabojstvy, sotni paranienych, tysiačy ludziej, jakija prajšli praz katavańni i ździeki. Łukašenka i jaho atačeńnie praihnaravali spraviadlivaje patrabavańnie miljonaŭ biełarusaŭ ab praviadzieńni sumlennych vybaraŭ, pakarańni vinavatych u złačynstvach suprać čałaviečnaści i ab vyzvaleńni palityčnych źniavolenych. U krainie pravavy defołt i faktyčna nieabvieščanaje vajennaje stanovišča».
Natalla Pinčuk adkazała na niekalki pytańniaŭ z zały. Badaj, samaje važnaje ź ich hučała tak: «Ci dastojnaja Biełaruś Alesia Bialackaha? Takoje adčuvańnie, što jość nievialičkaja hrupa tych, kamu treba, a jość usie astatnija, kamu plavać». Voś što adkazała Natalla:
«Mabyć, varta heta ŭsio pamianiać miescami. Dumaju, Aleś varty Biełarusi, bo Biełaruś — toje, za što varta zmahacca ŭsimi siłami, usimi srodkami i chto jak moža. I tolki voś hetymi dziejańniami my možam niešta zrabić.
Davajcie pry ŭsim pry tym staracca bolš sa spahadaj stavicca da inšych, na naš pohlad, moža, nie zusim takich važnych i losavyznačalnych padziej ci mierapryjemstvaŭ, jakija arhanizujucca. Usie my ludzi, i kožny ŭsio robić jak umieje, i ŭmiejuć ludzi vielmi pa-roznamu. Hałoŭnaje, kab my pracavali i kab my išli ŭ adnym kirunku».
Movaznaŭca Vincuk Viačorka zhadaŭ adnu historyju pra Bialackaha. Pavodle Viačorki, u Mirskim zamku kala pravaj frantalnaj viežy zakapana prysiaha, jakuju daŭ Aleś Bialacki sorak hadoŭ tamu:
«Jon prysiahnuŭ usio žyćcio zmahacca za niezaležnaść Biełarusi suprać savieckaj impieryi i baraćbu hetuju pieradać dzieciam i ŭnukam. Niahledziačy na ŭsie restaŭracyjnyja pracy ŭ Mirskim zamku i raskopki, jakija tam byli, butelka taja z prysiahaj zastałasia na svaim miescy. Upeŭnieny, što jana takim iracyjanalnym čynam taksama dapamahaje jamu vystajać».
Havaryli i pra toje, ci nie zmoža Aleś stać pieršym prezidentam novaj Biełarusi, bo čałaviek jon sumlenny i aŭtarytetny. Vidać, razam z tajamničaj prysiahaj hetaje sumleńnie i maralny stryžań — jakraz tyja rečy, što dapamahajuć biełaruskamu nobieleŭcu zachavać siabie ŭ viaźnicy. I tyja, što zrabili jaho lehiendaj.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆKubrakoŭ adpraviŭ na miažu z Ukrainaj AMAP i ŭnutranyja vojski — «kab nie dapuścić praryvu USU»5
Kamientary