Беларуска ўладкавалася ў Варшаве на працу зазывалай. Што яна робіць і колькі зарабляе?

Ведаць тры мовы і не баяцца мужчын нападпітку

Большая частка стрыптыз-бараў Варшавы знаходзіцца ў цэнтральнай частцы горада. Тут па вечарах традыцыйна гуляюць гараджане і турысты. Некаторыя ўжо паспелі адпачыць у іншых установах — рэстаранах або барах.

Юлія прызнаецца, што ўладальнікі стрып-клубаў бачаць патэнцыйных кліентаў менавіта ў мужчынах, якія ўжо выпілі ў барах і начных клубах, але не змаглі там пазнаёміцца з дзяўчатамі.

«Убачыўшы шыльду стрыптыз-бара, мужчыны могуць пасаромецца да нас зайсці, асабліва калі раней не бывалі ў такіх установах. Іншая рэч, калі да іх падыходзіць прамоўтар, акуратна завязвае размову, а потым апісвае, што будзе адбывацца ўнутры клуба. Пасля гэтага многія ўсё ж прымаюць рашэнне зазірнуць», — расказвае Юлія.

Каб працаваць прамоўтарам у Варшаве, трэба ведаць як мінімум тры мовы: польскую, англійскую і рускую альбо ўкраінскую. Прычым адну з апошніх вучаць нават прамоўтары-палякі. Гэта звязана з тым, што ў Варшаве шмат эмігрантаў з Украіны, Беларусі і іншых постсавецкіх краін.

Яшчэ адно патрабаванне — добрыя камунікатыўныя навыкі. Юлія падыходзіць да выпадковых мінакоў і завязвае з імі размову. Пачынае яна зносіны, як правіла, з пытання, якое складаецца з аднаго слова: «Стрыптыз?» Калі суразмоўца ідзе на кантакт, далей беларуска расказвае пра ўстанову.

«Складаны і тонкі момант»

Працуе Юлія пяць дзён на тыдзень. Беларуска кажа, што кліенты «трапляюць да яе на вуду» ў нядзелю. Але ў будныя дні яна таксама на змене: па вячэрняй Варшаве гуляе нямала турыстаў.

Ужо паўгода Юлія працуе ў клубе, які лічыцца элітным, ён знаходзіцца на адной з самых «тусовачных» вуліц. Уваход тут платны, але і зарабляюць прамоўтары больш. А бяруць у такія месцы толькі тых, у каго ўжо ёсць досвед працы ў варшаўскіх установах.

Але і прыцягнуць кліентаў у такія ўстановы нашмат складаней — даводзіцца пераконваць, што ім ёсць за што плаціць. Рабіць гэта трэба, не фарміруючы негатыўнага ўспрымання канкурэнтаў.

«Вось гэта вельмі складаны і тонкі момант. Нельга паліваць брудам іншыя ўстановы. Іх уладальнікі пра гэта хутка даведаюцца, і тады ў нашага бара могуць пачацца праблемы, а значыць і ў мяне. Звычайна я маляўніча апісваю наш клуб», — расказвае Юлія.

Усім выдаюць пярцовы балончык

У пошуках патэнцыйных кліентаў Юліі часам даводзіцца даволі далёка адыходзіць ад клуба, а значыць яна застаецца без аховы. Таму прамоўтарам звычайна выдаюць пярцовы балончык.

Зрэшты, нягледзячы на пастаянныя кантакты з нецвярозымі мужчынамі, беларуска не лічыць такую працу небяспечнай. Кажа, за чатыры гады сур'ёзных канфліктаў на вуліцы ў яе не было, хоць яна дазваляе сабе «нахабныя, дзёрзкія жартачкі» на адрас патэнцыйных кліентаў.

Нават балончык, які ёй выдаецца, Юлія з часам перастала браць з сабой. Паводле яе, «на тусовачных вуліцах» заўсёды шмат паліцыі, да таго ж яна звычайна знаходзіцца ў полі зроку калегаў. У небяспечных сітуацыях яны пабягуць па ахову.

Часцей праблемы ўзнікаюць з кліентамі ўжо ўнутры ўстановы. Канфлікты разгараюцца паміж наведвальнікамі, а таксама паміж кліентамі і танцоркамі.

«Быў, напрыклад, адзін хлопец, які перабраў з алкаголем і пачаў лезці з братэрскімі размовамі да іншых наведвальнікаў. Такога ў нас не церпяць, бо атрымліваецца, што чалавек адцягвае кліентаў ад дзяўчынак. А гэта па выніку можа прывесці да таго, што астатнія замовяць у іх менш паслуг. Ахоўнік папрасіў таго хлопца перастаць падыходзіць да ўсіх запар, але той не падпарадкаваўся, і яго хутка ды груба выставілі на вуліцу. Іншыя наведвальнікі потым пыталіся ў мяне, што адбылося. Я ім патлумачыла, што ў нас не тая ўстанова, дзе актыўна знаёмяцца і камунікуюць. Мы пра іншае», — успамінае Юлія.

За кліента плацяць 40 злотых

Стартавая аплата зазывалу, якую прапануюць стрып-клубы, складае 40 злотых (каля 10 даляраў) за прыведзенага кліента. Стаўка можа быць і вышэйшай у залежнасці ад установы і часу працы.

Юлія кажа, што звычайна ўгаворвае зайсці ў бар дзясяткі кліентаў за ноч. У пятнічныя і суботнія вечары яе заробак складае 1,5 тыс. злотых (каля 380 даляраў).

«Цяпер я зарабляю па 10-12 тыс. злотых (2500-3000 даляраў) у месяц. У папярэдніх клубах сума была меншая — па 6-8 тысяч», — кажа Юлія.

Але ўмовы працы ў гэтай галіне даволі жорсткія. Адно з галоўных правілаў — не перашкаджаць зарабляць іншым прамоўтарам. Калі калега размаўляе з групай людзей, нельга ўмешвацца, нават каб дапамагчы, тлумачыць беларуска. Інакш складана будзе падзяліць заробак.

Яшчэ начальства Юліі не любіць, калі зазывала занадта доўга мае зносіны з адным мінаком — 10 хвілін і больш. Таксама не дазваляецца занадта доўга стаяць без справы, ні да каго не падыходзячы.

Калі адысці далёка ад клуба і доўга нікога не прыводзіць, таксама могуць быць праблемы. Юлія кажа, што ва ўстанове яна на добрым рахунку, таму патрабаванні да яе не такія строгія, а ўвогуле ўладальнікі хочуць, каб прамоўтары запрашалі кліентаў штохвілінна на працягу ўсёй ночы.

• 2
• 2
• 2
• 6
• 0
• 0
• 1
• 0