Студэнтка выйшла замуж за выкладчыка, які старэйшы за яе на 31 год, і шчаслівая
«Першы раз мы пацалаваліся, калі звярталіся адно да аднаго на «вы»», — з усмешкай згадваюць Анфіса і Сяргей той час, калі яны яшчэ былі ў статусе студэнткі і выкладчыка.
За паўтара года ў іх жыцці змянілася літаральна ўсё. Вядома, перайшлі на «ты» — ужо да другога пацалунка. Сталі сустракацца, абое сышлі з каледжа, афіцыйна пажаніліся і завялі сумесны блог. Розніца ва ўзросце ў мужа і жонкі вялікая — 31 год (на хвілінку, Сяргей старэйшы за бацькоў сваёй жонкі!). Што зачапіла беларусаў адно ў адным, як да іх шлюбу паставілася асяроддзе і ці часта даводзіцца сутыкацца з негатывам? Гісторыю пары расказвае «Анлайнер».
«Я культурна на яе глядзеў, ініцыятыву не праяўляў»
Відэа гэтай пары цяпер вогненна залятаюць у Instagram — вы таксама маглі бачыць юную бландынку ў танцы, якой падыгрывае мужчына ў самым росквіце сіл. Анфіса і Сяргей пазнаёміліся ў адным з мінскіх каледжаў, куды дзяўчына прыйшла вучыцца на харавога дырыжора.
— З першага курса я ведала, што ў каледжы ёсць Сяргей, выкладчык па вакале. Але ён у мяне нічога не вёў, мы проста зрэдку бачыліся. Ён заўсёды быў вясёлы, шмат жартаваў, прывабны, я адразу на яго ўвагу звярнула. Але не ведала, колькі яму гадоў. Думала, гадоў 40, — успамінае дзяўчына.
— А вы звярнулі ўвагу на прыгожую студэнтку? — пытаюцца журналісты ў Сяргея.
— Ну, яна заўсёды яркая была, — прызнаецца мужчына. — Не звярнуць увагу было немагчыма. Але я культурна глядзеў, ніколі не выяўляў у гэтым плане ініцыятыву: усё ж такі розніца ва ўзросце вялікая.
А далей была чарада супадзенняў, якія Анфіса называе «лёсам». На другім курсе дзяўчына з сяброўкай трапіла на канцэрт, дзе за раялем якраз быў Сяргей. Выкладчык паклікаў ахвотных на сцэну. Дзяўчат там было няшмат, і Анфіса вырашыла паўдзельнічаць.
— Пасля мерапрыемства ў нас з Сяргеем завязалася размова. Ён правёў мяне да кабінета — чамусьці гэта засталося ў памяці. Я зразумела, што ўва мне прачынаецца нейкая сімпатыя. А яшчэ мне так спадабаўся той выступ, што я раздрукавала фотку з яго, дзе мы з Сяргеем удваіх спяваем, і схавала яе пад чахол у сваім тэлефоне, — прызнаецца дзяўчына.
«Па некалькі гадзін гаварылі без перапынку»
Сяргей сімпатыю, мабыць, адчуў і запрасіў Анфісу наведваць яго заняткі па вакале.
— Яна стала хадзіць да мяне з хлапчукамі-студэнтамі. І першыя два месяцы мы проста шмат размаўлялі — на ўроках і пасля ўрокаў.
— Пра музыку, пра песні, пра жыццё — па некалькі гадзін маглі балбатаць без перапынку! — з захапленнем успамінае Анфіса.
Нават першы пацалунак у пары здарыўся ў той момант, калі яны яшчэ звярталіся адно да аднаго на «вы». Статусы студэнткі і выкладчыка перашкаджалі перайсці да нефармальных адносінаў. Але вельмі хутка стала зразумела: супрацьстаяць пачуццям будзе складана.
— Ужо тады я разумеў, што рана ці позна мая праца выкладчыкам скончыцца, — прызнаецца мужчына. — Праз паўгода сам напісаў заяву на звальненне, каб да мяне з гэтай нагоды не было ніякіх прэтэнзій.
— А я перайшла на завочку, але ўсё роўна дыплом не атрымала. Выкладчыцкі склад не быў гатовы прыняць усю гэтую сітуацыю, — без падрабязнасцяў распавядае Анфіса.
«Я крыху старэйшы за бацькоў Анфісы — і нам заўсёды ёсць пра што пагаварыць»
У адрозненне ад выкладчыкаў, аднакурснікі Анфісы падтрымалі яе выбар і нават узялі Сяргея ў сваю 20-гадовую тусоўку. Бацькі з абодвух бакоў нейкі час дзівіліся, але таксама хутка прынялі сітуацыю.
— Я сваім сказала, калі была ўжо на 100% упэўненая, што ў нас з Сяргеем усё сур'ёзна. Успрынялі нармальна, адгаворваць ніхто не стаў. Ды і яны, у прынцыпе, ведаюць, што я іх апавяшчаю, калі ўжо ўсё добра абдумала, — распавядае Анфіса.
— Мае спачатку думалі, што ў нас гадоў 10 розніцы, — кажа Сяргей. — Ну а потым, калі ўсё высветлілася, адрэагавалі спакойна.
Так атрымалася, што муж Анфісы старэйшы за яе бацьку на паўгода, а маці — на два. Мужчына жартуе: гэта зручна, заўсёды ёсць агульныя тэмы для размовы з цешчай і цесцем.
— Мы адпачываем разам з бацькамі. Вось нядаўна з Гомеля вярнуліся, на рэчку хадзілі купацца. Сяргей наогул за любы рух, ён лёгкі на ўздым, — з пяшчотай кажа пра мужа Анфіса. — А яшчэ мой тата на выходных дапамагаў Сяргею з шопінгам.
— Так, ён у яе модны такі, падказваў мне, як апранацца, — усміхаецца муж.
«З'явілася ўпэўненасць, што гэта мой чалавек»
Ад бясконцых жартаў — да сур'ёзных пытанняў. У Анфісы спыталі: як так атрымалася, што яна зацікавілася мужчынам, які старэйшы за яе на 30 гадоў? Ці не было сумненняў, што гэта правільны выбар?
— Ведаеце, я з самага пачатку давяралася пачуццям, якія не былі нічым падмацаваныя. У мяне проста з'явілася ўнутраная ўпэўненасць, што гэта мой чалавек і мне з ім добра. А што тычыцца ўзросту… Не бачу ў гэтым нічога дзіўнага. Мне ці цікава з чалавекам, ці не.
— Але што вас так моцна зачапіла ў Сяргеі?
— Ён спадабаўся мне як чалавек, спадабалася яго стаўленне да свету. Было цікава з ім стэлефаноўвацца і размаўляць.
— Мы з ёй маглі размаўляць да шасці-сямі раніцы… А мне на працу, — пацвярджае Сяргей. — Мне падабалася, што ў Анфісы велізарная, нават надрыўная любоў да праўды і сумленнасці. Гэта выяўлялася ва ўсім, у кожным слове. Мы таму і гутарылі па восем гадзін, дамагаліся праўды, прагаворвалі ўсе нюансы ў нашых адносінах.
Сяргей не хавае: спачатку ён сумняваўся ў тым, што гэтае захапленне ў Анфісы працягнецца доўга. Нават раіў пашукаць каго-небудзь іншага.
— Я агучваў гэта, не трымаў у сабе. Казаў: «Дарэмна ты ідзеш па гэтым шляху, колькі маладых, прыгожых, моцных хлопцаў вакол, з грашыма». А потым я ўбачыў, якая яна сумленная, адкрытая, заўсёды кажа, калі ёй нешта не падабаецца. Стала зразумела, што Анфісе можна давяраць.
«Некалькі разоў Сяргея блыталі з бацькам»
Нядаўна пара аформіла адносіны афіцыйна — цяпер яны муж і жонка. Вяселле было камернае і ўтульнае. Анфіса кажа, што ў гэты дзень ім не хацелася лішняй увагі.
Затое ў блогу муж і жонка не саромеюцца гучна заяўляць пра сябе і вялікую розніцу ва ўзросце. Анфіса запэўнівае, што робіць гэта ў тым ліку для таго, каб паказаць людзям: так можна, усе перашкоды — у нас у галаве.
— Скажыце шчыра: Сяргея калі-небудзь блыталі з бацькам?
— Бывала такое пару разоў, але каб адклалася ў памяці як абраза… Не, не ўзгадаю. Ужывую людзі баяцца неяк каментаваць нашу пару, толькі ў інтэрнэце, пад рознымі нікамі. А там шмат усяго пішуць: нават што мне 40, а Сяргею 63! Усякага хапае, мы не звяртаем увагі.
Муж і жонка кажуць, што цяпер яны разам займаюцца здымкай і мантажом ролікаў для блога, а яшчэ запісваюць новыя песні для Анфісы. У яе амбіцыйная мэта: стаць спявачкай.
Дзеці ў планах у пары таксама ёсць, засталося вызначыцца з колькасцю.
— Калі табе добра з мужчынам, само сабой зразумела, што ў сям'і павінны з'явіцца дзеці. А колькі іх будзе, гэта ўжо не асабліва важна.
— І вы гатовыя апускацца ва ўсю гэтую гісторыю з памперсамі? — пытаюцца ў Сяргея.
— Я нават спавіваць умею, — аджартоўваецца мужчына, але просіць не задаваць пытанні пра яго мінулы досвед. Муж і жонка пачалі ўсё «з чыстага ліста».
Сяргей і Анфіса ўжо склалі для сябе праграму мінімум на будучыню. Ён павінен пражыць да 125 гадоў, яна — да 95.
— Трэба выконваць абяцанне і трымаць сябе ў форме, — усміхаецца мужчына.
— І я ўпэўненая, што ўсё ў нас будзе добра, — падсумоўвае Анфіса. — Мне здаецца, праблемы могуць быць хутчэй не праз розніцу ва ўзросце, а праз характары, погляды на жыццё. А ўзрост ні на што не ўплывае. Наша гісторыя таму выдатны прыклад.
Каментары