Lavon Volski: Ja vydatna razumieju chłopcaŭ z Nizkiz, bo žyŭ takim žyćciom nie adzin hod
«Kali žyvieš u Biełarusi, instynkt samazachavańnia prytuplajecca». Lavon Volski ŭ svaim fejsbuku razvažaje pra situacyju vakoł zatrymańnia muzykaŭ.
«Siadziš na zdymnaj (svajoj) kvatery, niečym zajmaješsia, robiš vyłazki ŭ hipiermarkiet, na repietycyju. Razumieješ, što ŭ luby momant ciabie mohuć uziać «za byłyja zasłuhi» (ich bolej čym dastatkova), ale, nibyta, usio cicha», — piša ŭ svaim fejsbuku Lavon Volski.
Tak minajuć hady — na radzimie ty asabliva nie adśviečvaješ, a jak vybiraješsia za miažu — tut užo pačynajecca paŭnavartasnaje žyćcio — fiejeryčnyja kancerty, intervju, šopinh, pachod pa złačnych miescach ź siabrami… Viartaješsia dadomu — i znoŭ — zalahaješ na dno ŭ vioscy na tydzień, pryjazdžaješ u horad, jedzieš u kramu pa pradukty, ciahnieš ich na svoj piaty pavierch.
Tryvažnavata, ale ty pryzvyčaiŭsia da hetaje lohkaje tryvohi, bo tak žyvieš nie adzin hod. Usio padkazvaje, što treba źjazdžać, ale ty ž lubiš heta ŭsio — svoj (a jon ža ž tvoj, praŭda?) horad, hetyja vulicy, płoščy i skviery, hetuju viosku (jana ž taksama tvaja?), chatu i viarbu za aknom, jakaja vyrasła z maleńkaje kaścielnaje halinki, jakuju ty pasadziŭ tut piatnaccać hadoŭ tamu. Nu, jak usio heta kinuć?
I što tam, za miažoju, rabić? Tut choć niejkija karparatyvy jość, a tam što? Nieviadomaść? Niejak nie vielmi jano ŭjaŭlajecca — usio kinuć i jechać u hetuju chałodnuju nieviadomaść. Tamu — chaj usio zastajecca pakul jak jość, a tam pahladzim.
I kali prychodzić hetaje tam, ty čamuści zusim da jaho nie hatovy, i hladzieć užo niama kudy — adno ŭ žyvielnavata-hopnickija vočy hubazikaŭca dy abjektyŭ smartfona, zamacavanaha na prafiesijnym štatyvie, adcisnutym u adnoj niezaležnaj telestudyi…
Ludzi zastajucca ŭ Biełarusi. Z roznych nahodaŭ. Čaściakom sam sabie nie možaš patłumačyć čamu. Kali hladzieć na ŭsio heta z-za miažy — adrazu vidać: realnaja śmiarotnaja niebiaśpieka! A kali ty ŭ RB, dyk niejak hetaje pačućcio, hety instynkt samazachavańnia prytuplajecca.
I ja vydatna razumieju chłopcaŭ z Nizkiz, bo žyŭ takim žyćciom nie adzin hod.
Tryvałaści vam, chłopcy! Viery i vytrymki! My z vami!
Pamior dzied Koli Łukašenki — były viazień HUŁAHa, asudžany za dapamohu «banderaŭcam»2
Kamientary
Zaraz časy adkrytaha teroru. Tamu łukašyzm padobny šalonamu Saturnu, pažyrajučamu svaich dzietak, što z karciny Hojia, i źniščaje ŭsio, što navat vielmi sukosna pahražaje jaho insavańniu - u t.ł. i biełaruskuju kulturu. Naturalna, što adnačasova režym baicca čapać navat samyja adyjoznyja prajavy ruskaha śvietu kštałtu Bondaravaj, bo tyja znachodziacca pad abaronaj kramlu.
Tamu nie ździŭlaje, kali nieŭzabavie pryjduć za VAL, Vajciuškievičam, Niaklajevym i navat pa "Drazdy", ab jakich stanoŭča vykazaŭsia Paźniak