Не ведаеце, што паслухаць? «Наша Ніва» распачынае серыю плэйлістоў вядомых беларусаў. Першы — блогер і журналіст Саша Івулін: ён расказаў нам пра любоў да «Порнофильмов», Anacondaz, песню Вольскага, якую спяваў на Акрэсціна, і польскія трэкі беларускага коміка.
«Буду пад гэтую песню вяртацца ў Беларусь, я пад яе і з’язджаў»
Я вельмі люблю творчасць хлопцаў з гурту «Порнофильмы», яны дакладна трапляюць у тое, што адбываецца ў Беларусі, Расіі, Украіне і не толькі. Калі я хадзіў на дазволены мітынг Ціханоўскай [у 2020-м], такі вялікі, які быў у парку Дружбы народаў, зрабіў пасля гэтага пост з цытатай з іх песні «Молодость»: «Тем, чьи сердца не остыли в холоде, Вселенная дарит чудо».
Потым, калі мяне затрымалі і ўжо была крыміналка, слядак на поўным сур’ёзе пытаўся: «Што вы мелі на ўвазе? Што вы хацелі сказаць гэтым сказам?» Гэта быў вельмі дзіўны допыт. Я адказваў: камон, тут, напэўна, трэба ў хлопцаў з «Порнофильмы» пытацца, што яны хацелі сказаць гэтым сказам.
У маім плэйлісце шмат іх песень. «Это пройдёт» — дужа прыкольная рэч. Неяк я забыў, як пачынаецца гэтая песня, а ў нас на Валадарцы сядзеў хлопец, у якога пад рэбрамі было тату — ці то першы, ці другі куплет гэтай песні, у яго ўвогуле было шмат вельмі дзіўных тату.
Але мне больш падабаецца трэк «Прости. Прощай. Привет» — пра надзею, пра тое, што нават калі мы развітваемся, мы часам кажам «прывет». Я буду пад гэтую песню вяртацца ў Беларусь, я пад яе і з’язджаў. Тут пра тое, што людзі не расстаюцца назаўседы. Гэта першы трэк, які я пачуў пасля вызвалення, вельмі хацеў яго пачуць. Ён афігенны: пра надзею, і дзяцінства, і юнацтва, і пра ўсё. Яшчэ ён вельмі рамантычны, і ў ім тры акорды — гэта топ.
[Саліст гурта] Валодзя Катляроў — круты чувак.
Калі я яшчэ адбываў пакаранне, мае сябры хадзілі ў Варшаве на «Порнофильмы». Яны ведалі, што я ад іх кайфую, і пасля канцэрта тусаваліся ля месца, дзе ён праходзіў, а там быў Валодзя Катляроў. Яны павіталіся і сказалі, маўляў, наш сябрук вас слухае, перадайце яму вітанне. Ён стаяў на фоне сметніцы, быццам яго прымусілі запісаць пакаяльнае відэа, і казаў: «Прывет, Саша, трымайся, гэта пройдзе». Было два дублі, і Валодзя заўважна разгубіўся ад гэтага ўсяго.
Калі я чакаў гуманітарную візу, каб паехаць у Польшчу, мы з сябрамі былі ў Тбілісі. Пайшлі ў нейкую ўстанову, і там сядзеў чувак з татуіроўкамі на твары. Мы праходзім міма, я паварочваюся і хачу сказаць: «Хлопцы, што за дурылка сядзіць з татухамі, як у Фэйса». Гляджу, а насупраць яго сядзіць Валодзя Катляроў, то-бок гэта, напэўна, сапраўды быў Фэйс, дык добра, што я не ляпнуў лішняга. Не падыходзіў да яго, бо яны вячэралі, а я не люблю ўрывацца ў асабістую прастору.
Пасля канцэрта «Порнофильмы» ў Варшаве мы з Валодзем перасякліся, ён сказаў, што ведае маю гісторыю. Запісалі з ім сумесны відос, трохі пагаварылі, было класна. Катляроў — нармальны чэл з нармальнымі ўяўленнямі і паняццямі, мяне вельмі радуе тое, што яны робяць і як выражаюць сваю пазіцыю, ды і песні ў іх крутыя. Па вакале гэта не вельмі топ, але пад іх афігенна слэміцца.
Калі мы яшчэ сядзелі на Акрэсціна, спявалі з некаторымі хлопцамі: «Только когда плывешь против течения, понимаешь, чего стоит свободное мнение» Шнурава. Калі я яшчэ сядзеў на зоне, да мяне даляталі гісторыі пра Шнура [і яго абыякавую пазіцыю па вайне], і неяк зусім адрэзала. У мяне прысутнічае культура адмены, то-бок прыбраў з плэйліста і з сэрца хлопцаў накшталт «Звери», Шнура.
«Трэба было падтрымаць хлопца на Акрэсціна, і мы разам спявалі «Паветраны шар»
«Океан Ельзи» — класныя хлопцы. Калі я яшчэ быў на Валадарцы, у ранішняй перадачы «Пін-код», дзе можна паслухаць хоць нейкую музыку, а не «Ах, Александр», уключалі кліпы «Без тебе мене нема» і «Місто весни». Але мне больш за ўсё ў іх падабаецца «Еверест» — песня пра барацьбу, надзею, пра тое, што мы, нягледзячы на ўсё, працягнем несці свой сцяг, а не крыж.
Я ўпершыню быў на канцэрце «Океана Ельзи» ў Адэсе, гэта быў Дзень незалежнасці Украіны, вельмі даўно. Афігеваў, што Дзень незалежнасці можна святкаваць без парадаў, сагнаных людзей, шашлыкоў, што людзі шчыра ходзяць у вышыванках, бо гэтым ганарацца, людзі кайфуюць, і хлопцы з «Океана Ельзи» збіраюць стадыён у Адэсе.
Гэта быў канцэрт па заяўках, на нейкім сайце можна было галасаваць за кампазіцыі, якія хлопцы будуць спяваць у гэты дзень. Нехта крычаў з натоўпу «Квітку, квітку!», а саліст адказваў: «А ўсё, «Квітки» не будзе, раней галасаваць трэба было. У вас была такая магчымасць, а вы не прагаласавалі, усё ў вашых руках, цяпер слухайце тое, што ёсць». Гэта быў прыкольны пасыл, галасаваць трэба заўсёды.
З украінскіх для мяне маст — Кузьма Скрабін. Вельмі простыя, ясныя і патрыятычныя тэксты, і суперсцёбныя, і рамантычныя. Песня «Лист до друга» звычайна фіналіць усе нашы тусоўкі, бо яна самая лірычная, самая класная песня, каб усё фіналіць. А да гэтага будзе «Місця щасливих людей», а перад імі «Старі фотографії».
А так я нават Надзю Дарафееву слухаць магу, мне вельмі падабаецца! «Кохаю, але не зовсім», напрыклад. Мне дужа падабаецца, як украінцы крэатыўна часам збіраюць дапамогу на УСУ. Ёсць вельмі смешны тыкток з Дарафеевай, дзе яна разам з мясцовымі комікамі збірае на дрон. За такі крэатыў грэх не заданаціць. Івана Дорна я слухаў на MARA FEST, мне вельмі спадабалася. Я аматар хадзіць на канцэрты і нейкія фестывалі.
Няблага там гутарыў з рабятамі з NAVIBAND, мы на фэсце з імі і Дорнам гралі ў «шляпу» — гэта калі словы адгадваеш. «Навішкі» ўвогуле класныя, супермілыя, нават Саша Табольскі, які пастаянна ў цені. У ніх і «Поезд», «на які я не хацеў садзіцца», але я пачаў іх слухаць з «Абдымі мяне».
Я шмат хадзіў на канцэрты Лявона Вольскага, бачыў, як ён старэў. Канцэрты былі суперкрутыя, ён проста легенда, і тое, што ён робіць для беларускай культуры — вау, топ. На Акрэсціна аднаго хлопца няблага падразмазала, бо яго затрымлівалі за каментары і было бачна, што чуваку цяжкавата. Трэба было яго падтрымаць, і мы разам спявалі «Паветраны шар», было крута.
У Вольскага «Лёгкія-лёгкія», «Паветраны шар», «Абсэнт» — гэта топ. Песня з новага альбома пра тое, што хочацца Каляды ў Мінску адсвяткаваць, «Kalady U Miensku» — суперагонь. Яшчэ ў яго ёсць афігенны трэк «Ты помніш» і класны фіт з Пугачам «Дыхаем зноў» — трэк з надзеяй і пра тое, што ўсё будзе добра.
РСП — таксама вау! «Розавы закат», «Сэкс втраём», «Палюбіла гапара» — супер. Мой любімы жарт — тое, што я вучу беларускую мову па песнях гурта РСП, афігенныя хлопцы. «Дай дарогу!» з іх «Экстремист» — афігенныя, вельмі заходзіць. Мне крыўдна, што ўсе яны цяпер не дома з-за сваёй пазіцыі, у Беларусі яны б спакойна збіралі залы — не маленькія клубы, а як мінімум Палац спорту.
Хлопцы з Nizkiz афігенныя, я, да свайго сораму, іх увогуле раней не слухаў.
«У 2014 годзе, калі ў Барысаве гралі Беларусь з Украінай, увесь стадзік спяваў «Воины света»
Мы з Ярыкам [Пісарэнкам] думалі: з кім з зорак было б класна выпіць? І ён кажа: вось з Шаўчуком было б нармальна. Юрый Шаўчук — вельмі круты чэл. Мяне неяк спыталі, чаму ён не выступае, але ж у яго нядаўна інфаркт быў.
Неяк я сядзеў у ШІЗА ў калоніі, і там на калідоры грала радыё, яго рэгулявалі вертухаі. Неяк граў стары расейскі рок, і я думаю: блін, як класна, хоць бы зараз зайграла «Песня о свободе»: свабода, свабода, так многа, так мала. І потым яна грае, і я такі: ваў, як яно прыкольна трапляе.
Першы раз пабачыў Шаўчука вельмі даўно на «Рок за Баброў», класны быў фестываль. Ад Шаўчука ёсць адчуванне вялікага Віні-Пуха — супердобрага, шчырага.
Цоя таксама часам слухаю: калі збіраюся кудысьці ехаць на здымкі, у мяне грае «Стук». «Перемен» — занадта папсовая, мне больш падабаецца нешта ў духу «Кончится лето», «Место для шага вперед». Не вельмі люблю песні, якія спяваюць і ведаюць усе, мне здаецца, яны з часам трохі дэвальвуюцца.
А яшчэ важная рэч — Anacondaz. Мне вельмі падабаецца іх сцёбная манера выканання песень, у іх класны апошні альбом, «Перезвони мне +79995771202» — супертоп.
Вельмі хацеў на іх канцэрт у маі 2021-га, але яго адмянілі. Потым у мяне здарылася паўза. Anacondaz былі першым канцэртам, на які я пайшоў пасля вызвалення. У аднаго з хлопцаў жонка-беларуска, яны падтрымалі беларускія пратэсты, то-бок па пазіцыі ўвогуле пытанняў няма. Мы пагутарылі з арганізатарамі канцэрта, і хлопцы з гурта падпісалі мне мерч, там было напісана нешта ў духу «давай, не сядай больш у турму». Было вельмі смешна.
Апошнія дні ў мяне грае Pan Savyan, гэта афігенны беларускі комік, які фігачыць трэкі па-польску. Кайфую ад яго песні «Сын лучшей подруги», гэта неймаверна смешна і класна.
А яшчэ я нядаўна быў на Noize, і ён зафігачыў «Кошку» — гэта супермядляк, які ў свой час разрываў усе дыскатэкі ў летніх аздараўленчых лагерах. «Столетняя война» ў яго вельмі клёвая, і «Сельма Лагерлёф» — пра гусей, якія «перенесите меня в Могилёв».
Таксама дададзім хлопцаў з Бі-2 — яны вельмі класныя і паслядоўныя. У іх шмат усяго можна адзначыць, пачынаючы ад «Полковнику никто не пишет» і заканчваючы «Компромисс» і «Варвара». З задавальненнем схадзіў бы на іх канцэрт.
Яшчэ [Ганну] Шаркунову я слухаю, яна вельмі крутая. Яе «Песня счастливых людей» класная, як і «Шалі» з Вайцюшкевічам. Нядаўна была гадавіна смерці Рамана Бандарэнкі, і яна выклала песню «Живи», якую яму прысвяціла. Падзякаваў ёй за яе. Яна ненавідзіць гэтую песню, і я разумею, чаму так адбываецца, але песня вельмі крутая і важная.
Што ў мяне асацыюецца з беларускім футболам? Можна пажартаваць, што гэта NAVIBAND, якія напісалі для зборнай гімн «Наперад, белакрылыя», калі быў яе рэбрэндынг. Цяпер песню ўжо не спяваюць. Калі быў фан-сектар зборнай Б-12, там часта спявалі «Тры чарапахі», гэта было суперкрута. Другая песня — «Воины света», яе таксама часта заводзілі на сектарах. Калі мне не здраджвае памяць, у 2014 годзе, калі ў Барысаве гулялі Беларусь з Украінай, увесь стадзік спяваў «Воины света», і гэта было вельмі крута. «Купалінку» таксама часта спявалі на футболе.
Мой бацька любіў [Уладзіміра] Высоцкага. У бабулі стаяў прайгравач з пласцінкамі, і я ганяў туды слухаць Высоцкага, многа якія песні. Дакладна адзначу «Она была в Париже», а больш нічога ў галаву не прыходзіць.
Дадамо «Сплин» «Передайте это Гарри Поттеру, если вдруг его встретите».
Выйшаў класны фолк «Zorami» ў Irdorath.
Яшчэ мне падабаюцца каверы ад ROCK PRIVET, мы іх выкарыстоўвалі ў рэаліці «А Саша выйдет?», бо за іх не было страйка па аўтарскіх правах і музыка добрая. У іх класны кавер на Каржа «Горы по колено», «На заре» і «Медина».
Назаву ў Касты класную песню «Прошёл через», дададзім «Песню предателя» і «Лебединое озеро» ў Noize — апошняя з іх з пратэстам, зробленая ў стылі панк-року.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬШто слухаць па-беларуску? Топ папулярных песень у Spotify на роднай мове ПЛЭЙЛІСТ
Выйшла кніга пра легендарныя беларускія музычныя медыя. Лёсы некаторых яе аўтараў склаліся нечакана
«Гандаль людзьмі? Палітзняволеныя самі просяць, каб нехта іх ужо купіў». Маналог Яўгеніі Доўгай29
Каментары