Далёка пойдзе. Расказваем пра маладую амбіцыйную пракурорку, якая ставіць рэкорды па палітычных справах
Пракурор у Беларусі — фігура хутчэй незаўважная. У судах дзяржабвінаваўцы часцей за ўсё проста манатонна зачытваюць дакументы, ніякіх спрэчак, як у кіно, звычайна няма. Але апошнім часам з’яўляецца ўсё больш заўважных асоб, асаблівая ўвага — да палітычных справаў. Мы ўжо распавядалі гісторыю маладой пракуроркі Аліны Касьянчык, якая стала вядомай пасля прысуду журналісткам Белсата. У Касьянчык ёсць не менш яркая калега — Валерыя Таратынка, якая ледзь паспявае з аднаго працэсу, дзе за надпіс на асфальце адпраўляюць у калонію, перабегчы на іншы, дзе яна выступае ўжо як пацярпелая — ад каментароў, якія сыплюцца ў яе бок. Расказваем гісторыю Валерыі Таратынкі, якая з дзяцінства марыла быць абвінаваўцам.
З «асаблівым трапятаннем» захоўвае аўтограф Лукашэнкі
Цяпер Валерыя сама ахвотна раздае такія каментары. За апошні год яна з’яўлялася на тэлебачанні часцей, чым многія дасведчаныя пракуроры за ўсё сваё прафесійнае жыццё. У адрозненне ад калег, яна не проста не саромеецца камеры, а заўсёды імкнецца быць у кадры.
Біяграфія Валерыі Таратынкі нагадвае вядомую фразу «спартсменка, камсамолка і проста прыгажуня». Школу дзяўчына скончыла з залатым медалём, універсітэт — з чырвоным дыпломам.
Па справе аб карупцыі прасіла «апазнаць стравы» з рэстарана
Па словах пракуроркі, найбольш цікавяць яе справы аб карупцыі.
Валерыя Таратынка, адпрацаваўшы ў пракуратуры ўсяго два гады, атрымала салідную справу — абвінавачванне былой начальніцы фармінспекцыі Мінздароўя Людміле Равуцкай, якую судзілі за атрыманне хабараў і махлярства. У судзе Таратынка запомнілася тым, што падрабязна вывучала, хто і чым карміў Равуцкую ў рэстаранах.
«Ліманад імбірны, чабурэкі, шашлык, філе ласося, спаржа, калдуны, качка, трус. Прашу вас апазнаць стравы», — пералічвала яна падчас допыту.
«У мяне ёсць цвёрдае правіла, — апісвала сваё прафесійнае крэда Таратынка, — якія б эмоцыі я не адчувала ў адносінах да ўдзельнікаў працэсу, кіруюся выключна законам».
Справа за надпіс «Не забудзем», які «зневажае грамадзян»
8 снежня 2020 года трое мінчукоў былі асуджаныя за надпіс «Не забудзем» на Пушкінскай, дзе быў забіты Аляксандр Тарайкоўскі. Абвінаваўцам была Валерыя Таратынка, праўда, пасля яе замяніла Аліна Касьянчык, у яе на той момант ужо быў досвед па аналагічнай справе «аб цынічных надпісах» на асфальце.
Справа, якую Таратынка прадстаўляла ў судзе, ад пачатку развальвалася. Тэкст абвінавачвання варты цытавання:
Таратынка прыйшла на працэс з абвінавачваннем аб уроне больш чым у 10 тысяч рублёў.
25-гадовы Уладзіслаў Гуліс атрымаў два гады пазбаўлення свабоды (раней меў судзімасць), 42-гадовы Дзяніс Граханаў і 25-гадовы Ігар Самусенка — паўтара года «хіміі», праваабаронцы прызналі фігурантаў палітвязнямі.
Суд за аплявуху Азаронку
Інцыдэнт здарыўся неўзабаве пасля смерці Рамана Бандарэнкі. Вольга ўбачыла на прыпынку грамадскага транспарту Азаронка, які чапляўся да людзей з пытаннямі кшталту: «Як вы можаце смуткаваць аб смерці Бандарэнкі, калі нават не ведаеце ягонае імя па бацьку?»
Але абвінаваўца Валерыя Таратынка стаяла на сваім: «Калацкая ў грамадскім месцы беспадстаўна, адкрыта супрацьпастаўляючы сябе грамадству, наўмысна нанесла ўдар па твары Азаронка».
Таксама Валерыя Таратынка была абвінаваўцам па справе менчукоў, якія хацелі спыніць амапаўцаў, каб тыя не затрымлівалі і не збівалі людзей падчас аднаго з маршаў у кастрычніку 2020-га.
І яшчэ адзін палітычны працэс — 5 год мінчуку Аляксандру Раентаву, якога асудзілі за стварэнне тэлеграм-канала і супраціў міліцыі. У судзе ўзніклі пытанні да запісу, які прадставіла абвінавачванне: абарона заявіла пра мантаж відэа і гуку.
Была абвінаваўцай — стала пацярпелай
Першы абвінавачаны — інвалід трэцяй групы Мацвей Худаешка. У судзе ён папрасіў прабачэння, Валерыя заявіла, што іх прымае і спадзяецца, што ён зрабіў высновы. Фігурант атрымаў два гады «хатняй хіміі».
«Паступаючы на службу ў органы пракуратуры, я разумела, што рана ці позна магу з гэтым сутыкнуцца. Упэўненая, калі такія непрыемныя пасланні могуць выбіць з каляіны, то чалавеку першапачаткова не варта было выбіраць прафесію пракурора.
Муж працуе суддзёй і не адстае ад жонкі
Муж Валерыі таксама скончыў Акадэмію кіравання, яму 27 год. Мікалай Багамякаў быў паспяховым студэнтам — атрымліваў стыпендыю са спецфонду, перамагаў на конкурсах для маладых навукоўцаў.
Спачатку працаваў у пракуратуры, але ў 2020-м атрымаў прызначэнне ў суд Фрунзенскага раёна. Так што Валерыя сустракаецца з мужам не толькі дома, яна прадстаўляе абвінавачванне ў тым самым судзе.
«Для мяне ён прыклад таго, якім павінен быць прафесійны юрыст, — кажа пра мужа Валерыя. — Для нас юрыспрудэнцыя не толькі сфера дзейнасці, але і сямейнае хобі».
Каментары