Пра хэйт і лячэнне распавяла маці гродзенскага хлопчыка, які трапіў у ДТЗ у Беластоку і якому беларусы сабралі 300 тысяч еўра

17 студзеня 2023 года Вікторыя з двума маленькімі сынамі ішла па пешаходным пераходзе ў цэнтры Беластока. З аднаго боку легкавік спыніўся, Міша вырваўся крыху наперад і апынуўся пад Toyota, якая не спыняючыся ехала з другога боку. Маленькага хлопчыка маці выцягвала з-пад машыны. З гэтага моманту жыццё Вікторыі змянілася да непазнавальнасці, яна кажа, што да гэтага часу не верыць, што ўсё гэта праўда, як быццам нейкі сон.

У цяжкім стане Мішу даставілі ў мясцовую лякарню, дзе яго ўвялі ў кому. Дактары лічылі, што хлопчык або не выйдзе з яе, або стане інвалідам. І адбыўся цуд: Міша апрытомнеў, стаў папраўляцца, набірацца сіл, і неўзабаве яго выпісалі з бальніцы. Увесь гэты час лекары прафесійна выконвалі сваю працу.

Адначасова Вікторыя звярнулася да грамадскасці: шукала відавочцаў, юрыстаў і аб'явіла збор. За чатыры дні неабыякавыя людзі ахвяравалі больш за 300 тысяч еўра, і Вікторыя спыніла збор. Гэта быў неверагодны водгук людзей. За гэты ж час на асабістую старонку Вікторыі падпісалася больш за 30 тысяч чалавек, усе яны штодня сачылі за навінамі аб стане Мішы, аб чым гродзенка пісала некалькі разоў на дзень.

Цяпер Міша з мамай знаходзяцца ў Берліне, прайшлі абследаванне ў клініцы Шарытэ, чакаюць аперацыю на вушкі 23 сакавіка, распавяла Вікторыя.

— Міша ўсё яшчэ слабы, ён не вытрымлівае такіх прагулак на дварэ, як раней, скардзіцца на болі ў галаве. Але мы ў руках вельмі дасведчанага спецыяліста, і гэта ўсяляе ўпэўненасць, — кажа яна.

Павялічыць

— Пасля таго, як вы закрылі збор, з'явілася навіна , што знаходжанне ў клініцы ў Беластоку аплацяць з польскага бюджэту дзякуючы «Карце паляка». Гэта так?

— Гэта праўда, аднак на момант паступлення ў бальніцу гэтай інфармацыі ў нас не было. Я з самага пачатку казала, што ў нас ёсць «Карта паляка», але мяне запэўнілі, што па ёй аплачваецца толькі мінімальная дапамога. З нас патрабавалі страхоўку, якой у нас не было. І мы звярнуліся да беларусаў па дапамогу. Калі збор быў закрыты, нам сапраўды паведамілі, што выдаткі ў Беластоку пакрые «Карта». Не выключаю, што зрухі адбыліся дзякуючы грамадскаму рэзанансу. Простаму чалавеку без моцнай юрыдычнай дапамогі тут разабрацца складана.

— Што вы плануеце рабіць са зборам, калі рэабілітацыя будзе больш танная? Частку сродкаў са збору вы ўжо перадалі для маленькай Насты Пруцік з Гродна ?

— Штомесяц 5 чысла я публікую падрабязную справаздачу аб выдатках на сваёй старонцы, адказваю ў каментарах. Але наша будучыня пачне праглядацца пасля пачатку рэабілітацыі, а па яе завяршэнні ўся астатняя сума будзе пераведзена на рахункі дабрачынных арганізацый. Мне ні капейкі не трэба з гэтага гора. У сітуацыі з Настай мы бачылі, што дзяўчынцы экстранна патрэбны апошні рывок, і зрабілі перавод. Нам пішуць дзякуй, але гэта не мая заслуга, я не магу гэтым ганарыцца, гэта не мае грошы, гэта дапамога ўсіх тых, хто некалі адгукнуўся на гора Мішы. Вы дапамагалі майму хлопчыку, а дапамаглі ўжо дваім дзеткам, дзякуй вялікі ўсім яшчэ раз.

Павялічыць

— Нядаўна ў вас выйшаў эмацыйны пост аб сабраных сродках. Вы атрымлівалі нейкія папрокі ў свой адрас? 

— Вы ведаеце, роўна з таго моманту, як мы выклалі вынікі збору, мне стала пісаць нейкая група людзей і літаральна шантажаваць. Бясконца пішуць ашуканцы, просяць аб пераводзе на іх рахункі грошай пад рознымі падставамі, часам гэтыя людзі пішуць абразлівыя паведамленні ў маім профілі. Спрабуюць ціснуць маральна.

Вікторыя распавяла, што пра хвалю хэйту яе папярэджвалі дзяўчаты з дабрачынных фондаў, што, на жаль, гэта будзе адбывацца. Але добрых людзей болей. Цяпер Вікторыя вывучае гісторыі і рэпутацыю дабрачынных фондаў, каб у будучыні яны правільна выкарысталі ахвяраванні. І ніяк інакш.

— Вы знайшлі відавочцаў аварыі? 

— Так, я дзякую ўсім людзям, хто адгукнуўся. Я нават не ўяўляла, што на той момант побач было так шмат беларусаў. Памятаеце, я расказвала, што сям'я з Беларусі ў момант ДТЗ падбегла да мяне і ўзяла на рукі Глеба, нашага малодшага сына. Яны ж пазней прывезлі яго да мяне ў шпіталь, таму што ён хацеў да мамы. Потым сярод персаналу ў клініцы да мяне адразу падышла дзяўчына, стала суцяшаць і перакладаць словы дактароў — гэта медсястра родам з Гродна. Такіх сустрэч было вельмі шмат, і кожная з іх рабіла мяне мацнейшай.

У Беларусі Мішу чакае ўся яго сям'я, родныя ўвесь час падтрымліваюць яго дыстанцыйна, адпраўляючы відэапаведамленні. Дарэчы, такія паведамленні шлюць нават выхавацелі з сада Мішы. Ён глядзіць гэтыя відэа і адчувае сябе шчаслівым.

— Я вельмі ўдзячная той падтрымцы, якую аказалі мне беларусы. З самага пачатку і па сённяшні дзень я атрымліваю сотні паведамленняў, напоўненых цеплынёй і любоўю. Дзякуй вам за ўсё, што вы зрабілі для Мішы і для нашай сям'і, — дадала Вікторыя.

• 127
• 0
• 7
• 2
• 4
• 5
• 9
• 0