Chłopiec rasčaravaŭsia ŭ pracy ŭ Polščy, viarnuŭsia ŭ Biełaruś, ale i na radzimie doŭha nie vytrymaŭ

26-hadovy Mikita ŭ svoj čas skončyŭ BNTU pa śpiecyjalnaści «inžynier-budaŭnik». Adpracavaŭšy niekalki hadoŭ pa raźmierkavańni, jon zrazumieŭ, što damahčysia realnaha pośpiechu ŭ hetaj śfiery nievierahodna ciažka, a kali i možna, to praz doŭhija-doŭhija hady.

— Niejki čas ja samastojna vyvučaŭ prahramavańnie, kab pasprabavać začapicca ŭ IT, ale ŭsie sumoŭi, na žal, ja pravaliŭ, — kaža jon.

Išoŭ i čas, i, pa słovach Mikity, jon razumieŭ, što para pačynać zarablać hrošy. Znajści vysokaapłatnuju pracu ŭ Biełarusi było praktyčna nierealna, tamu jon vyrašyŭ adkryć dla siabie Polšču.

— Minułaj vosieńniu ja zrabiŭ pracoŭnuju vizu praz turahienctva ŭ svaim horadzie. Źviartaŭsia tudy, tamu što zajmacca zboram usich dakumientaŭ — toj jašče hiemaroj. A ŭ ahienctvie ŭsio ž taki ludzi prafiesijnyja. Tak, chutčej za ŭsio, ja pierapłaciŭ, ale zatoje zachavaŭ svaje niervy, — raspaviadaje Mikita.

Chłopiec atrymaŭ pracoŭnuju vizu na hod i praz paru tydniaŭ sabraŭ rečy, źbieražeńni ŭ pamiery 500 jeŭra i adpraviŭsia ŭ Polšču.

— Ja vybraŭ tuju pracu, jakuju mnie i prapanavali ŭ ahienctvie. Viadoma, ja razumieŭ, na što idu. Heta byŭ pryharad Varšavy, skład aŭtazapčastak. Pa apisańni ŭsio było prosta supier: vaśmihadzinny pracoŭny dzień, zarpłata kala tysiačy dalaraŭ, biaspłatnaje pražyvańnie ŭ chostele i mnostva inšych «plušak». Treba skazać, što jany mianie i praŭda vielmi ździvili, kali sustreli prosta z aŭtobusa pa pryjeździe ŭ Varšavu, — kaža chłopiec.

Pieršyja niekalki dzion Mikita znachodziŭsia ŭ stanie niekatoraha šoku, bo takoha indyvidualnaha padychodu jon nie čakaŭ. Spačatku jaho zasialili ŭ chosteł, a potym jon padpisaŭ damovu. Pracu małady čałaviek pačaŭ na nastupny dzień.

— Chosteł byŭ całkam sabie adekvatny: usiaho tolki try čałavieki ŭ adnym pakoi. Pry hetym tam byŭ davoli sučasny ramont i kuchonnaja technika. Što datyčyć pieršych pracoŭnych dzion, to jany prajšli vydatna: heta było niešta nakštałt aznajamleńnia, mnie pakazvali, čym mienavita ja budu zajmacca i što ad mianie patrabujecca, — kaža chłopiec.

Pavodle jaho słoŭ, usio, što jon rabiŭ — heta składvaŭ i pakavaŭ peŭny vid i peŭnuju kolkaść aŭtazapčastak u skrynku:

— Ja zaŭsiody vybiraŭ načnyja źmieny, tamu što pahadzinnaja staŭka nočču bolš vysokaja, čym dniom. Tamu nočču ja pracavaŭ, a dniom adpačyvaŭ. Tak prajšoŭ pieršy miesiac, a zatym i nastupnyja piać, pakul ja adtul nie navažyŭsia zvolnicca. Asnoŭnaja pryčyna zvalnieńnia — heta zusim nie taja zarpłata, jakuju abiacali mnie ŭ ahienctvie, zamiest 1000 ja atrymlivaŭ tolki kala 700 jeŭra plus da ŭsiaho mianie dzika zadziaŭbała sama praca.

Pavodle jaho słoŭ, jana nijak nie źmianiłasia, kolki b jon ni prasiŭ pieravieści ŭ inšy adździeł, — zaŭsiody atrymlivaŭ admovy.

— Ja prosta stamiŭsia viečna pieraličvać hetyja aŭtazapčastki i ciahać ich tudy-siudy. Tamu była pryniata rašeńnie źjechać nazad u Biełaruś, — raspaviadaje Mikita.

Za paŭhoda chłopiec vielmi zasumavaŭ pa rodnaj krainie. Jon dumaŭ, što bolš dakładna nikudy nie źjedzie ź Biełarusi. Adnak prasiedzieŭšy doma miesiac, a potym i jašče dva, jon zrabiŭ vysnovu, što šukać pracu pa śpiecyjalnaści prosta niama sensu. Praca za 600 rubloŭ na budoŭli jaho nie vielmi i pryvablivała.

— Kali ščyra, ja byŭ u rospačy. Heta byŭ toj samy momant, kali naohuł nie razumieješ, što rabić dalej. Ja nie razumieŭ, kudy mnie iści, kudy padacca, dzie zarabić na žyćcio. Mianie vielmi mocna rasčaroŭvaŭ toj fakt, što mnie ŭžo cełych 26 hadoŭ, a ja jak byccam zhubiŭsia ŭ hetym viry, — adznačaje Mikita.

Ale ŭsio ž taki chłopiec uziaŭ siabie ŭ ruki i ŭładkavaŭsia pracavać kiroŭcam taksi ŭ svaim horadzie. Prapracavaŭšy tydzień i zarabiŭšy davoli niadrennyja hrošy, jon uspomniŭ, što ŭ jaho ŭsio jašče dziejničaje viza i pracavać taksistam całkam možna i ŭ Polščy. U vyniku, niadoŭha dumajučy, chłopiec sieŭ u mašynu i znoŭ źjechaŭ pakarać Polšču.

— Taksistam ja pracuju ŭžo try miesiacy. Pakul što mnie realna ŭsio padabajecca: ja mahu pracavać kali zachaču, kolki zachaču i dzie zachaču — prosta kajf. Kab mieć «čystymi» paradku 1000, treba stabilna pracavać hadzin pa 8-10 i mieć pa 30-40 klijentaŭ u dzień, — tłumačyć chłopiec.

Pavodle jaho słoŭ, ab viartańni ŭ Biełaruś pakul što havorki nie idzie, bo jon padaŭsia na «kartu pabytu» (polski dazvoł na žycharstva) i pakidać Polšču ciapier jamu nielha.

— Pakul što budu čakać DNŽ i pracavać. Zrazumieła, što praca nie samaja pryvabnaja, ale mnie narmalna, ja ŭžo pryvyk. U lubym vypadku — heta značna lepš, čym pieraličvać i ciahać aŭtazapčastki, — pryznajecca Mikita.

• 123
• 0
• 34
• 38
• 6
• 20
• 40
• 0