Палітолаг: «Дзень народнага адзінства» прайшоў у фармаце дня распальвання варожасці
17 верасня Аляксандр Лукашэнка выступіў на форуме «Гэта наша гісторыя», прымеркаваным да афіцыйнага свята — Дня народнага адзінства. У сваёй прамове ён працягнуў кампанію распальвання нянавісці да Польшчы і да Захаду ў цэлым, піша ў сваім блогу на сайце «Радыё Свабода» аналітык Юрый Дракахруст.
«Знайшлося ў ёй месца і наўпроставаму трызьненню кшталту таго, што Польшча атрымала сваю незалежнасьць ад ленінскага Саўнаркама, а польскія эліты і сёння называюць Заходнюю Беларусь «крэсамі ўсходнімі».
Паводле яго «вяртанне» (насамрэч усталяванне) свята 17 верасня — гэта «адказ на новыя спробы Захаду падзяліць беларускі народ па жывому і разарваць на кавалкі краіну». Калі гэта Захад хацеў менавіта падзяліць Беларусь, акрамя як у скрыўленай свядомасці Лукашэнкі?
Ён у сваёй прамове прапанаваў арыгінальную трактоўку БНР. Паводле яго, заснавальнікі рэспублікі думалі толькі пра ўладу, як і іх нашчадкі ў 2020 годзе. Выглядае, што гэта псіхалагічнае праецыраванне сваёй уласнай неспатольнай прагі ўлады на іншых — на сваіх сучасных апанентаў і на іх папярэднікаў.
Цалкам недарэчна прагучала і тэза: «развал Украіны ўжо пачаўся». Гэта — на ўзроўні пыхлівых заяваў напярэдадні вайны і ў яе першыя дні пра «тры дні», праз якія Украіна будзе разгромленая. Украіна выстаяла ў вайне больш чым паўгода.
Цяпер яна адзіная, як ніколі. Частка яе акупаваная агрэсарам, але гэта ў любым выпадку не развал. І да гэтай акупацыі, да дапамогі агрэсару Лукашэнка мае наўпроставае дачыненне.
Асабліва неадэкватнай прагучала тэза пра «развал Украіны» на фоне расійскай паразы ў Харкаўшчыне.
Напэўна, цэнтральная тэза ўсёй прамовы Лукашэнкі: што толькі разам з усходнеславянскімі братамі беларусы квітнелі, а разам з Захадам — гібелі. Досыць прымітыўная трактоўка складанай беларускай гісторыі, але яна павінна спадабацца ў Маскве. Хаця там яе трактуюць яшчэ прасцей: што Беларусь — гэта Расія.
Прыгадваючы ў сваёй прамове праз слова сувэрэнітэт, Лукашэнка ніводнага разу не прыгадаў, што з сувэрэннай беларускай зямлі ляцяць ракеты аднаго ўсходнеславянскага народа на галовы іншага. І што альбо ў яго ніхто на гэта і не пытаецца дазволу, і тады якая гаворка пра беларускі сувэрэнітэт, альбо ён ухваляе гэтую агрэсію аднаго ўсходнеславянскага народа супраць іншага, і тады якая гаворка пра братэрства?
Напэўна, імпэту Лукашэнку надаў яго ўдзел у саміце ШАС, сустрэчы з кіраўнікамі шэрагу ўплывовых краін свету, якія ў большай ці меншай ступені настроеныя па-антызаходніцку. Лукашэнка прыгадаў падчас прамовы свае размовы ў Самаркандзе як доказ злавеснай глабальнай ролі Вашынгтона.
Не выключана, што паўплывала і пазіцыя Захаду, у прыватнасці, Еўрасаюза. Днямі яна была выкладзеная ў інтэрв'ю DW прэс-сакратаром Саюза Петарам Стана. Сутнасць гэтай пазіцыі — што за рыторыку і нават за дробныя крокі па лібералізацыі ЭС ісці на саступкі Лукашэнку не збіраецца. Спадар Стана сфармуляваў гэта публічна, напэўна, непублічна гэтая пазіцыя да беларускіх уладаў была данесеная раней».
«Будзе здымаць маштабныя праекты з сабой у галоўнай ролі». Што думаюць пра новага міністра культуры Чарнецкага яго калегі?5
Каментары