«Sania, hladzi, jak treba pryhoža sychodzić». Kaciaryna Snycina — pra toje, čym budzie zajmacca paśla zaviaršeńnia baskietbolnaj karjery
Čym Kaciaryna, pahružanaja ŭ prafiesijny baskietboł z 17 hod, płanuje zaniacca ciapier? Pra heta jana raskazała «Našaj Nivie».
«Naša Niva»: Raskažy, jak finalnaja hulnia dałasia tabie maralna i fizična?
Kaciaryna Snycina: Ja stamiłasia — heta fakt. I fizična, i maralna. Usio ž pra zaviaršeńnie karjery ja abjaviła jašče napačatku siezona, i raźmiarkoŭvała ŭsie svaje siły akurat da finalnaj daty 19 maja. I na nastupny dzień, 20-ha, ja prosta lažała ŭ łožku i dumała: usio, ja pa chodu addała ŭsiu siabie na hety pramiežak u dzieviać miesiacaŭ.
Ale ŭnutry ja adčuvaju zadavalnieńnie: u mianie byŭ afihienny siezon. Kali aziracca jašče dalej — u mianie była afihiennaja karjera.
Na apošniaj hulni ŭ zali prysutničała vielmi šmat biełarusaŭ, šmat ludziej mnie napisali, pazvanili — vinšavali. Jak i členy kamandy. Ja im, darečy, pažadała pośpiechaŭ u ich dalejšaj karjery, i kab u ich była mahčymaść voś tak asensavana skončyć karjeru, jak ja. Ja spadziajusia, što pakazała im adzin z varyjantaŭ, jak možna finišavać.
Ja ŭpeŭnienaja: kali b sa mnoj niešta zdaryłasia, i ja b nie zmahła hulać praz traŭmu, mianie b heta raścisnuła. A tut ja vielmi metanakiravana, krok za krokam, išła da finišu — i dabrałasia.
«NN»: Kali ty jašče tolki anansavała, što budzieš hulać apošni siezon, tvaja siabroŭka, śpiavačka Marharyta Laŭčuk žartavała, što tabie varta budzie zapisać videa sa zvarotam da Łukašenki: maŭlaŭ, Sania, hladzi, jak treba pryhoža sychodzić. Płanuješ niešta takoje?
KS: U mianie nie dajšli ruki razabrać svoj telefon, halereju tam, ale paśla našaj hulni ja siadzieła ŭ raspranalni dosyć doŭha. I ŭ mianie jość adno videa pa temie dla biełarusaŭ. Prosta pakul nie dachodziać ruki jaho zafinalić.
«NN»: Ci zrabiła b niešta inakš na svaim šlachu baskietbalistki, kali b možna było viarnucca ŭ minułaje?
KS: U mianie jość niekalki hulniaŭ, jakimi ja niezadavolenaja. Tym, jak vystupiła — liču, tamu my prajhrali.
Ci voś u 24 hady ŭ mianie byŭ paśpiachovy siezon, ale ja nadarvała achił, i praz toje, što nie chacieła pryznavać hetaha, praciahnuła hulać. U vyniku ŭ mianie zapaliŭsia druhi achił, i ŭsio skončyłasia dźviuma apieracyjami — ja adnaŭlałasia dva z pałovaj hady. Kali b ja była razumniejšaj, słuchała svajo cieła, da hetaha nie pryjšła b. Ale takija rečy — traŭmy i parazy, mienavita jany zrabili mianie toj, chto ja jość — čałaviekam i spartsmienkaj.
Apošnija niekalki hod ja pieradavała hetyja viedy inšym hulcam: vy abaviazanyja słuchać svajo cieła, adstojvać svajo zdaroŭje. Dla ŭsiaho musić być inšy šlach, ź mienšym bolem. Navat kali ŭ vas afihienny siezon, zaŭsiody možna zrabić paŭzu i praciahnuć paźniej zamiest taho, kab zahaniać siabie da stanu chirurhičnych umiašańniaŭ.
«NN»: Ty zaŭsiody kazała, što baskietboł — heta tvajo žyćcio. I praca, i chobi. A ciapier sychodziš, bo «bolš nie kajfuješ». Što zojmie jaho miesca?
KS: U tym liku dziakujučy tamu, što mianie ŭsie pytali pra chobi, ja ŭ niejki momant zadumałasia: blin, u mianie realna niama ničoha, aproč baskietboła. I voś ciapier u mianie jość mahčymaść adšukać hetaje chobi. Tamu ja vielmi radaja, što znachodžusia ŭ Łondanie, dzie jość usio — ad tanha da mastactva i inšych vidaŭ sportu.
Karaciej, ciapier ja mahu pierasprabavać usio, što chaču, i znajści niejki novy zaniatak, kab potym nazyvać jaho svaim žyćciom.
«NN»: Na heta momant niama jašče niejkich prymierak?
KS: U mianie jość prajekt, u siaredzinie červienia ja zmahu pačać kazać pra jaho adkryta. Jon raźličany na paŭhoda, heta vielmi cikavy zaniatak, vielmi novy dla mianie — ja afihieła, kali asensavała, što ŭpisałasia va ŭsio heta. Ale treba dačakacca červienia, kab ja mahła pra jaho raskazvać.
Mienavita ŭ suviazi z hetym prajektam ja nie šukała novych zaniatkaŭ. Dyj siezon tolki skončyŭsia.
«NN»: Ty ž maješ na ŭvazie teatralny prajekt?
KS: Nazaviem heta prajektam u śfiery mastactva.
«NN»: Hienieralnaja sakratarka fiederacyi baskietboła Anastasija Marynina vykazałasia pra pośpiechi biełaruskaha baskietboła va ŭmovach mižnarodnaha bana, cytata: «Naš uzrovień nie źniziŭsia, a, naadvarot, za košt maładych spartoŭcaŭ jašče i pavialičyŭsia. Tamu chaj škadujuć tyja, u kaho z nami niama mahčymaści zhulać». Što dumaješ pra heta, sočyš ahułam za biełaruskim baskietbołam?
KS: Skažu tak: kožny z nas žyvie ŭ svaim vydumanym śviecie (paśmichajecca). Užo prajšło niekalki baskietbolnych jeŭrapiejskich turniraŭ bieź Biełarusi, i niama takoha, što niechta abmiarkoŭvaje: boža moj, dzie ž zbornaja Biełarusi, dzie zbornaja Rasii?
Baskietbolny śviet praciahvaje žyć i raźvivacca, i toje što ź jaho vypała dźvie zbornyja krain-ahresaraŭ, jon navat nie zaŭvažyŭ. Toje, što ŭ Maryninaj svajo bačańnie taho, što hulcy raźvivajucca, vystupajučy suprać Uźbiekistana i abyhryvajučy ich ź likam 106:31…
Niemahčyma być najlepšym, kali ty nie hulaješ suprać najlepšych — heta suśvietnyja zakony.
«NN»: U kamientarach pad pastami pra tvajo zaviaršeńnie karjery pisali: «Dla Kaci adkryvajucca trenierskija dźviery». Ty pra heta zadumvałasia?
KS: Maja trenierka ŭ łondanskaj kamandzie Steła Kalcydu skončyła svaju baskietbolnuju karjeru čatyry hady tamu. Ja ź joj razmaŭlała pra toje, jak jana pierajšła ŭ trenierskuju dziejnaść. I jana raskazała, što, kali raniej baskietboł zajmaŭ u jaje niachaj piać hadzin u dzień, to pasada treniera — heta praktyčna ceły zaniaty dzień: ty rychtuješsia da treniroŭki, treniruješ, a potym analizuješ vyniki. Heta vymatvalnaja praca, jakaja zabiraje vielmi šmat času i sił. Tamu ja adrazu admiała hetuju ideju.
Mnie chočacca pažyć inšym žyćciom, chočacca niečaha niespartovaha, dzie ja nie budu padparadkavanaja praviłam, režymu. Ja nie baču siabie na siońnia toj, chto ŭznačalvaje kamandu, tam, dzie ad mianie patrabujuć vynik.
«NN»: Bačyš, dabilisia vynikaŭ z žančynaj-trenierkaj, a ŭ Biełarusi jość ludzi, jakija dahetul ličać, što heta nie zusim žanočaja praca. Jak, naprykład, Viktar Hančaroŭ, trenier valejbolnaj zbornaj, jaki niadaŭna zajaviŭ, što dziavočym kamandam patrebny «pastuch-mužčyna»…
KS: Niama słovaŭ. Za maju karjeru ŭ mianie byli try žančyny-trenierki. Astatnija — mužčyny, siarod ich sustrakalisia, miakka skažam, niedalokija. Z žančynami ž šancavała — varta prosta pahladzieć na maju Stełu, jakaja jana afihiennaja — čatyry hady ŭ prafiesii, i ŭžo vyjhrała jeŭrakubak, druhi pa značnaści turnir u Jeŭropie.
Jana, darečy, raskazvała, što vielmi składana znajści pracu ŭ trenierskim śviecie, tamu što ŭ ich tam isnuje patryjarchat. Žančynam kudy bolš składana prabicca na pazicyju hałoŭnaha treniera.
Ale toje, što žančyna — horšy trenier prosta pa połavaj aznacy — heta tryźnieńnie. Prakamientuju tak, kab nie maciukacca (paśmichajecca).
Kaciaryna adznačaje, što ŭ «Łondanskich Lvach» u paraŭnańni ź inšymi kamandami, dzie jana hulała — supiermocny miedyjakantent. «Kłub pieršapačatkova staviŭ zadaču zrabić baskietboł u Anhlii bolš modnym, papularnym, zacikavić sportam tych ža dziaciej. Tamu ŭ ich afihienny kantent, jarkija videa. Ja hulała 21 siezon i nikoli tak kruta nie vyhladała na placoŭcy, jak u ich u narezkach z hulni».
«NN»: Ty ciapier płanuješ asieści ŭ Łondanie? Dzie siońnia tvoj dom?
KS: Majo samaje kamfortnaje stanovišča pobač z Nadziaj, majoj žonkaj (Kaciaryna sustrakajecca z Nadziejaj Brodskaj — dyrektarkaj Biełaruskaha svabodnaha teatra, rehistracyja šlubu — u ich bližejšych płanach — «NN»). My vyrašyli, što zastaniemsia ŭ Łondanie. Jana tut pracuje, a ja pa chodu raźbiarusia.
Z našym novym žyćciom z 2020 hoda ja ŭvohule pierastała płanavać nadoŭha. Jak minimum hod my budzie jašče ŭ Łondanie, a dalej pahladzim.
«NN»: Ci padtrymlivaješ niejki dyjałoh sa spartsmienami ź Biełarusi?
KS:
Z usich spartsmienaŭ, z kim ja kali-nikali kamunikavała, z usich baskietbalistak, z kim praviała niejki čas u nacyjanalnaj zbornaj, mnie, navat kali my vyjhrali jeŭrakubak, napisali tolki dva čałavieki. Heta ŭsio, što treba viedać pra kamunikacyju adtul.
Ja pieršapačatkova sama nie inicyjavała dyjałoh sa spartsmienami, jakija zastavalisia tam, u mianie nie atrymlivałasia razmaŭlać z tymi, chto zajmaje supraćlehłuju pazicyju, chto padtrymlivaje režym. U mianie niama na takoje enierhii, chacia mnohija maje znajomyja spartsmieny ŭparta kamunikujuć z tym bokam, niešta im dakazvajuć.
U mianie minimalny kantakt ahułam ź biełarusami ŭnutry Biełarusi. Padajecca, adna z pryčyn tut va ŭsich — bierahčy siabie. Bo ŭ mianie vysmoktvałasia enierhija, kali mnie prychodziłasia sutykacca ź ludźmi, jakija niezadavolenyja tym, jak my zmahajemsia tut i jak jany žyvuć tam. I ja zrazumieła, što jość dva varyjanty: ci raźmierkavać siabie ŭsiu na ludziej, ci sabrać enierhiju ŭnutry, pakinuć jaje sabie. Usio ž apošnim časam ja i tak adčuvaju, što mnie ciažka maralna: marafon zaciahvajecca. I ciapier dla mianie samaja składanaja stadyja, dzie ty prosta pierastaŭlaješ nohi i pakul što nie bačyš, dzie nastupny pavarot.
Dla samazachavańnia ja navat skaraciła čas u internecie: zamiest 9 hadzin u sutki ŭ mianie piać hadzin ekrannaha času. Ale ŭsio adno heta zašmat. I miedytacyi ja voś zakinuła.
«NN»: Pry ŭsio stomlenaści ty nie vyvalvaješsia z palityčnaj paviestki. Bačyła, što rupna sprabuješ razabracca, za kaho hałasavać na vybarach u KR. Čamu dla ciabie heta važna?
KS: Ludzi, jakija vyrašyli pierazapuskać KR, u hetym niešta bačać. I jany sprabujuć niešta zrabić. Ja ŭsio jašče nie viedaju, za kaho budu hałasavać, chacia vybary ŭ kancy tydnia. Było paru niepryjemnych momantaŭ, kali niechta mnie pisaŭ i prasiŭ: prahałasuj za nas! Ale ja nie mahu heta rabić tolki tamu, što my znajomyja ci ŭdzielničali ŭ adnych prajektach. Ja chaču sama pračytać usie prahramy i zrabić vybar.
Ja razumieju, što ŭ palitykaŭ, aktyvistaŭ było mała času na ahitacyju i daniasieńnia taho, što jany prapanujuć. Ale ŭ takim vyhladzie heta ŭsio adno adbyvajecca ŭ pieršy raz i nie ŭdzielničać u hetym zusim budzie jak minimum dziŭna.
«NN»: Ty śpiecyjalna padkreślivaješ paŭsiudna, što ty biełaruska. Paśla matčaŭ fatahrafavałasia ź bieł-čyrvona-biełym ściaham. Tam-siam časam uźnikajuć niekatoryja kanflikty na nacyjanalnaj hlebie, tabie nikoli paśla vajny nie prylatała čysta pa fakcie taho, što ty biełaruska?
KS: Byŭ navat pieryjad paśla pačatku vajny, kali ja pa Litvie i Polščy jeździła na mašynie ź biełaruskimi numarami. Maje siabry prapanoŭvali mnie dać nalepku, kab ja zakleiła čyrvona-zialony ściah bieł-čyrvona-biełym. Ja tady skazała: nie, kožnamu, chto zachoča mnie niešta skazać z nahody majoj nacyjanalnaści, ja zmahu patłumačyć, što jość biełarusy, a jość režym Łukašenki, i jany pavinny heta adroźnivać.
Pamiataju, u Vilni, pieršaje leta paśla pačatku vajny, ja stajała na śvietłafory, a tam u ich krychu adroźnivajucca praviły ruchu. Mnie pačali sihnalić zzadu, a ja nie pajechała. I ja ŭbačyła, što da mianie idzie mužčyna. Ja ŭžo padrychtavałasia, što budzie mnie ŭstaŭlać. Bo mnohija raskazvali, što na darohach ź imi zdaralisia niepryjemnyja incydenty praź biełaruskija ci ruskija numary. Ja apuściła akno i ŭžo była hatovaja z tym litoŭcam sčapicca jazykami. A jon taki: «Ja baču, što vy nie adsiul. U nas tut, kali heta [strełka] haryć, to možna jechać naprava». Karaciej, ja tady zrazumieła, što tolki nakručvaju siabie praz naviny.
Što tyčycca, naprykład, majho koła ŭ Łondanie, majoj kamandy — u nas mieniedžarka prydumała nievialikaje mierapryjemstva. My ŭsie dva tydni praviali ŭ spartovym łahiery. Dla znajomstva kožny rychtavaŭ mini-prezientacyju na piać chvilin. U majoj była infarmacyja pra toje, adkul ja, pra maje pieramohi plus vialikaja častka pra pratesty, pra toje, čamu ja nie mahu viarnucca ŭ Biełaruś, što Lena Leŭčanka siadzieła ŭ turmie, jakija ŭ nas nastupstvy dla tych, chto vykazvajecca suprać režymu.
I potym na praciahu siezona, kali ja niešta pisała ŭ sacsietkach pra Biełaruś, dziaŭčaty zaŭsiody dadatkova cikavalisia: «A što adbyłosia?» Maja kamanda ŭ kursie taho, što adbyvajecca ŭ našaj krainie.
«NN»: Ty kazała, što ŭ 38 adčuvaješ siabie na 25 — u čym sakret?
KS: Pakul zdajecca, ja siabie na 50 adčuvaju, paśla ŭsiaho napružańnia (paśmichajecca).
Ale zvyčajna, moža, nie na 25, ale na 30 ja siabie adčuvaju, ja tam niedzie zachrasła.
Sprava ŭ zvyčkach. Pa-pieršaje, sprabavać znajści va ŭsim pazityŭ (chacia časam mnie składana jaho znachodzić u siońniašnim śviecie, ale heta značnaja častka pośpiechu zachavańnia junactva ŭnutry i zvonku). Pa-druhoje, minimum fastfudu — 80% ja sprabuju advieści na pravilnaje charčavańnie i tolki 20% pakidaju na piečyva i torciki.
Nie viedaju, kali viarnusia ŭ trenažorku, ale dla prajekta mnie treba być u dobraj fizičnaj formie. Jak minimum dziela hetaha tudy viarnusia. Ale chaciełasia b u ideale znajści sabie spartovaje chobi. Naprykład, snoŭbord — i ja tady metanakiravana rychtuju siabie da zimy. Nie mahu prosta ŭ pusteču sportam zajmacca, mnie patrebnyja niejkija aryjenciry ci finalnaja meta, inakš padaje matyvacyja.
«NN»: Jak u ciabie siońnia ź biełaruskaj movaj? Ty metanakiravana ŭziałasia za navučańnie niejki čas tamu.
KS: Na praciahu niekalkich miesiacaŭ dvojčy na tydzień ja praciahvaju vučyć biełaruskuju movu z nastaŭnikam. Ale ŭ mianie ŭsio jašče niedastatkova dobry ŭzrovień. Ja mahu razmaŭlać pa-biełarusku, ale pavolna, niama ŭpeŭnienaści ŭ svaich viedach. Mnie pakul nie chapaje słoŭnikavaha zapasu. Pry hetym sam-nasam z nastaŭnikam ja spakojna šparu, chaj i z pamyłkami.
«NN»: Niechta spytaje: navošta ŭ emihracyi, u Łondanie, mienavita ciapier pačynać vučyć biełaruskuju?
KS: Toj, chto spytaje, vidać, nie žyvie ŭ Jeŭropie, inakš jon byŭ viedaŭ, što mnohija ŭ dyjasparach razmaŭlajuć pa-biełarusku. U Łondanie vielizarnaja dyjaspara, i vialikaja častka hetych ludziej tut žyvie daŭno, i jany nie razmaŭlajuć pa-rusku.
U Litvie, u Polščy ja znachodziłasia ŭ asiarodździ svaich siabroŭ, i niekatoryja tolki pačynali svoj ruch u bok biełaruskaj movy. A tut ludzi dziasiatki hod joj vałodajuć: tolki biełaruskaja ci anhlijskaja. I mnie chočacca mieć mahčymaść u tym liku ź imi spakojna kamunikavać.
Što dla mianie budzie asabistym kryteram, pakazčykam, što ja vałodaju biełaruskaj movaj na dastatkovym uzroŭni? Ja zmahu pažartavać pa-biełarusku i nie łažanuć.
«NN»: Ty zaŭsiody ciopła raskazvaješ pra svaje stasunki z žonkaj Nadziaj. Ci marycie vy pra dziaciej?
KS: Ja Nadzi niejak skazała, što adnojčy mnie zadaduć takoje pytańnie, maŭlaŭ, davaj uzhodnim. Mnie pašancavała: u nas z Nadziaj adnolkavaje bačańnie tut — my abiedźvie nie chočam dziaciej.
«NN»: U ciabie nabitaja tatuiroŭka z łozunham «Niemahčymaje mahčyma». Što dla ciabie siońnia najbolš žadanaje, što chočacca ź niemahčymaha zrabić mahčymym?
KS: Heta svabodnaja Biełaruś. Mabyć, dziakujučy maim tatuiroŭkam, navat kali ja zaraz nie baču vychadu ź situacyi, ja ŭsio adno pamiataju, što ŭsio mahčyma. Voś heta zastajecca dla mianie samaj važnaj, pakul što niedasiahalnaj idejaj, maraj, žadańniem.
Kamientary
Inšaja sprava, što hledaču žanočyja kamandy niepatrebnyja, jany ŭsie biudžetnyja
Chto daviedaŭsia pra isnavańnie z artykułu - palec dołu.