«Лукашэнку відавочна цесна і нецікава ў Беларусі». Амбіцыйныя прапановы на рытуальным саміце

Саміты АДКБ (ці, як гэта афіцыйна называецца, пасяджэнні Рады калектыўнай бяспекі) праводзяцца раз на год. У 2023 годзе засядалі ў Мінску, сёлета — у Астане.

Усё адбывалася паводле звыклага рытуалу. Кіраўнікі дзяржаў казалі шмат агульных слоў пра ўмацаванне бяспекі, знешнія пагрозы, аб’яднанне намаганняў і іншае.

Асаблівасці саміту

Былі і пэўныя асаблівасці цяперашняга саміту. Найперш звяртае ўвагу тое, што Уладзімір Пуцін сумясціў паездку на саміт з дзяржаўным візітам у Казахстан. І таму ягонаму прыезду спадарожнічалі пышныя ўшанаванні, з усімі неабходнымі і нават празмернымі рытуаламі, як гэта ўмеюць рабіць на Усходзе. Для Пуціна, на якога цісне вялікі цяжар міжнародных праблем, гэта выглядала як суцяшэнне.

Але больш важны агульны фон, на якім адбываўся саміт. Вайна Расіі супраць Украіны стварае ўсё новыя выпрабаванні для АДКБ. Статус арганізацыі прадугледжвае, што саюзнікі павінны прыйсці на дапамогу краіне, супраць якой чыніцца знешняя агрэсія. І пры вялікім жаданні наступ украінскага войска ў Курскай вобласці можна было інтэрпрэтаваць як напад на суверэнную тэрыторыю аднаго з сяброў ваенна-палітычнага саюза.

У такім выпадку хаўруснікі павінны прыйсці на дапамогу. Можна было чакаць, што будзе праведзены тэрміновы, надзвычайны саміт АДКБ, зробленыя захады для падтрымкі Расіі. Ці хаця б прынятая нейкая палітычная заява салідарнасці з РФ.

Аднак нічога гэтага не адбылося. «Курская бітва» засталася незаўважанай саюзнікамі. На дапамогу Расіі прыйшла Паўночная Карэя. У эпічнай канфрантацыі з Захадам, якую РФ вядзе нібыта ад імя «сусветнай большасці», АДКБ ніякага ўдзелу не бярэ. Моўчкі назірае ці не заўважае. Адна толькі Беларусь усяляк падтрымлівае Расію.

Арменія і крызіс у АДКБ

Яшчэ адна прыкмета крызісных працэсаў у АДКБ звязаная з Арменіяй. Саюзнікі не падтрымалі Ерэван у яго ваенным канфлікце з Баку. У выніку Арменія ўсё больш аддаляецца ад АДКБ. Калі год таму Ерэван проста байкатаваў чарговы саміт у Мінску, то цяпер краіна афіцыйна замарозіла сваё сяброўства ў гэтай арганізацыі, не ўдзельнічае ў саміце і стала больш актыўна развіваць свае стасункі з Захадам.

Што да выступаў на саміце, то яны прагучалі паводле звыклага сцэнару. Фактычна толькі Лукашэнка рэзка асудзіў пазіцыю Захаду, НАТА, казаў пра вялізныя пагрозы з таго боку.

Беларускі кіраўнік чарговы раз назваў пагрозамі, ад якіх трэба бараніцца, новыя тэхналогіі, убачыў небяспеку ў штучным інтэлекце.

Амбіцыі Лукашэнкі

Яшчэ Лукашэнка выступіў з амбіцыйнай прапановай сабраць у Беларусі сумесны саміт АСЕАН, АДКБ, ШАС, СНД, Нарады па ўзаемадзеянні і мерах даверу ў Азіі, Савета супрацоўніцтва краін Персідскага заліва. То-бок запрасіў усіх кіраўнікоў Азіі і Блізкага Усходу ў Мінск.

Ці варта казаць пра ўтапічнасць гэтай ідэі. Але Лукашэнку відавочна цесна і нецікава ў Беларусі, ён прэтэндуе на сусветнае лідарства. І гэта ў сітуацыі, калі многія замежныя краіны і лідары з сумневам ставяцца да суверэнітэту Беларусі.

Пуцін гаварыў пераважна не пра праблемы і задачы АДКБ, а пра стан вайны з Украінай. І гэта выразна паказвае, што яго па-сапраўднаму турбуе.

Па выніках саміту прынята і падпісана 14 дакументаў. Адной з самых важных названая заява ў гонар 80-годдзя перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне. Падзея 80-гадовай даўнасці — ці не адзінае, што пакуль змацоўвае гэты ваенна-палітычны саюз.

• 0
• 1
• 6
• 2
• 1
• 0
• 1
• 0