«Budzie zdymać maštabnyja prajekty z saboj u hałoŭnaj roli». Što dumajuć pra novaha ministra kultury Čarnieckaha jaho kalehi?
«Jakaja žachlivaja navina», — adreahavali na navinu pra pryznačeńnie Rusłana Čarnieckaha novym ministram kultury niekatoryja kalehi pa akciorskim cechu. Dla ich niezrazumieła, jak jon zmoža kiravać cełym siektaram, jaki na siońnia patrabuje mocnaha antykryzisnaha mieniedžara. Rusłan ža, na ich dumku, i na zdymkach zaŭsiody byŭ dobrym vykanaŭcam, nie lidaram.
«Kiravać Dažynkami zmoža»
Znajomyja adznačajuć, što z pryznačeńniem Čarnieckaha na taki post chacia b staŭ zrazumieły jaho raniejšy šlach u deputactva, vystupy na marafonach adzinstva i kancertach dla amapaŭcaŭ. Niadaŭna Rusłan zapisaŭ patryjatyčnuju pieśniu «Ja — biełarus». Apošnim časam, miarkujučy pa premjerach ad Hiermana Citova ci Sašy Nema, takim čynam stała modna prajaŭlać svaje pačućci da dziaržavy.
Zrešty, svaju łajalnaść režymu Čarniecki pakazaŭ daŭno. Tak, jon źniaŭsia ŭ pravalnym — rejtynh 3,3/10 na IMDB — filmie «Kod Kaina» («My braty»), biełaruska-amierykanskim prajekcie, jaki častkova finansavaŭsia biełaruskim uradam i pakazvaŭ padziei vybaraŭ-2010 hoda z boku ŭład.
«Jon tam z zadavalnieńniem paŭdzielničaŭ, chacia ŭsie my razumieli, što heta za kino. Tam zdymalisia ludzi ź nizkim paroham sumlennaści», — adznačaje adzin z akcioraŭ.
U 2020-m ža hodzie Čarniecki paličyŭ tych, chto abraŭ nie pradziaržaŭny bok, zdradnikami.
Rusłan Čarniecki pryjšoŭ u akciorstva nie adrazu, spačatku było navučańnie na aŭtaślesara, sproby być aficyjantam i balnyja tancy pa kantrakcie ŭ Tajłandzie. Pastupać u biełaruskuju Akademiju mastactva na zavočku jon vyrašyŭ paśla kastynhaŭ u Maskvie.
Čałaviek, jaki blizka viedaŭ Čarnieckaha ŭ čas studenctva, adznačaje, što jašče tady jon, kali i vyłučaŭsia z masy, to svajoj ambicyjnaściu i hanarlivaściu.
«U jaho dobraja akciorskaja faktura, ale jon pusty, mazhoŭ niama, dušy niama. Ź intelektam nižej za siaredni. Ničoha jon u kultury nie razumieje, ale kiravać Dažynkami zmoža», — kamientuje surazmoŭca.
«Budzie rabić toje, što zahadali źvierchu»
U Ruskim teatry Čarniecki hraŭ razam z Alaksandram Ždanovičam (Malavanyčam). Toj zhadvaje, što ŭ hrybajedaŭskim «Hora ad rozumu» kaleha syhraŭ Maŭčalina:
«Tam jość radki «V moi leta nie dołžno śmieť svoje suždienije imieť» i «Častieńko tam my pokrovitielstvo nachodim, hdie nie mietim». Vusnami Maŭčalina kazaŭ sam Čarniecki». Ja nie čakaju ad jaho niejkaj samastojnaści, samabytnaści. Budzie rabić toje, što zahadali źvierchu, što dla jaho karysna».
Pasłuchmianaść jak adnu z hałoŭnych rys Čarnieckaha adznačajuć i inšyja kalehi pa cechu.
«Jon byŭ hatovy apraŭdać lubuju biazhłuzduju rolu, lubyja dziŭnyja rečy, pastaŭlenyja zadačy. Dla jaho ŭ hetym byŭ sens akciorskaj prafiesii: «A ja zrablu!»
Jon byŭ pracavity, ale nikoli hłyboka nie ŭłaziŭ u praces. Prosta taki biezadmoŭny: kali režysioru niešta treba, ja heta vam daju. Ciapier, vidać, jon budzie praktykavać hety padychod užo na novaj pasadzie».
«Nie dumaju, što dla jaho blizkija słovy adradžeńnie, biełaruskaja mova, historyja, spadčyna»
Pry hetym kalehi adznačajuć, što Čarniecki sam zaŭsiody padkreślivaŭ, što jon apalityčny. Ale ŭ vyniku dajšoŭ da ŭzroŭniu ministerskaj pasady.
«Moža, pierabłytaŭ roli?» — śmiajucca artysty. Pry hetym abstanoŭka ŭ kultury ŭ Biełarusi ciapier zusim nie śmiešnaja. Heta pryznaje navat Alaksandr Łukašenka, zahadvajučy novaśpiečanamu ministru «abo pamierci, abo navieści paradak» u śfiery kino. I ludzi vykazvajuć bojaź, što z Čarnieckim moža stać jašče horš.
«Vielmi dziŭna na kirujučaj pasadzie bačyć takoha čałavieka, tamu što heta, miakka skažam, nie vielmi razumny čałaviek. Na takich pasadach, mnie zdajecca, treba bolš intelektualnyja ludzi, kab jany mahli vyrašać składanyja, niestandartnyja prablemy, bo, jak my bačym, kultura ŭ zaniapadzie. A tut na pazicyju kryzis-mieniedžara biaruć samaha dubałoma!» — aburajecca adzin z pradstaŭnikoŭ kulturnaj śfiery.
Svaje aściarohi z novym pryznačeńniem vykazvaje i palityk Pavieł Łatuška, jaki sam zajmaŭ pasadu ministra kultury z 2009 pa 2012 hod.
«Pieršaje, što pryjšło na dumku ŭ suviazi z pryznačeńniem Rusłana Čarnieckaha ministram kultury — heta dvarecki, starejšy łakiej, kiraŭnik spraŭ u bahatym domie, ci mažardom. Ja asabista znajomy z novym ministram kultury Łukašenki. Nie dumaju, što dla jaho blizkija słovy adradžeńnie, biełaruskaja mova, historyja, spadčyna, pabudova dziaržaŭnaści na mocnym nacyjanalnym padmurku. Chutčej, ź jaho pryznačeńniem Ministerstva kultury ŭsio bolš i bolš budzie rabicca kancertna-zabaŭlalnym adździełam dyktatara.
Vielmi chacieŭ by pamylacca. Bo siońnia hetaja pasada jak nikoli patrabuje čałavieka, jaki zdolny abjadnać ludziej i zmahacca za biełaruskuju kulturu, jakaja źjaŭlajecca častkaj ahulnajeŭrapiejskaj spadčyny. Kultura — heta duša čałavieka, i kali ŭ hetuju dušu buduć ukidvać vyklučna tancavalna-zabaŭlalnyja naratyvy, to hetuju dušu možna stracić».
U filmie «Kupała» Čarniecki syhraŭ Antona Łuckieviča, adnaho z ajcoŭ BNR, ale, pa słovach tych, chto pierasioksia ź im na zdymkach, pavahi da biełaruščyny i biełaruskaj historyi ŭ Rusłana nie nazirałasia.
«Heta prosta akcior, jaki moža rabić usio, što jamu skažuć».
«Jon vielmi samazakachany. A akciorskuju naturu palcam nie zadušyš, jon budzie chacieć zdymacca. Miarkuju, što novuju pasadu jon budzie ŭ tym liku vykarystoŭvać, kab atrymać dla siabie maštabnyja prajekty ź im ža ŭ hałoŭnaj roli».
«U majoj pamiaci — kalejdaskop z kučy ministraŭ… Ni tvaraŭ, ni asobnych prykmiet. Moža, za vyklučeńniem Łatuški, jaki vyłučaŭsia intelihientnaściu. Jeść šaniec, što čarhovy ministr zapomnicca svaim rostam, kala dvuch mietraŭ», — dajuć acenku novamu ministru ludzi sa śfiery kultury.
Kamientary
cudoŭnaja charaktarystyka