«Nichto nie viedaŭ, što heta niešta prapahandysckaje». Čałaviek sa sportu, jaki suprać Łukašenki, źniaŭsia ŭ roliku «Nado!»

Biudžetniki i rabotniki dziaržpradpryjemstvaŭ užo niekalki dzion publikujuć roliki, u jakich kryčać «Nado!» siomamu terminu Łukašenki. Nie zastaŭsia ŭ baku i biełaruski sport.

U adnym z takich videa źniaŭsia čałaviek, jaki nie padtrymlivaje Łukašenku. Jon paprasiŭ nie nazyvać ni vidu sportu, ni pasady, ale raskazaŭ, jak zdymaŭsia adzin z prapahandysckich rolikaŭ.

— Vas papiaredzili, dla čaho zdymajecca hetaje videa?

— Nie, skazali tolki choram vymavić słova «nado». A paśla hetaha možna dalej treniravacca. Usio prajšło vielmi chutka.

— Ludzi razumieli, što adbyvajecca?

— Nie, i nichto nie sprabavaŭ udakładniać. Nakolki zrazumieŭ, nichto navat nie dumaŭ, što heta niešta prapahandysckaje. Kali chtości i dumaŭ u padobnym klučy, to cicha sam sabie.

Nichto nie moh padumać, što paśla vyjduć takija roliki, tamu što ŭsie zdymki, nakolki potym daviedaŭsia, prachodzili ranicaj u paniadziełak. Heta-bok, pa sutnaści, usie kamandy zdymalisia ledź nie adnačasova. Tak što my navat nie viedali, što startavaŭ hety tak zvany čelendž.

— Paśla zdymki byli niejkija abmierkavańni?

— Nie.

— Kali i jak vy daviedalisia pra toje, u čym źnialisia?

— Bližej da kanca dnia, kali ŭsie raźjechalisia pa damach. Adzin adnamu pačali pisać, pierasyłać videa. Jakaja była pieršaja reakcyja? Ščyra, u hałavie adna dumka: «jo###y u ### [ačmureć], dy nu nafih! Vy surjozna? Tvaju mać!» Ale pry hetym niejkaj złości i asudžeńnia nichto nie vykazvaŭ, nie było hetaha i ŭ mianie. Tamu što niama sensu złavacca.

Dumaju, usie adrazu zrazumieli, što jon [Łukašenka] jaŭna nie zahadvaŭ takoje rabić. Nakolki bačyŭ pa paviedamleńniach, usim stała śmiešna ad taho, jak niejkija čynoŭniki imknucca vysłužycca. Sens i mety adrazu stali zrazumiełyja. Stała zrazumieła, čamu nam nie kazali, navošta treba było vystraicca i vymavić słova «Nado!»

— To-bok ahulnaj reakcyjaj byŭ śmiech?

— Śmiech praź niejkuju pahardu. Nie złość, nie razdražnieńnie, a niejkaja paharda da situacyi. Maŭlaŭ, «voś što jany znoŭ tvorać, što heta za cyrk». Ludziej bolš aburyła ŭtojenaść usioj situacyi, jak heta abstavili, ničoha nikomu nie skazaŭšy.

— A kali b vam patłumačyli što da čaho, usio adno pahadzilisia b udzielničać?

— Ščyra, nie mahu skazać. Mahčyma, pajšli b usie, naŭrad ci chtości ryzyknuŭ by admovicca. Bo ŭ ludziej kantrakty, praca, a ŭ našaj krainie možna za admovu ŭdzielničać u padobnych akcyjach atrymać nastupstvy. Uvohule, chutčej za ŭsio, nichto b nie admoviŭsia, ale heta, [kali b papiaredzili], było b prynamsi bolš sumlenna, adkryta, niejak bolš čałaviečna, kali možna tak skazać. I reakcyja potym była b zusim inšaja na videa. Nu a tak, jak usio zrabili… Heta jašče bolš advaročvaje ad sistemy, ad usiaho, što i jak robić ułada.

— A reakcyja z boku vašych znajomych nie sa sportu była?

— Voś asabista mnie nichto ničoha nie kazaŭ. Dumaju, znajomyja i siabry bačyli, viedajuć, ale nichto nie telefanavaŭ, nie pisaŭ. I doma z rodnymi taksama nijakich abmierkavańniaŭ. Choć ja navat nie viedaju, bačyli jany heta ci nie. Prynamsi, ja nie raskazvaŭ.

— Što adčuvaje čałaviek, jaki nie padtrymlivaje režym Łukašenki, a ŭ vyniku staić i kliča dyktatara iści na vybary?

— Dumaju, u bolšaści z tych, chto źniaŭsia (pryčym nie tolki ŭ našym vidzie sportu, ale i ŭ inšych), źjaviłasia adčuvańnie, što nas prosta vykarystoŭvali. Brydka, kali voś takim čynam vykarystoŭvajuć ludziej. Vykarystoŭvajuć čynoŭniki dla taho, kab vysłužycca. Usie spartyŭnyja čynoŭniki bajacca, što ich prybiaruć pierad «vybarami», voś i imknucca zaśviedčyć łajalnaść. Nu a spartsmienam, jak ja ŭžo skazaŭ, prosta brydka ad takoha staŭleńnia nie tolki da ich, a ŭ pryncypie da biełarusaŭ.

— Adčuvajecie, što vas prynizili, prymusiŭšy ŭdzielničać u hetym?

— Chutčej, adčuvaju nie prynižeńnie, a mienavita, jak ja skazaŭ, toje, što [mianie] vykarystoŭvali ŭ svaich metach i intaresach.

— A naohuł, nie bačycie ŭ hetaj akcyi sprobu zaplamić jak maha bolš ludziej? Umoŭna, kali adnojčy vy zachočacie vystupić suprać Łukašenki, hetaja historyja ŭžo visić na vas.

— Pa-pieršaje, dumaju, hetaja historyja chutka zabudziecca. Nu, pazdymali, atrymaŭsia niejki treš. Heta zabuduć i nie buduć uspaminać. Pa-druhoje, adekvatnyja ludzi vydatna razumiejuć, što 90 pracentaŭ udzielnikaŭ padobnych akcyj robiać heta nie pavodle svajho žadańnia i pamknieńnia. Prosta pakul tak składvajucca abstaviny.

Možna, viadoma, kazać, što «prahnulisia dziela čahości», ale, prabačcie, u kožnaha svaje pryčyny heta rabić… U našym vypadku my navat nie ŭjaŭlali, dla čaho naohuł heta zdymałasia. A tak, kali ŭ budučyni ja zachaču adkryta vystupić suprać režymu, to naŭrad ci mnie chtości ŭzhadaje hetuju historyju. Tym bolš majo asiarodździe viedaje maju pazicyju.

— Kolki ludziej u vašym asiarodździ ščyra padtrymlivajuć Łukašenku?

— Tak atrymałasia, što ja z padobnymi ludźmi navat nie padtrymlivaju kantakty. Nie baču nieabchodnaści. Z časam adsiejalisia prosta.

— Kali nastupny raz pryjduć i paprosiać zrabić niešta padobnaje, ale pry hetym znoŭ nie buduć kazać pra mety, pahodziciesia?

— Asabista ja prama spytaŭ by, dla čaho heta, navošta, dzie budzie videa. Pahadziŭsia b, kali b mnie patłumačyli? Dumaju, nie. Ja sam budu vyrašać, u mianie jość svajo mierkavańnie. Nie pajdu na vulicu i nie budu kryčać pra svaju pazicyju (sami razumiejecie, u jakoj krainie žyviem i jakija mohuć być nastupstvy), ale ad padobnych akcyj ja b admoviŭsia. Bo heta sapraŭdny cyrk.

• 2
• 1
• 1
• 7
• 2
• 0
• 2
• 0