«Хачу атрымліваць каханне ад мужчыны». Вайсковая падпалкоўніца расказала, чаму ў 34 гады яна адна
Ваенная журналістка і падпалкоўнік Узброеных Сіл Ганна Чыж-Літаш напісала калонку пра свой досвед адносінаў.
«Мяне завуць Ганна. Мне 34 гады. За гэты адрэзак свайго жыцця я паспела зрабіць шмат чаго. Напрыклад, атрымаць тры вышэйшыя адукацыі, восем гадоў пражыць у шлюбе, нарадзіць дачку, даслужыцца да звання падпалкоўніка Узброеных Сіл, развесціся, пабудаваць кар’еру ваеннага журналіста і тэлевядучай і напісаць дзевяць кніг. А яшчэ схадзіць на пару сотняў спатканняў, закруціць некалькі сур’ёзных раманаў, тысячу разоў расчаравацца, столькі ж — усміхнуцца.
Такім чынам, мяне завуць Ганна. Мне 34 (амаль 35), і я па-ранейшаму жыву з дачкой. Таго самага адзінага я так і не сустрэла. Пакуль не сустрэла.
Лічу вельмі важным растлумачыць, што мяне гэта практычна не турбуе цяпер (раней — вельмі нават). Мне камфортна жыць адной. Прачынацца на досвітку, адной прабірацца па сваёй соннай вялікай кватэры да прамянёў сонца, якія прабіваюцца скрозь шчыльныя фіранкі на кухні. <…>
Калі дом засынае, я задумваюся аб тым, як умясціць у сваё жыццё мужчыну. Знайсці час і сілы бавіць з ім вечары, выхадныя, закруціцца ў быце…
«Захочаш — знойдзеш», — падумаеце вы і будзеце мець рацыю. Бо справа, мабыць, зусім не ў часе і сілах. А ў страху. Страху, што ў цябе ўкрадуць… цябе. Што могуць пакрыўдзіць, адыгрываючы свае няўдалыя сцэнарыі жыцця. Або параніць тваё дзіця словам, учынкам. І ты выбіраеш свет свабодных адносін, дзе ніхто нікому нічога не вінен. Сустрэліся — правялі час — сышлі ў свае жыцці. А праблемы вырашай сама: дарослая дзяўчынка ўжо.
Увесь гэты клубок сумненняў, думак прывёў мяне да пытання: а навошта нам мужчына? Як аказалася, большасць жанчын не можа даць дакладнага адказу. Яны самі не ведаюць, чаго хочуць. <…>
На жаль, мой досвед спатканняў — забаўна-сумны. Але ўсё ж ён бясцэнны. З гэтымі мужчынамі ў мяне не супалі ні мэты, ні погляды, а часам замест жаданага клопату і ўвагі ў адказ — цішыня.
Таму я навучылася клапаціцца пра сябе. Вырашаць свае праблемы. Любіць сябе. Шанаваць і берагчы. Але гэта не значыць, што я не хачу атрымліваць каханне ад мужчыны. Вельмі хачу. Проста, напэўна, пакуль не прыйшоў мой час для сур’ёзных адносін з мужчынам».
Дзяніс Мельянцоў і яго рэалпалітык: ён сапраўды памяняў погляды ці проста раней маскіраваўся?47
Каментары
https://d3kcf2pe5t7rrb.cloudfront.net/304101"
ну-ну
і ўсё гэта за кошт рабацяг
дажыве да 45 нічога толкам не зрабіўшы і будзе атрымліваць пенсію большую чым у многіх рабацяг