Chulihan, jaki źbiŭ minčuka z ŁHBT-kampanii, raskazaŭ, čamu tak atrymałasia
U noč na 25 žniŭnia na Kastryčnickaj vulicy ŭ Minsku nieviadomy žorstka źbiŭ režysiora dakumientalnaha kino Mikałaja Kupryča. Pa słovach paciarpiełaha, nieviadomy padyšoŭ da jaho i spytaŭ: «Ty taksama pid*r?» Paśla niadoŭhaha dyjałohu i stanoŭčaha adkazu Kupryča junak udaryŭ jaho ŭ hałavu.
Kupryč trapiŭ u balnicu z čerapna-mazhavoj traŭmaj i złamanym nosam. Jaho siabry vyklikali milicyju, ale chulihan užo syšoŭ.
Cikava, što praź niekalki tydniaŭ siabry Kupryča znoŭ sustreli napadnika na Kastryčnickaj. Tady im udałosia zatrymać chłopca i pieradać pravaachoŭnikam.
ŁHBT-aktyvist Andrej Zavalej raskazvaŭ, jak adbyłosia zatrymańnie:
«Jamu paviedamili, što jon zatrymany pa padazreńni ŭ ździajśnieńni złačynstva. Spačatku chłopiec nibyta pahadziŭsia prajści razam z supracoŭnikami milicyi, ale potym zrabiŭ rezki ryvok i pasprabavaŭ źbiehčy. Nie viedaju, što va mnie ŭklučyłasia, jak u zapavolenych zdymkach: sfakusavaŭsia, zhrupavaŭsia i vyskačyŭ jamu napiarejmy. Milicyjanty padbiehli, skazali «dziakuj» i nadzieli na jaho kajdanki.
Padazravanaha ŭ napadzie zavuć Ivan Hulaj. Jamu dniami spaŭniajecca 20 hadoŭ.
Jon žyvie ŭ Pryłukach. Skončyŭ tam miascovuju škołu, paśla vučycca dalej nie staŭ. Siabry kažuć, što Ivan pracuje «niedzie ŭ Minsku na zavodzie».
Sam Ivan tłumačyć, što paśla škoły jon pajšoŭ u licej. «Ale ŭ kancy treciaha kursu byŭ adličany, bo ŭ chodzie navučańnia źjaviŭsia skalijoz, a ź im, na žal, pracavać pa prafiesii nielha», — paviedamiŭ «Našaj Nivie» chłopiec.
Žyvie Ivan razam z baćkami ŭ Pryłukach. Ale adpačyvaje ŭ Minsku. Pryčym časam vykładvaje videa svaich pryhod u sieciva.
Akaunty ŭ sacsietkach u Ivana zakrytyja, usie pad fejkavymi imionami i biez aktualnych fota. Praŭda, karystajecca imi chłopiec aktyŭna. Naprykład, vykłaŭ storyz u instahram z adździaleńnia milicyi, paśla taho, jak jaho zatrymali.
«Naša Niva» źviazałasia ź Ivanam, jon spačatku admoviŭsia ad kamientaroŭ: «Śledčy skazaŭ ničoha nie razhałošvać». Ale paśla koratka patłumačyŭ svaje dziejańni.
«Na dopycie tyja chłopcy skazali adno, a ŭ navinach fihuruje zusim inšaja infarmacyja.
Skažu tolki adno, kali b paśla majho pytańnia «pid*ry jany ci nie» jany skazali prosta «tak ci nie», ničoha b nie było. Mety pieršapačatkova bić ich u mianie nie było, padyšoŭ prosta daviedacca, ci paćvierdziacca maje zdahadki. A adzin z chłopcaŭ vyrašyŭ «daścipna» pažartavać, paklikaŭšy mianie ŭ hiej-kłub», — raspavioŭ Ivan. Maŭlaŭ, heta i stała pryčynaj bojki.
«Naša Niva» źviazałasia z baćkami chłopca, ale jany nie zachacieli kamientavać pavodziny syna.
Kamientary