13 vieraśnia ŭ Šviejcaryi pamior 91-hadovy Žan-Luk Hadar. Heta vyklučnaja postać, filmy jaho ni z čyimi nie zbłytaješ. Hadar — adzin z kłasikaŭ francuzskaj «novaj chvali», adnaho z najvažniejšych kirunkaŭ u kino XX stahodździa.
Filmy Hadara majuć asablivy styl: raźniavoleny, dziorzki, zakachany ŭ žyćcio i ŭ jaho adbitak na ekranie, piša ew.com.
Na apošnim dychańni (À bout de souffle) — 1960
Paśla niekalkich rvanych koratkamietražak u pačatku karjery Hadar źniaŭ svoj debiutny poŭnamietražny film, jaki vyjšaŭ nie bolš spakojnym za ich. Tym nie mienš, «Na apošnim dychańni» — heta ŭsio roŭna praryŭ, karcina, što ŭražvaje za košt svajoj enierhii, a nie za košt źniešniaha blasku. Hadar stvaryŭ film, napoŭnieny apantanaściu kino.
Małady hanhster u vykanańni Žana-Pola Bielmando i koratkastryžanaja amierykanka ŭ Paryžy, jakuju hraje Džyn Sibierh, nibyta stvoranyja i samim kinaekranam, i dla jaho. Kali vam padabajucca pracy Tarancina i jaho styl filmaŭ, padobny da bałbatlivaj razmovy z samim saboj, pahladzicie «Na apošnim dychańni», bo z hetaj stužki ŭsio i pačałosia.
Paharda (Le mépris) — 1963
Hetaja ramantyčnaja trahiedyja zastajecca samym daskanałym u tvorčaści Hadara spałučeńniem samaśviadomaści i prostaj zabavy. Jak i ŭ raniejšych karcinach, vy adčujecie tut raptoŭnyja źmieny koleraŭ i niečakanyja žarty.
«Paharda» — historyja pra scenarysta (Mišel Pikali), jaki nie zaŭvažaje, što ad jaho addalajecca žonka (Bryžyt Bardo). Film upryhožany panuraj arkiestrovaj muzykaj ad Žorža Deleru, jakaja nasyčaje ŭsio fatalistyčnaj ciemraj, i jon dakładna pieratvoryć vas u adepta Hadara.
Zvarjacieły Pjero (Pierrot le fou) — 1965
Kali b niejkim čynam atrymałasia abjadnać minułyja dźvie karciny, vy atrymali b hety film, jaki ŭsprymajecca takim žyvym praź nierazvažlivaje imknieńnie hieroja da złačynstvaŭ, ale ŭ toj ža čas i ŭražvaje cudoŭnym ŭžyvańniem koleru i stylu.
Hadar znoŭ zdymaje pryhožaha Bielmando, ale ŭ kadry źjaŭlajecca taksama žonka i muza režysiora Anna Karyna, čyja vybuchovaja enierhija zrabiła jaje adnoj z kultavych fihur francuzskaj «novaj chvali». Bolšaja častka filma prachodzić u biahach, što možna patłumačyć jak imknieńnie samoha Hadara da čahości i jaho žadańnie nikoli nie zaviaznuć u adnolkavaści. Na toj momant jon ad jaje volny.
Mužčynskaje — žanočaje (Masculin, féminin) — 1966
U toj ža hod vyjšaŭ Revolver, siomy albom The Beatles, hullivy i jarki. Jak i praca brytancaŭ, «Mužčynskaje — žanočaje» ŭsprymajecca jak pačatak novaj ery: ciahučaja, naelektryzavanaja oda pop-stylu žyćcia.
Madlen (Šantal Hoja) sprabuje realizavać siabie ŭ pop-muzycy, i ŭ jaje pačynaje atrymlivacca. Taksama ŭ filmie jość pistalet, troški palityčnych pratestaŭ, seks i niekalki hutarak na kamieru — technika, jakaja ŭ toj čas była nadzvyčajna śviežaj, asabliva ŭ pracy z vydumanymi piersanažami. U tytrach Hadar nazyvaje hierojaŭ «dziećmi Marksa i Koka-koły». Były krytyk, jon zdoleŭ stvarać nie prosta filmy, a kulturnyja zajavy.
«Byvaj, maŭleńnie» (Adieu au language) — 2014
Zhodna z papularnym (i nie pamyłkovym) mierkavańniem, paśla pieršaha dziesiacihodździa aktyŭnaj pracy Hadar krychu źniziŭ temp pracy i pahruziŭsia ŭ palityku. Ale zusim nie varta zabyvać pra jaho ekśpierymienty nastupnych hadoŭ.
Pasprabujcie pahladzieć hety 3D-film — tak, navat Hadar ich zdymaŭ — jaki ściraje miežy i ŭklučaje ŭ siabie mnostva vizualnych pryjomaŭ, jakija jašče nie da kanca zrazumiełyja. Dazvolcie idejam Hadara ciačy pierad vami i prosta schoplivajcie tyja ź ich, što vam padabajucca. Hadar chacieŭ, kab my stali saaŭtarami kino, i pra heta nie varta zabyvać.
Što pahladzieć. «Tehieran» — papularny špijonski sieryjał, jaki vy mahli prapuścić
«Dadomu» — ukrainskaje, a dakładniej, krymskatatarskaje roŭd-muvi, za jakoje režysiora pryniali ŭ Jeŭrapiejskuju kinaakademiju
«Žančyna pry hrošach» — lohkaja, jarkaja i kranalnaja kamiedyja pra padmanutuju žonku miljardera
«Łukašenka pieršym adčuje katastrofu Pucina» — Śviatłana Aleksijevič u vialikaj hutarcy TOK13
Kamientary