Яна працавала на будоўлі муляром, будавала дамы, у тым ліку Медінстытут і 9-ю клінічную бальніцу.
Памерла мама аднаго з найлепшых футбалістаў у гісторыі Беларусі Аляксандра Глеба — Лідзія Уладзіміраўна.
«Асацыяцыя «Беларуская федэрацыя футболу» выказвае шчырыя спачуванні вядомаму беларускаму футбалісту і члену Выканаўчага камітэта БФФ Аляксандру Паўлавічу Глебу ў сувязі са смерцю маці. Нашы думкі і малітвы з вамі і вашымі блізкімі ў гэты цяжкі для вас час. Вечная памяць!»— гаворыцца ў паведамленні прэс-службы БФФ.
Лідзія Уладзіміраўна неяк згадвала ў інтэрв'ю «Камсамолцы»:
«Мы з мужам у Мінску з 1971 года. Я на будоўлі муляром працавала, вось такія дамы, як гэты, у якім мы жывем, будавала. Добра памятаю сцены медінстытута, 9-й клінічнай.
Муж мой кіроўцам быў на аўтобусе, які нас развозіў на будаўнічыя аб'екты. Не скажу, што мы з ім толькі сустрэліся, адразу і пажаніліся. Ён быў важным хлопцам, дзяўчаты на яго зазіраліся. Некалькі гадоў сустракаліся. Потым зацяжарыла Сашам. Дактары казалі, маўляў, вам небяспечна нараджаць! Але я адважылася. Так на свет з'явіўся Саша. Можаце ўявіць, як мы былі рады. Плакалі ад шчасця. Імя, дарэчы, выбраў муж. «Сашам будзе!»— сказаў — і кропка.
— Тата, ох якім ён быў тады заўзятарам. Гэта цяпер мы памяшаныя на футболе разам. А тады Павел [муж і тата Аляксандра і Вячаслава Глебаў — НН] мог купіць білет і рэзка сарвацца з Мінска ў Тбілісі, каб пазаўзець за мінскае «Дынама». А ля тэлевізара што рабілася: ён жа не заўзее, а як быццам сам гуляе на полі! Пра матчы ў Мінску наогул маўчу. (…)
Сашу на гімнастыку аддала, ён быў рухавым хлопчыкам. Уявіце карціну: у аднаго зуб забаліць, іншы на гімнастыку спазняецца. Цяжкавата было, калі тату нашага на паўгода ў Чарнобыль забралі, ліквідатарам. Потым сыны ледзь падраслі, і стала лягчэй», — казала Лідзія Уладзіміраўна.
Каментары
Мы ні пра што не забыліся