Łukašenka abviaściŭ 2023-ci «hodam miru i stvareńnia» i zaklikaŭ šanavać ludziej u pahonach

«Nastupny hod my abjaŭlajem Hodam miru i stvareńnia. Heta adpaviadaje i duchu času, i pamknieńniam našych sercaŭ», — abviaściŭ jon.

Nahadajem, što 2021 hod byŭ abvieščany Hodam narodnaha adzinstva, ale mienavita ŭ toj hod byli razhornutyja masavyja represii. 2022 hod byŭ abvieščany Hodam histaryčnaj pamiaci, ale ŭ hetym hodzie dajšło da zabarony sfarmulavanaha Jankam Kupałam deviza «Žyvie Biełaruś!».

Zvarot Alaksandra Łukašenki tranślavali ŭsie łukašenkaŭskija telekanały i ŚMI.

Zvarot byŭ pa-rusku. Ën byŭ zapisany na fonie vializnaha pustoha Pałaca Niezaležnaści.

Voś jaho tekst.

«Darahija suajčyńniki!

Hości Biełarusi!

Voś i nastała navahodniaja noč, samaja doŭhačakanaja i samaja skaraciečnaja ŭ hodzie.

Doma, u asiarodździ siabroŭ, na pracoŭnym miescy abo ŭ darozie ŭsie my ciapier hladzim na hadzińnik i bačym, jak imkliva laciać i adychodziać u historyju chviliny, nabližajučy nas da novaha 2023 hoda.

I praź imhnieńnie ŭžo adychodziačy hod — Hod histaryčnaj pamiaci — taksama stanie častkaj minułaha, a jaho padziei zapoŭniać čarhovuju hłavu letapisu žyćcia biełaruskaha naroda.

Mnohija zadajucca pytańniem, jakim adychodziačy hod zastaniecca ŭ našaj pamiaci.

Niaprostym, supiarečlivym, časam napružanym. Ale hałoŭnaje — dla nas jon byŭ mirnym.

My, mahčyma, navat u bolšaj stupieni, čym raniej, adčuli pahrozu spakojnamu i biaśpiečnamu žyćciu, da jakoha pryvykli.

Macniej stali niepakoicca za svaich dziaciej, rodnych, blizkich i navat zadumalisia pra budučyniu čałaviectva. Vastrej uśviadomili kaštoŭnaść miru na rodnaj ziamli, jaki staŭ dla nas hałoŭnym dasiahnieńniem hoda.

Adychodziačy 2022-i staŭ hodam palityčnaha vybaru.

Biełarusy adkazali adzinstvam dziela abarony svajoj histaryčnaj pamiaci, svaich pryncypaŭ i tradycyj. Kožny, chto dušoj baleje za los rodnaj krainy, uziaŭ udzieł u abmierkavańni novaj Kanstytucyi, vyznačyŭšy budučyniu Biełarusi.

I, viadoma, 2022-i ŭvajšoŭ u historyju jak hod plonnaj pracy.

My sabrali rekordny ŭradžaj chleba — bolš za tonu na žychara krainy. Zabiaśpiečyli siabie ŭdostal praduktami i nakarmili miljony žycharoŭ płaniety, atrymaŭšy za ekspart praduktaŭ charčavańnia bolš za 20 miljardaŭ rubloŭ.

Pabudavali novyja palikliniki, balnicy, škoły, dziciačyja sady, masty i darohi — bolš za 50 maštabnych abjektaŭ.

Umacavali enierhietyčnuju biaśpieku. Biełarusam nie daviadziecca addavać apošni rubiel za śviatło i ciapło, jakija stanoviacca raskošaj dla našych susiedziaŭ.

My zachavali pracoŭnyja miescy i sacyjalnuju nakiravanaść ekanomiki — dapamohu atrymali ŭsie, chto maje patrebu.

Amal 50 tysiač biełaruskich siemjaŭ sustrakajuć Novy hod u novych kvaterach.

Viadoma, nie ŭsio, što zadumali, paśpieli zrabić, ale pracavali šmat i plonna.

Dziakuj usim vam za hety hod!

Usim, chto vychoŭvaje našych dziaciej, vučyć školnikaŭ i studentaŭ, lečyć nas i dapamahaje adzinokim ludziam.

Dziakuju rabočym i sialanam, bryhadziram i majstram, kiraŭnikam pradpryjemstvaŭ — usim, chto robić žyćcio bolš kamfortnym, raźvivajučy śfieru pasłuh, dabaŭlaje jamu jarkija farby, realizujučy tvorčyja prajekty, i ažyćciaŭlaje biaśpieku, ćviorda abaraniajučy hranicy i paradak u našym ahulnym domie — Biełarusi.

Hanarusia vami — sapraŭdnymi haspadarami śviatoj biełaruskaj ziamli!

Darahija biełarusy!

Pahadziciesia, niahledziačy na vyprabavańni adychodziačaha hoda, z nami adbyłosia šmat dobraha.

My stvarali novyja tavary i vychodzili na novyja rynki ŭ toj čas, kali nas dušyli sankcyjami.

Nam zakryvali hranicy, a my nanava adkryli dla siabie našu Biełaruś. Mnohija pahladzieli na svaju krainu pa-novamu, uśviadomili tyja bahaćci, jakimi vałodajem: pryhažość pryrody, tajamnicu histaryčnaha minułaha, skarby nacyjanalnaj kultury i tradycyj. Bolš daviedalisia ab rodnaj ziamli i bolš praniklisia honaram za rodny kraj.

My adkazali davieram i družbaj usim, chto adharodžvajecca ad nas płatami. Sotni tysiač hramadzian Jeŭrasajuza pryjechali ŭ Biełaruś bieź viz i pieraškod.

My dali prytułak biežancam z haračych punktaŭ, dali dach nad hałavoj i pracu. Pryniali ŭ svaju siamju novych hramadzian.

Zvyš 7 tysiač inšaziemcaŭ z 31 krainy ŭžo siońnia pracujuć na karyść i praćvitańnie svajoj novaj Radzimy. Bolšaść ź ich — ukraincy.

Biełaruś była i zastaniecca haścinnaj i družalubnaj krainaj. Krainaj, adkrytaj dla ŭsich, chto sercam prymie našy kaštoŭnaści i tradycyi, ščyra palubić jaje i zachoča nazvać siabie biełarusam.

Darahija suajčyńniki!

U hetym hodzie my ŭbačyli, jaki ciesny naš nieabsiažny śviet. Dastatkova raspalić kanflikt u adnoj krainie, jak pačynaje lichamanić usiu płanietu.

Viedaju, bolš za ŭsio vy chočacie pačuć, što budzie dalej. Ci zastaniecca Biełaruś astraŭkom biaśpieki? Upeŭnieny, što heta pytańnie stanie i hałoŭnym žadańniem, jakoje vy zahadajecie apoŭnačy.

Adkaz prosty: usio ŭ našym žyćci budzie zaležać ad kožnaha z nas. I ad usich nas razam.

Kali my chočam žyć u miry i biaśpiecy, to pierš za ŭsio pavinny pavažać i šanavać pracu ludziej u pahonach, vychoŭvać dziaciej patryjotami svajoj krainy i vykonvać zakon.

Kali my chočam žyć u miry i dastatku, to pavinny šmat i dobrasumlenna pracavać.

Kali my chočam žyć u svabodnaj i niezaležnaj dziaržavie, to pavinny bierahčy i abaraniać histaryčnuju pamiać, duchoŭnyja kaštoŭnaści i spradviečnyja tradycyi.

Nastupny hod my abjaŭlajem Hodam miru i stvareńnia. Heta adpaviadaje i duchu času, i pamknieńniam našych sercaŭ.

Ja hetak ža mocna, jak i vy, žadaju miru i dabra rodnaj Biełarusi.

Mocnaha zdaroŭja i dziciačaha śmiechu — kožnaj siamji.

Siabroŭskaha kłopatu i dušeŭnaj ciepłyni — kožnamu, chto adzinoki.

Siamiejnaha ładu i dabrabytu — u kožny dom.

Niachaj našy pažadańni ździejśniacca!

Budźcie ščaślivyja, bieražycie siabie i svaich blizkich!

Z Novym hodam, darahija biełarusy!»

• 6
• 19
• 13
• 2
• 4
• 66