Aŭtar dziasiatkaŭ lehiendarnych pieśniaŭ, niekatoryja ź jakich stali narodnymi, praciahvaje pracavać, a jaho enierhii pazajzdrościli b i maładziejšyja kalehi. «Naša Niva» sabrała piać faktaŭ pra kampazitara.
Viedaje rod da dziasiataha kalena
Ihar Łučanok naradziŭsia ŭ Marjinaj Horcy, u tvorčaj siamji. Pavodle słovaŭ kampazitara, jon viedaje svoj rod da dziasiataha kalena.
Baćka Łučanka, prafiesijny skrypač, byŭ artystam u Biełaruskim teatry Uładzisłava Hałubka, i tolki cudam paźbieh represij.
«Spadčyna» i «Rodny kut»
Svaimi hałoŭnymi tvorami Ihar Łučanok ličyć pieśni «Moj rodny kut» i «Spadčyna». Pieśni viadomyja kožnamu biełarusu, niekatoryja navat ličać ich narodnymi, jak i «Polku biełaruskuju».Taksama Łučanok stvaryŭ šerah značnych akademičnych tvoraŭ, a jaho «Pieśniu pra Minsk» štodnia adbivajuć kuranty na Minskaj ratušy.
Aŭtar
Ihar Łučanok — aŭtar adnoj ź pieršychPry hetym, u repiertuary «Pieśniaroŭ» jana zaŭždy mieła adnu z hałoŭnych rolaŭ — zvyčajna «Huślara» vykonvali ŭ pieršaj častcy kancertaŭ, ad pačatku da kanca.rok-opier u SSSR, jahony «Huślar», napisany supolna z «Pieśniarami» na słovy Kupały, ciapier amal zabyty.
Addany kamunist
Łučanok zastaŭsia addanym kamunistam — siarod svaich siabroŭ jon nazyvaje Ziuhanava i Łukjanava. Chacia najlepšym siabram sa śvietu muzyki dla jaho zastajecca Iosif Kabzon. Naprykład, na bieniefisie Łučanka na "Słavianskim bazary" Kabzon pasprabavaŭ siabie ŭ niazvykłaj roli viadoŭcy.
Amatar Če Hievary
Łučanok zhadvaje pra Če ŭ kožnym intervju. «Dla niekatorych jon byŭ teraryst, ale heta nie tak», — kaža kampazitar.
Da taho ž Łučanok nieadnarazova sustrakaŭsia z Kastra, jakoha nazyvaje vyklučna Fidel.
Alesia
Ihar Łučanok: «Fidel mnie skazaŭ: u ciabie taki samy zmaharski duch»
Zaśpieć Łučanka doma amal niemahčyma: kampazitar
«Ja siabravaŭ z usimi, z byłymi biełaruskimi i rasijskimi palitykami. Pucin, Miadźviedzieŭ, FSB — chto vas cikavić? — pytajecca kampazitar, tolki pačuŭšy nazvu haziety. — Samy blizki z maich siabroŭ — Anatol Łukjanaŭ. Jamu 84 hady. Viedajecie, što mnie ŭ im padabajecca? Jon — nie zdradnik. Nu, prapuściŭ Harbačova, ale što tut zrobiš».
«Naša Niva»: Vy pracavali ź vieršami biełaruskich kłasikaŭ, ci adroźnivajecca praca z kłasičnym vieršam ad pracy z tekstam sučaśnika?
Ihar Łučanok: Kaniečnie, ja ž pracavaŭ z tekstami Kupały, Kołasa, Broŭki. I navat Niaklajeva. Niaklajeŭ — heta moj dobry siabar, jon vydatny paet, a voś čamuści pačaŭ prozu niejkuju durnuju pisać, lepiej by dalej vieršy pisaŭ, jany ŭ jaho vydatnyja. Jon moj vučań, a ja — jahony nastaŭnik.
«NN»: Vy nieadnarazova byvali za miažoj jašče za savieckim časam, asabliva ŭ Łacinskaj Amierycy. Jak tam usprymali biełaruskich tvorcaŭ?
IŁ: Saviecki Sajuz — heta byŭ usio ž taki Saviecki Sajuz. U jaho byli vysakarodnyja mety. Ciapier patrochu adnaŭlajecca savieckaja tradycyja, ale ŭ inšym varyjancie. Ja vielmi siabruju ź Ziuhanavym, i ź Leninym taksama siabruju (śmiajecca). Jak nas usprymali? U nas byŭ Prakofjeŭ, Chreńnikaŭ, Šastakovič, Ščadryn — jany i ciapier lehiendarnyja. A što tyčycca Paŭdniovaj Amieryki, to ja jaje vielmi lublu.
«NN»: Čym vas pryvablivali tyja krainy?
IŁ: Fidel i Če Hievara. Ź Fidelem ja sustrakaŭsia niekalki razoŭ, jon mnie adnojčy skazaŭ «U ciabie taki samy zmaharski duch, jak i ŭ mianie». I Raul vielmi pryjemny i simpatyčny čałaviek. A ŭvohule ŭpieršyniu ja tudy trapiŭ u lutym 1971 hoda. Tady my pryjechali ŭ Čyli, sustrelisia z Aljende. Jon nas vielmi haścinna prymaŭ — heta byŭ sapraŭdny intelihient. Paśla zdaryŭsia hety amierykanski pieravarot…
«NN»: Isnuje mierkavańnie, što muzyka ciapier,
IŁ: Kaniečnie, bo nie varta pradavacca za hrošy. Hrošy — zło. Heta navat nie ja tak skazaŭ, heta prezident tak kaža. Ja zhodny, hrošy — zło.
«NN»: Kali b vas paprasili abrać samy lubimy ŭłasny tvor, jaki b heta byŭ?
IŁ: Kantata
Na hetym momancie Ihar Łučanok spyniŭ razmovu, bo musiŭ sustrakać siabroŭ, jakija pryjšli jaho vinšavać.
«Naša Niva» vinšuje kampazitara ź jubilejem, i zyčyć jamu mocnaha zdaroŭja i dalejšych tvorčych pośpiechaŭ na słavu Biełarusi.
Kamientary