Не так даўно Андрэй Мядзведзеў узяўся за плэйліст Беларускай чыгункі. Ён ужо даўно заўважыў, што ў беларускіх цягніках гучыць што заўгодна, толькі не беларуская музыка.
Калі ў чарговай паездцы яму зноў давялося слухаць рускую папсу і шансон, Андрэй запытаўся ў правадніцы, хто за ды-джэйскім пультам. Высветлілася, што песні круціць начальнік цягніка са штабнога вагона.
Здарылася так, што ў Андрэя з сабой якраз былі ноўтбук і калонкі, таму хутка яго вагон слухаў беларускую музыку і, дарэчы, ніхто не скардзіўся.
Прыехаўшы дадому, Андрэй напісаў зварот у Беларускую чыгунку і папрасіў зрабіць плэй-ліст хоць бы на 50% беларускім, раз у нашай краіне дзве дзяржаўныя мовы.
«Інфармуем, што да трансляцыі ў пасажырскіх цягніках дапускаюцца радыёперадачы эфірнага вяшчання на ўчастках устойлівага прыёму FM-дыяпазону, а таксама музычныя кампазіцыі, зацверджаныя спісам аўдыёпраграм для трансляцыі ў пасажырскіх цягніках Мінскага вагоннага ўчастка. У дадзены спіс уключаны кампазіцыі як на рускай, так і на беларускай мовах, — гаворыцца ў адказе жыхару Рэчыцы. — Улічваючы тое, што музычныя кампазіцыі праходзяць адбор, з ліку прызначаных для трансляцыі выключаюцца кампазіцыі з нізкім культурным і інтэлектуальным узроўнем, у тым ліку прапагандуючым «злачынную рамантыку».
Калі Андрэю давялося зноў ехаць цягніком, ён вырашыў правесці музычны эксперымент. Гадзіну ўслухоўваўся ў песні і занатоўваў радкі з прыпеваў: «Номер твой у меня в мобільніке, как магнітік на холодільніке», «Бай-бай, всё мне понятно, бай-бай, топай обратно, твой мір міл і чудесен, но мне он не інтересен», «Прекрасная талія, судьба і любовь моя, за дальними далями искал тебя долго я» і іншае ў тым жа духу.
Цэлая гадзіна — і ніводнай беларускамоўнай песні.
«Буду дасылаць новы зварот, пісаць, каб яны ўсё ж такі круцілі ў цягніках беларускія песні, калі яны ў іх ёсць, бо я асабіста не заўважаў. Калі чую, што нешта грае, спецыяльна прыслухоўваюся: можа якія «Песняры» ці Ярмоленка? Але няма нават гэтых. Цяпер вось «Наві» выйшлі ў фінал «Еўрабачання», чаму б не паставіць сярод тых пугачовых хоць бы «Гісторыю майго жыцця»?» — кажа Андрэй і заклікае іншых таксама дасылаць звароты ў Беларускую чыгунку і патрабаваць беларускія песні.
Гэта не першая перапіска жыхара Рэчыцы з чыгункай. Раней ён ужо дамогся таго, што правадніцы вывучылі элементарныя беларускія словы накшталт «гарбаты», якія трэба ведаць, каб паразумецца з пасажырам.
«Калісьці сайт Беларускай чыгункі не меў беларускай версіі. У прыватнасці, расклад быў толькі па-руску. Калі карыстальнік уводзіў назву горада, дзе ёсць, напрыклад, літары «і» ці «ў», выдавала, што яго папросту не існуе. Пасля некалькіх зваротаў у БЧ мне на электронную скрыню прыйшоў асабісты ліст ад нейкага чалавека, які пісаў, што ён працуе на чыгунцы і таксама хоча, каб у сайта была беларуская версія. Казаў, каб я працягваў змагацца, — прыгадвае Андрэй. — Тады я падключыў Ігара Случака, яшчэ некалькі чалавек, і мы закідалі лістамі кіраўніцтва. І вось ужо два гады, як сайт займеў беларускую версію. То, можа, і з гэтымі песнямі ўсё атрымаецца, і будзем ехаць у беларускіх цягніках па-беларуску».
Дзяніс Мельянцоў і яго рэалпалітык: ён сапраўды памяняў погляды ці проста раней маскіраваўся?47
Каментары