Na cyrymonii ŭručeńnia premij Łukašenka ź ciažkaściu havaryŭ, ale byŭ poŭny kazionnaha aptymizmu
Alaksandr Łukašenka 8 studzienia vystupiŭ na cyrymonii ŭručeńnia premij «Za duchoŭnaje adradžeńnie», śpiecyjalnych premij dziejačam kultury i mastactva i śpiecyjalnych premij «Biełaruski spartyŭny Alimp» 2024 hoda. Padčas cyrymonii jon vyhladaŭ fizična kiepska i vidać było, što vystupleńnie davałasia ź ciažkaściu.
Jak časta byvaje apošnim časam, u Łukašenki tresłasia hałava, adčuvałasia zadyška, a hołas byŭ mocna asipły.
Hetaje vystupleńnie było redkim vypadkam, kali častka pramovy Łukašenki była skazanaja pa-biełarusku.
Što da źmiestu pramovy, to jon byŭ banalnym. Łukašenka ŭ joj znoŭ paŭtaryŭ tyja tezisy, jakija refrenam hučać u jahonych vystupleńniach apošnim časam. Tak, jon iznoŭ padkreśliŭ ustojlivaść biełaruskaj madeli pierad usimi vyklikami i jaje asablivy šlach, a taksama ŭspomniŭ pra namier pieradać krainu dzieciam i ŭnukam:
«Jak by chtości ni imknuŭsia nas siońnia razhajdać, ničoha nie atrymajecca. Ničoha nie atrymajecca. My źbieražom svaju krainu. Jana ŭžo naležyć našym dzieciam i ŭnukam. Tamu my pavinny dumać pra ich budučyniu. I my dumajem. My ŭsio zrobim u nastupnaj piacihodcy, kab naša kraina nazaŭždy zabyłasia prablemu zachavańnia svajoj dziaržaŭnaści. Naša kraina zaŭsiody budzie dziaržavaj nasupierak lubym płyniam i tendencyjam na mižnarodnaj arenie».
Daloka nie ŭ pieršy ŭžo raz jon zaklikaŭ paplečnikaŭ taksama nie dumać pra nakładzienyja zachodnimi krainami sankcyi:
«Sankcyi, nie sankcyi — prosta žyćcio składvajecca takim čynam, što ŭ luboj situacyi nam daviadziecca vyžyvać, vytrymlivać hety nacisk. My jaho vytrymajem».
Što nie admianiaje taho, što budučy hod znoŭ taki pa tradycyi budzie niaprostym i ničoha dobraha jon nie praročyć:
«Ja heta kažu adkryta. I zapomnicie, chto b vam tut ni abiacaŭ załatyja hory, nam pryjdziecca napružvacca ŭ dva razy bolš, čym u papiarednim hodzie».
Ale, viadoma, «my pieraadolejem usie ciažkaści», bo «navučylisia pracavać. U składanych umovach. Kali na nas cisnuć z usich bakoŭ».
«Jamu pa načach śnilisia ludzi, jakich jon pasadziŭ». Stali viadomyja novyja detali apošnich dzion žyćcia syna Jarmošynaj7
Kamientary