Prajekt «Choču žiť» apublikavaŭ videa ź dziasiatkami pałonnych rasijan z Kurskaj vobłaści. Siarod ich — i kadyraŭcy.
Sa słoŭ pałonnych kadyraŭcaŭ, jany sprabavali ŭciačy, kab paźbiehnuć traplańnia ŭ pałon, bo Ramzan Kadyraŭ kaliści zajaviŭ, što bajcy «Achmata» ŭ pałon nie zdajucca.
«Achmat» abaraniaŭ siało Martynaŭka na darozie Sudža — Kursk, za jakuju niekalki dzion išli zaciatyja bai. Rasijskija vajenkary paviedamlajuć, što hety nasieleny punkt iznoŭ pierajšoŭ u ruki ŭkraincaŭ.
Kamientary
Bo rasiejskaja mova heta linhva franka, instrument kamunikacyi, značna prydatniejšy na hetych abšarach za ŭkrainskuju, nochčyn ci anhielskuju.
I z Kazachstanu turambekavy jeduć ŭ Biełaruś i karystajucca linhvaj frankaj hetych miaścinaŭ - rasiejskaj.
A ŭžo z kitaju, naprykład, pryjazdžajuć vučycca ŭ Miensk i karystajucca ŭžo inšaj mižnarodnaj linhvaj frankaj - anhielskaj, chacia na chabaraŭščynie niejkim rasiejska-kitajskim (kitajskich movaŭ bieźlič) pidžynam, trasiankaj na jeašyja hrošy
Narod staić i tolki paziachaje,
Vuń niejkija zasrancy papsavali tancy,
Chudyja, jak ćviki, kažuć, što balšaviki!
A pomniš, Antak, jak tamu z try roki
Uvosień ź lesu da nas lotali saroki,
A potym Šloma z Hrucaju zrabili revalucyju,
I tancy, psia ich mać, usie nam pačali psavać.
Arkiestra hrała polku-tramblamblajku.
Ja da siabie piaščotna cisnuŭ Mańku.
Hruknuli siency – zavitali niemcy.
U vantrobie prypiakło, što až z nosu paciakło.
I tolki skrypku ŭ ruki ŭziaŭ stary Mikita,
Kab nam urezać tanha “Kumparsita”,
Zahaŭkali sabaki – pryjechali palaki,
I stała, brat moj, tak: tych palakaŭ, jak sabak.
Znoŭ na Piareśpie muzyka ihraje.
Narod staić i tolki paziachaje,
Bo znoŭ pryjšli zasrancy, znoŭ papsavali tancy,
Chudyja, jak ćviki, kažuć, što balšaviki!