«Hienierały zadniaha rozumu». Lebiadok raspavioŭ pra ŭroki vajny va Ukrainie dla biełarusaŭ i sprahnazavaŭ prychod vajny da nas
Vajenny ekśpiert Jahor Lebiadok raspavioŭ pra toje, čym karysny vopyt vojskaŭ Kalinoŭskaha, čamu biełaruskija vajskoŭcy i hramadstva pavinny navučycca va ŭkraincaŭ i čamu biełarusam treba rychtavacca da vajny.
Prablemaj Uzbrojenych sił Biełarusi Lebiadok ličyć toje, «što ich zaplamili ŭ 2020 hodzie». U biełaruskim hramadstvie — raskoł, u armii niama padtrymki.
«Jak ciapier biełarusu reahavać na pavieličeńnie biudžetu Minabarony? Atrymlivajecca što? Suprać mianie pavialičvajecca biudžet? Ź inšaha boku, svaja armija pavinna być, ci mała chto na nas napadzie. I što rabić?» — apisvaje niaprostuju situacyju prostaha biełarusa Lebiadok.
Prablema ŭ tym, što ŭ hramadstvie niama padtrymki kiraŭnictva krainy. Nie tolki z-za 2020 hoda, ale i z-za taho, što Łukašenka daŭ terytoryju Biełarusi dla vajennaj ahresii ŭ dačynieńni da Ukrainy. «Prablema nie tolki padtrymlivać vojska, ale i za kaho vajavać? Za Łukašenku? Za Biełaruś? Biełaruś — nie Łukašenka. Mnohich biełarusaŭ jaho palityka nie zadavalniaje. Tym bolš, što jana moža pryvieści da razbureńnia našych haradoŭ».
«Ale pacyfizm u našych umovach niedapuščalny. Heta biezumoŭna», — upeŭnieny Lebiadok.
Nakolki vopyt kalinoŭcaŭ budzie važny dla stvareńnia novaj biełaruskaj armii?
Lebiadok kaža, što heta maje bolš palityčnaje značeńnie dla viartańnia imidžu biełarusaŭ siarod ukraincaŭ. Z punktu ž hledžańnia vajennaha vopytu dla krainy — jon nie taki surjozny.
«Ich dośvied — heta taktyčnyja dziejańni sałdat. Asnoŭnaje ž značeńnie maje vybudoŭvańnie abarony krainy ŭ cełym. Voś hetaha vopytu ŭ ich nie budzie. Heta samaja vialikaja prablema dla nas, što my hetaha dośviedu nie atrymajem».
Rasijanie biełarusam nie raskažuć, dzie jany «załažali» i jak ich «raździarbanili», ukraincy — tym bolš.
«Heta adsutnaść razumieńnia ŭ vybudoŭvańni abarony dziaržavy — heta važna».
Čym karysny ŭkrainski vopyt
Lebiadok kaža, što va ŭkraincaŭ byŭ pryncyp spadziavacca na svaje siły i na narod. I heta spracavała.
«U hetym sensie ja zaŭsiody kazaŭ, što ŭ rasijan jość dva sajuźniki — armija i fłot, a ŭ biełarusaŭ adzin — sami biełarusy. Razumieńnie, što treba spadziavacca ŭ abaronie dziaržavy na svaje siły — heta pravilna. Ukraincam heta dapamahło».
A z hetaha vynikaje apora na hramadzianski siektar, «kali jaki-niebudź pacanionak moža vykarystoŭvać tyja ž bieśpiłotniki», zadziejničańnie hramadzianskich sietak internetu, a nie toje što «ŭ nas samaja abaronienaja suviaź», «miljony vykidvajuć na hetyja sistemy suviazi».
Takija dziejańni ekanomiać hrošy i pašyrajuć kolkaść udzielnikaŭ.
U łahistycy taksama ŭpor pavinien być na hramadzianskuju dastaŭku vajskovych hruzaŭ. «Heta i maskiroŭka dadatkovaja».
I jašče adzin kampanient, jaki Lebiadok vyłučaje z ukrainskaha pośpiechu — heta ŭličvańnie vajennaha dośviedu nie «saŭka» i Rasii («hetaj druhoj armii śvietu»), a NATA, Kitaja i ŭsiaho suśvietnaha vopytu bajavych dziejańniaŭ dla abarony svajoj dziaržavy.
Hetyja kampanienty, na dumku ekśpierta, zabiaśpiečyli toje, što Ukraina nie zdałasia ŭ čakanyja 3-5 dzion.
«Voś try kampanienty, jakija nam patrebnyja. A ŭ nas heta prablema, u nas ža samy razumny — heta hienierał, astatnija zatkniciesia. Vy albo fejki płodzicie, albo vy ničoha nie viedajecie, psieŭdaekśpierty», — kaža Lebiadok.
Što nie tak ź biełaruskaj stratehijaj abarony
Ekśpiert kaža, što biełaruskaje kamandavańnie pamyłkova vybrała stratehiju abarony.
«Va Ukrainie — heta abarona svajoj dziaržavy. Što ŭ nas čujem? Heta naniasieńnie nieprymalnych strat praciŭniku. Heta čuvać užo čort viedaje kolki hadoŭ. I pahladzicie vy na vajnu z Ukrainaj.
Jakoje naniasieńnie nieprymalnych strat spyniła ahresara — Rasiju? Tak, 20 000 trupaŭ pakłali svaich, nu chaj 10 000, usio roŭna… Dy plavać rasijanam zaŭsiody było na heta. Heta prosta «oj-oj, treba iści pomścić za chłopcaŭ», biust na radzimie hieroja, školnaja parta i vychavańnie takich ža, jakija trupami lahuć».
Stratehiju naniasieńnia nieprymalnych strat sapierniku Lebiadok ličyć pieršapačatkova niapravilnaj. «Navat kali brać resursy, nu, moža, Litvie možna nanieści niejkija nieprymalnyja straty, i toje pytańnie», — kaža jon.
Biełaruskuju stratehiju abarony jon apisvaje prosta.
«My tut kaściami lažam, dzion 5-7 pratrymajem nataŭskija tanki, pryjduć bratuški-rasijanie, jany źmiatuć našy harady i praciŭnika, i potym my razam budziem adnaŭlać harady, klaści klataje NATA i dziakavać Rasii, a, moža, jašče ŭstupim u jaje, tamu što jana nas vyratavała ad Zachadu i hiejaŭ».
Chacia Lebiadok nie vyklučaje, što «ŭ kahości bolš kiemlivaha» ź biełaruskich vajskoŭcaŭ, hledziačy na niaŭdačy Rasii va Ukrainie, užo mahło paŭstać pytańnie, «a na kaho my možam raźličvać?».
Ekśpiert kaža, što biełaruskaje kamandavańnie spaźniajecca z rašeńniami i dziejańniami.
«U nas hienierały zadniaha rozumu. I toje, što jany ciapier pryznajuć, što pavinny pierahledzieć dziaržabaronzakaz, što voś vajna pakazała… Nu dobra, a na pravieračku? Jak pačniecca zaraz vajna? Heta tysiačy hibielaŭ, žyćciaŭ biełarusaŭ, voś što heta havoryć pra vajenna-palityčnaje kiraŭnictva».
Ci buduć biełaruskija vojski vajavać va Ukrainie?
«U toje, što biełaruskija vojski nie vykanajuć zahad, ja nie vieru. Kali daduć zahad, dapuścim, piataj bryhadzie: napierad, vojski, na Kijeŭ, lažcie trupami za vyzvaleńnie narodaŭ ad nacyzmu, jany heta vykanajuć. Inšaje pytańnie, što tam budzie, tut možna dyskutavać, ale jany vykanajuć zahad, na moj pohlad».
Što budzie dalej?
Lebiadok ličyć, što ŭdzieł Biełarusi ŭ vajnie nie skončyŭsia.
Jon miarkuje, što płany pa Kijevie ŭ rasijan — pierakinuć hrupoŭku ŭ Biełaruś i atakavać Kijeŭ — zastalisia. «Miarkujučy pa tym, jak usio aktyŭna ŭziałosia, heta na kaniec lipienia — pačatak kastryčnika», — prahnazuje terminy novaj eskałacyi ekśpiert.
«Zaniać poŭdzień — heta pieršačarhovaja zadača ŭ rasijan, tam zamacavacca, zrabić tam bufiernuju zonu. Samaje klučavoje tam — Adesa, kolki heta zojmie — pytańnie. I dalej vyzvalenyja siły pierakinuć znoŭ na Kijeŭ i narmalna vieści vajnu. I nie tolki na Kijeŭ, tam u pryncypie na paŭnočny kirunak, skažam tak», — raspaviadaje svaju viersiju Lebiadok.
Jon ličyć, što pry takim raźvićci padziej vajna moža pačacca i na našaj terytoryi.
«Čaho tryvać hetyja tyły, umoŭna kažučy? Nu, dobra, adnojčy daravali, druhi raz — niama čaho», — kaža jon pra mahčymy adkaz ukraincaŭ.
Ekśpiert miarkuje, što biełaruskaje kamandavańnie rychtujecca da takoha varyjantu. Da hetaha, na jaho pohlad, ciapier idzie aktyŭnaja padrychtoŭka, u tym liku razhortvańnie ŭ červieni terytaryjalnaj abarony ŭ Homielskaj vobłaści, pravierka reziervaŭ.
Lebiadok kaža, što, mahčyma, jon pamylajecca. Praŭda, tolki ŭ terminach.
«I dobra, kali tolki Ukraina, a to jašče moža być Prybałtyka», — prahnazuje jon.
Ci chopić u rasijan sił, kali jany dastajuć reziervy sa schoviščaŭ?
«Heta bła-bła-bła — rasijanie padciahvajuć T-62 i inšaje, aja-jaj, hladzicie, u ich kaniec resursaŭ — nadakučyła ŭžo, ščyra kažučy», — tłumačyć ekśpiert.
«Navošta novy tank na niejkich zaniatych pazicyjach, kali tudy možna pastavić staryznu? Dastatkova, umoŭna kažučy, na błokpoście niejkaha mabilnaha tanka: T-62 zabivaje hetak ža, jak T-72. Adpaviedna, na zaniatyja terytoryi ty staviš staryznu, a novaje, žyćciazdolnaje — na pieradavyja kirunki».
Lebiadok upeŭnieny, što resursy rasijan daloka nie vyčarpanyja i maralny duch nie taki nizki, jak pra heta kažuć.
«Kali ŭsiamu hetamu vieryć, to rasijanie ŭžo prajhrali miesiacy dva tamu. Na samaj spravie heta, viadoma, nie tak».
Kamientary