«Boža, daj zdaroŭja, Baćka darahi». Śpiavak Hierman Citoŭ zapisaŭ pieśniu dla Łukašenki
Palityku pryśviacili čarhovuju pieśniu. Niaskładnuju, ale kaho i kali heta spyniała?
Śpiavak Hierman Citoŭ vykłaŭ pieśniu ŭ honar Łukašenki ŭ instahram. Voś jakija tam słovy:
Boža, daj zdaroŭja, Baćka darahi,
Budzie ŭ krainy chleb i pirahi.
Sapraŭdy narodny, sapraŭdy hieroj.
Biełaruś za Baćkam, jak za mocnaj ścianoj.
Aŭtarka hetych liślivych radkoŭ — paetka Valancina Chłań. Pieśnia joj spadabałasia. U svaim instahramie jana supravadziła videa podpisam: «Uvaha! Uvaha! Havoryć Biełaruś! Pad biełaruskim ściaham — ludski słavim sajuz!».
Valancina žyvie ŭ Hłusku i pracuje ŭ u sanatornaj škole-internacie piedahoham-arhanizataram. Apošnija dziesiać hadoŭ žančyna piša vieršy i muzyku dla biełaruskich artystaŭ (u asnoŭnym nie pieršaj vieličyni). Rajonnaja hazieta «Radzima» piša, što jaje pieśni hučać na «Słavianskim bazary», łukašenkaŭskim «Kupalli» ŭ Aleksandryi, na roznych praŭładnych kancertach.
Niadaŭna Valancinie pašancavała. Na jaje amatarskuju tvorčaść źviarnuŭ uvahu śpiavak Hierman Citoŭ i prapanavaŭ dystancyjna supracoŭničać ź jaho pradziusarskim centram.
U intervju toj ža rajoncy Valancina raspaviała, što dziakujučy Hiermanu napisała pieśniu, jakaja mienš čym praz sutki stała novym himnam «Raskosmasu».
— Tak vyjšła, što znachodziłasia na balničnym, źjavilisia čas i mahčymaść dla napisańnia pieśni, — heta było napiaredadni Dnia kasmanaŭtyki, da taho ž jakraz z kosmasu na Ziamlu viarnułasia Maryna Vasileŭskaja. I tut naradziłasia ideja stvaryć kampazicyju da Dnia kasmanaŭtyki. Tekst nakidała litaralna za niekalki hadzin, adpraviła jaho Hiermanu, jon uchvaliŭ, napisaŭ muzyku, adrazu ž zapisaŭ u studyi i adpraviŭ u «Raskosmas» — jak padarunak brackamu narodu da śviata.
Na nastupny dzień, 11 krasavika, Valancinie stali telefanavać ź biełaruskaha i rasijskaha pasolstvaŭ z navinoj, što kampazicyja spadabałasia, jana pryznana novym himnam «Raskosmasu», a ranicaj užo treba vylatać u Maskvu na śviatkavańnie Dnia kasmanaŭtyki.
— Atmaśfiera na śviacie, viadoma, była sapraŭdy nievierahodnaj, kaśmičnaj. Ja siadzieła ŭ pieršym šerahu. U zale byli pradstaŭniki «Raskosmasu», navukoŭcy, vynachodniki, kasmanaŭty, vystupali zorki suśvietnaha maštabu. U zaviaršeńni Hierman vykanaŭ novy himn, dla ŭsich heta było siurpryzam, poŭnaj niečakanaściu, kampazicyja vyklikała buru zachapleńnia ŭ publiki.
«Skazaŭ: ja tut ničoha prasić nie budu». Žonka raskazała, jak Vieramiejčyka pryznali pahrozaj u Litvie16
Kamientary