«Majoj idejaj było dać staroj vopratcy novaje žyćcio». Žycharka Baranavič z nošanaha adzieńnia stvaraje dyzajnierskaje
Žycharka Baranavič Kaciaryna Zańko pieryjadyčna ładzić nabiehi na sekand-chendy i stvaraje aŭtarskaje žanočaje adzieńnie, jakoje kuplajuć nie tolki ŭ Biełarusi. Pra svaju niezvyčajnuju spravu majstrycha raskazała vydańniu Bar24.
Kaciaryna pryznajecca, što žadańnie šyć vopratku ŭźnikła ŭ jaje zusim spantanna.
«Paśla zakančeńnia škoły ja nie chacieła pastupać na płatnaje. Tamu vyrašyła adpravicca ŭ vučylišča. Z usich śpiecyjalnaściaŭ, jakim u toj čas možna było navučycca ŭ Baranavičach, mnie bolš za ŭsio spadabałasia prafiesija kraŭčychi», — raskazvaje Kaciaryna.
Skončyŭšy vučobu, jana niekatory čas padzarablała ŭ pryvatnikaŭ: staviła huziki ŭ vopratku, jakuju potym pradavali na rynku. Praca, pa słovach Kaciaryny, była dzika manatonnaj. Ale samaje hałoŭnaje — u joj nie było nijakaha raźvićcia.
«Mnie chaciełasia niejak prymianić navyki, atrymanyja ŭ kaledžy, na praktycy. Ale banalna nie chapała vopytu. Ideja, jak nabić ruku, mnie pryjšła padčas dekretnaha adpačynku», — uspaminaje Kaciaryna.
Pačynała z ramontu čužych rečaŭ
Žančyna vyrašyła adkryć ułasnaje atelje pa ramoncie adzieńnia.
Advažycca na hety śmieły dla niespraktykavanaha majstra krok dapamahła susiedka Kaciaryny. Jana była kvalifikavanaj kraŭčychaj, jakaja mahła šmat čamu navučyć i mieła vialiki dośvied pracy ŭ majsterni. Ale joj nie chapała śmiełaści, kab adkryć svaju spravu. Kaciaryna ž, naadvarot, pracavać na siabie nie bajałasia, ale joj dla hetaha nie chapała vopytu. Abjadnaŭšy namahańni, žančyny adpraviłasia ŭ centr zaniataści, dzie atrymali subsidyju dla startu svajoj spravy. I praca pačałasia.
«Majstar pa ramoncie adzieńnia — sprava nie sumnaja i nie zanudnaja, jak mnohim moža zdacca. Praca ŭ atelje — heta sapraŭdnaja tvorčaść! Da kožnaj rečy treba znajści padychod. Prydumać, jak vyrašyć prablemu, kab padaryć vopratcy novaje žyćcio», — ličyć majstar.
Na praciahu dziesiaci hadoŭ žančyny pracavali ŭ atelje, zajmajučysia ramontam rečaŭ. Pakul Kaciarynie nie zachaciełasia pasprabavać siabie ŭ stvareńni adzieńnia z nula.
«Ja nie chacieła stajać na miescy. Vyrašyła raźvivać svaje navyki i znoŭ pastupiła ŭ vučylišča na śpiecyjalnaść madeljer-kanstruktar», — uspaminaje žančyna.
«Z taho momantu znajšła svoj styl»
Padčas vučoby Kaciaryna stała nie prosta stvarać žanočuju vopratku, prachodziačy ŭvieś etap — ad eskizu dy pašyvu. Jana pačała raspracoŭvać cełyja kalekcyi! A z časam stała ŭdzielničać i ŭ konkursach dla madeljeraŭ, na jakich «nieadnarazova zajmała pryzavyja miescy».
«Takija mierapryjemstvy byli dla mianie jak dla majstra-pačatkoŭca dobrym šturškom. Heta vydatnaja mahčymaść zajavić pra siabie. Pakazać inšym, na što ty zdolnaja jak madeljer. I, viadoma, heta nievierahodny vopyt!» — adznačaje Kaciaryna.
Žančyna ŭspaminaje, što na konkursach jana ŭvieś čas paraŭnoŭvała svaju vopratku z madelami inšych dyzajnieraŭ. Źviartała ŭvahu na niedachopy i pamyłki ŭ pracy i imknułasia, kab jaje adzieńnie vyhladała aktualna i sučasna. Adnak nieŭzabavie ŭśviadomiła, što «fiška» jakraz u inšym — nie ŭ sučasnaści, a ŭ aŭtentyčnaści.
Heta ŭśviedamleńnie pryjšło ŭ 2015 hodzie, kali Kaciaryna prymała ŭdzieł u čarhovym «Tydni mody». Jaje kalekcyja, stvoranaja z vykarystańniem elemientaŭ staroha adzieńnia, kardynalna adroźnivałasia ad taho, što jana rabiła raniej. I vyłučalisia na fonie rabot inšych udzielnikaŭ. Vynik — pieršaje miesca na konkursie.
«Majoj idejaj było dać staroj vopratcy novaje žyćcio, što ja i zrabiła. Sukienki ŭpryhožyli kałažy z elemientaŭ i ŭzoraŭ starych, zdavałasia b, užo nikomu nie patrebnych rečaŭ. Z taho momantu ja pačała stvarać žanočuju vopratku mienavita ŭ takoj stylistycy. Ja znajšła svoj styl», — raspaviadaje Kaciaryna.
Ubor dla ekskursavoda ŭ styli rabot Van Hoha
Viarnuŭšysia z konkursu ź pieramohaj, Kaciaryna źniała pamiaškańnie pad majsterniu i pačała pracu pa stvareńni adzieńnia, asnoŭnaj idejaj jakoj stała ekałahičnaść.
Sutnaść pracesu — u dbajnaj pierapracoŭcy vintažnych pradmietaŭ z sekand-chendu. Kaciaryna razrazaje rečy na maleńkija častki i vykarystoŭvaje hetyja elemienty pry stvareńni novaha vyrabu. Takim čynam, sa staroha adzieńnia žančynie ŭdajecca stvarać nie tolki niešta novaje i ŭnikalnaje, ale i dapamahać zachavańniu navakolnaha asiarodździa.
Paralelna z tym, jak źjaŭlalisia novyja madeli, majstrycha pačała vykładvać svaje raboty ŭ Internecie. I chutka znajšła prychilnikaŭ svajoj tvorčaści.
Mnohija, pa słovach Kaciaryny, dzivilisia, što padobnyja rečy vyrablajuć u Baranavičach. Pakidali chvalebnyja vodhuki i achvotna zamaŭlali vyraby, jašče bolš natchniajučy dyzajniera na tvorčaść.
Na hety momant u svajoj aŭtarskaj technicy Kaciaryna stvaraje šyjnyja chustki, sukienki, tuniki, džempiery, sarafany, kamizelki i spadnicy.
«Maje pakupnicy — heta prostyja žančyny, u jakich unutry jość zapyt na niešta niezvyčajnaje, tvorčaje i jarkaje», — raspaviadaje pra svaich klijentak dyzajnierka.
Pa słovach Kaciaryny, jaje vopratku nosiać žančyny Hiermanii, Kanady, ZŠA, Hałandyi i inšych krain. Ciapier, darečy, jana pracuje nad uboram u styli rabot Vincenta Van Hoha — dla dziaŭčyny, jakaja pravodzić ekskursii ŭ jaho muziei ŭ Hałandyi.
«Kali baču ŭ kahości pryhožyja kvietki na vopratcy, tak i chočacca ich vyrazać»
Praces stvareńnia sukienki, pa słovach Kaciaryny, padobny da napisańnia karciny. Majstrycha vykładaje pierad saboj pałatno, jakoje pačynaje zapaŭniać roznymi elemientami. Pa krupinkach, vykarystoŭvajučy kavałački ŭzoraŭ i malunkaŭ z panošanych starych rečaŭ, stvaraje efiektnuju kampazicyju, jakaja ŭpryhožyć budučy vyrab.
«Časta ja rablu rejd pa sekand-chendach horada, dzie vyšukvaju rečy, jakija mohuć pajści ŭ raschod dla stvareńnia adzieńnia. Z vyhladu niepryvabnyja rečy mohuć stać vydatnym materyjałam dla maich vyrabaŭ. Dachodzić da śmiešnaha: časam, kali hulaju ŭ horadzie i baču ŭ kahości pryhožyja kvietki na vopratcy, tak i chočacca ich vyrazać!» — śmiajecca Kaciaryna.
Vytvorčaść majstrychi praktyčna biezadkidnaja. Kali niejkija detali nie padychodziać da adnoj rečy, jany całkam mohuć padyści da inšaj.
«Heta nialohki chleb»
Dziaŭčyna adznačaje: choć praces stvareńnia adzieńnia tvorčy i cikavy, heta vielmi ciažkaja praca. Na stvareńnie adnoj sukienki sychodzić u siarednim da dvuch tydniaŭ. Kali zakaz terminovy, davodzicca pracavać i načami.
«Ad pracesu mocna stamlaješsia, a ruki ŭvieś čas skołatyja ihołkami. Heta nialohki chleb», — adznačaje Kaciaryna.
Rodnyja i blizkija razumiejuć heta i padtrymlivajuć Kaciarynu ŭ jaje ramiastvie. Syn i dačka majstrychi taksama prajaŭlajuć cikavaść da rukadziella, dapamahajuć vyrazać roznyja elemienty dla dekaravańnia adzieńnia.
Płanaŭ, jakija tyčacca svajoj lubimaj spravy, Kaciaryna namahajecca nie budavać. Kaža, što starajecca žyć siońniašnim dniom.
«U mianie ŭsio prosta: jość zamoŭca — jość ja. Kali klijentaŭ niama, treba šukać inšuju pracu. Bo nie važna, nakolki ty tvorčy čałaviek, i nakolki mocna taboj ruchaje mastactva. Asnoŭnaja meta — prakarmić siabie. Chto b što ni kazaŭ. Takaja realnaść, i heta narmalna. Ja praciahnu rabić toje, što ŭmieju. I budu radaja, kali heta znojdzie vodhuk u ludziach», — padsumoŭvaje žančyna.
«Sustreć mužčynu z vyšyŭkaj na rukavach — heta nonsens». Što jašče my nie viedajem pra biełaruski arnamient?
Błohierka zrabiła ahlad cen na rynku. Niekatorym pradaŭcam paśla pryjšłosia ich źnižać
Ci možna zarabić na starych rečach? Pahladzicie, što ŭ internecie pradajecca za šalonyja hrošy
Juvielirny brend Belaruskicry prezientavaŭ kalekcyju abiarehaŭ
Vyjšła na svabodu Antanina Kanavałava, davieranaja asoba Cichanoŭskaj u 2020 hodzie1
Kamientary