Biełarusa nie spałochać śmierciu -
śmierć jamu, jak rodnaja maci,
što čakaje z dalokaj darohi.
Chto jašče nazyvaje trunu — damavinaj?
Chto jašče tak šanuje pamierłych?
A jak soładka pjecca paminalnaja čarka!
Jak śvietła ŭzahdvajecca spačyły!
Jak danošvajecca jahonaja vatoŭka!
Jak zajzdrościcca jamu, što nie bačyć usiaho hetaha!
Jamu hałašeńni i padnašeńni -
i jaječka śvianconaje, i cyharka z cukierkaju…
My nazvanyja ŭ honar pamierłych.
My havorym pamierłaj movaju.
My sychodzim adsiul, jak viartajemsia,
adbyŭšy pažyćciovy termin.
My idziem ź cišynioj i źničkami
na kłady pa daždžach listapada -
heta našaje śviata sapraŭdnaje,
dzie haściami ŭ nas -
našyja miortvyja.
Kamientary