«Пасля такіх навінаў ва ўсіх быў шок». З пачатку года трое студэнтаў БДУІР скончылі жыццё самагубствам

Антон (імя змененае) гаворыць, што ў канцы студзеня адзін са студэнтаў БДУІР скончыў жыццё самагубствам у інтэрнаце №1.

«Ягоныя знаёмыя кажуць, што ён моцна перажываў праз пераздачу і высяленне з інтэрната, — расказвае суразмоўца. — А ў пачатку сакавіка іншы студэнт саскочыў з 12-га паверха гэтага інтэрната. Пра прычыны нічога не вядома.

Былі відавочцы гэтага выпадку. Як толькі ў чаце інтэрната сталі абмяркоўваць гэтае пытанне (пыталіся, адкуль крыкі), рэзка ўсе сталі выдаляць паведамленні, таму што нібыта чаты будуць правяраць. А лепш бы звярнулі ўвагу на стан студэнтаў: многія пра гэта ведаюць і гавораць і відавочна перажываюць.

Толькі праз пару дзён пасля другога выпадку адміністрацыя стала правяраць чысціню пакояў і наведвальнасць ва ўніверы, як быццам гэта нешта вырашыць. Я разумею, што за ўсімі не ўсачыць, але ні разу псіхолаг ва ўніверсітэце не праводзіў з намі працу, бо і паступленне, і экзамены — гэта такі стрэс».

Яшчэ адно самагубства, па словах Антона, адбылося 10 сакавіка. Хлопец скончыў жыццё самагубствам ужо ў інтэрнаце №2.

Пра гэта «Люстэрку» расказала і адна са студэнтак БДУІР Марыя (імя зменена):

«Пра гэта выкладчыкі не расказваюць, я даведалася праз сваіх аднагрупнікаў. Не ведаю, якія дакладна меры прымае адміністрацыя, але ўсіх суседзяў таго хлопца з другога інтэрната перасялілі, а сам блок закрылі на год».

Па словах дзяўчыны, хлопец-самагубца з інтэрната №2 вучыўся на першым курсе. Больш нічога пра яго яна не ведае — інфармацыю пра трагедыі студэнтам не паведамляюць.

«Канешне, думаю, пасля такіх навінаў ва ўсіх быў шок, — упэўненая яна. — Але калі асабіста з чалавекам не знаёмы, яно па-іншаму ўспрымаецца. Магчыма, у інтэрнатах больш панурая атмасфера, але сама не жыву там, таму не ведаю дэталі».

Як усхваляваная сітуацыяй мама адной са студэнтак БДУІР журналістка «Люстэрка» патэлефанавала ў інтэрнат №1. Загадчыца Алена Продэус расказала, што інфармаваць студэнтаў пра тое, што здарылася, адміністрацыя не збіралася, а вось псіхалагічную дапамогу ім заўсёды гатовыя аказаць.

«Мы не павінны нічога такога тлумачыць [што адбываецца], — заявіла яна. — Калі ў вашага дзіцяці ёсць нейкія праблемы, у нас тут проста ў інтэрнаце працуе псіхолаг. Калі трэба нейкую працу правесці, вядома, можам гэта зрабіць.

На сваім узроўні я прагаворвала ўсе гэтыя пытанні. Казала, што б ні адбылося ў жыцці, думайце не толькі пра сябе, а яшчэ пра тое, што ў вас ёсць мамы, браты і сёстры, думайце пра наступствы, якія могуць быць. А наогул вы ўсе маладыя, і ў вас павінна быць жаданне ўбачыць заўтрашні дзень, дамагчыся чагосьці новага. І не важна, калі нешта не атрымалася. Не атрымалася сёння — атрымаецца заўтра.

Гэта значыць, вось такія гутаркі мы вядзем, але не абмяркоўваем тыя рэчы, якія зробленыя, скажам так, няправільна. Таму не думаю, што трэба такія рэчы папулярызаваць і выстаўляць напаказ».

Разважаючы пра прычыны некалькіх трагедый, загадчыца запэўніла: усё, што адбываецца, не мае дачынення да ўніверсітэта.

«У галаву кожнаму дзіцяці мы не залезем, — мяркуе яна. — Зразумелая рэч, мы не правакуем такія рэчы. < … > Гэта дакладна ніяк не звязана, што тут хтосьці кагосьці да чагосьці прымушае альбо стварае такія ўмовы для гэтага. І, скажам так, няма такога, што тут нейкія забароненыя рэчы адбываюцца. Нічога гэтага падобнага і блізка не дапускаем. Наогул у нас усе даволі добразычлівыя».

Па словах Алены Продэус, у прычынах трагедый цяпер разбіраюцца следчыя органы. 

• 4
• 0
• 2
• 12
• 5
• 21
• 32
• 0