Łukašenka pryhraziŭ Rasii vajnoj u vypadku dałučeńnia Biełarusi

Alaksandra Łukašenku spytali rasijskija žurnalisty nakont vyklikaŭ i pierśpiektyŭ Sajuznaj dziaržavy. Pytańnia pra ŭvachod u skład Rasii nie było — Łukašenka sam pra heta zahavaryŭ. 

Łukašenka tradycyjna adznačyŭ, što spačatku treba pabudavać padmurak Sajuznaj dziaržavy — ekanomiku. 

— Ja zaŭsiody nastojvaŭ – i adkryta vam skažu, nastojvaju na tym, što dom — kali ŭjavić Sajuznuju dziaržavu jak dom — treba budavać z padmurka. Vy ž nie skažacie, što z dachu? Što źjaŭlajecca padmurkam našych adnosin? Ekanomika. Tamu treba vybudoŭvać ekanamičnuju asnovu hetaj dziaržavy, — skazaŭ jon.

Druhoje patrabavańnie, jakoje niečakana vysunuŭ Łukašenka, — suvierenitet. 

— I druhoje, majo žaleznaje patrabavańnie, umova, jak chočacie heta nazyvajcie. U nas ahulnaja Ajčyna: ad Bresta da Uładzivastoka. Nikudy nie dzieniešsia ad hetaha. My ŭžo dziasiatkami, dziasiatkami hadoŭ, stahodździami da hetaha pryvykli.

Ale tak skłałasia, nie pa našaj vinie, što tut dźvie dziaržavy. Dźvie suvierennyja dziaržavy: Biełaruś i vielizarnaja Rasija. Heta niepachisny zakon našaha času.

Tamu ŭsiakija razmovy pra toje, što impieryja tam, satelit, nie satelit, što ŭnutr Rasii ŭstupić i inšaje… Ustańcie na majo miesca, vy b što, budučy prezidentam suvierennaj — nie kažu niezaležnaj, my adzin ad adnaho zaležym — suvierennaj dziaržavy, jakaja nie maje miežaŭ, nie pa svajoj vinie jakaja stała suvierennaj. Hetu dziaržavu zaŭtra b źniščyli. Ja na heta pajści nie mahu i mianie nichto na heta nie ŭpaŭnavažyŭ, heta pa-pieršaje, — padbirajučy słovy i nie skančajučy dumki pačaŭ Łukašenka. — Pa-druhoje, luby ruch cieła luboha palityka ŭ hetym kirunku — jon budzie źniesieny biełaruskim narodam.

Potym Łukašenka dadaŭ doŭhi śpič, što «biełarusy — heta samyja addanyja i nadziejnyja» ludzi dla rasijan. 

Ale dalej palityk znoŭ pierajšoŭ da temy pahłynańnia Biełarusi Rasijaj. 

— Vy mienšyja, my bolšyja, u nas ekanomika takaja, siakaja. My vam budziem dapamahać i dalej, ustupajcie ŭ skład Rasii. Tak pytańni stavić nielha. Heta niemahčyma i nierealizujema. Bajusia navat skazać, što heta vajna, — skazaŭ jon.

Jon zapeŭniŭ, što ŭ jaho z Pucinym «nikoli tak pytańnie nie stajała».

— Nu ŭ Rasii niekamu karcić i ŭ vysokich kołach. Treba heta vykinuć. I potym, a navošta heta? Nu navošta heta? <…>

Tak, siońnia možna nachilić, zavajavać niešta, a zaŭtra što? Nu dobra, zavajavała Ukrainu, dapuścim, Rasija. Što potym? Zaŭsiody robiačy krok, razumny mudry palityk pavinien dumać, «a dalej što?». <…> Takuju vielizarnuju krainu možna padmiać biez nastupstvaŭ? Nie. Što my chočam atrymać, kab tam pastajanna była partyzanščyna i jany ździajśniali terakty suprać nas i rasiejcaŭ? Jany ž buduć heta rabić. Čamu? Tamu što ich buduć da hetaha padšturchoŭvać. Vybuchoŭku im pryniasuć u luby čas. Heta jak minimum terakty. Tamu śviet ciapier taki, heta nie Siaredniaviečča, kali zachapiŭ terytoryju, padatki płaciš i dobra — śviet źmianiŭsia, śviet inšy. Tamu durnyja zadačy pierad saboj stavić nie treba, i zaŭsiody treba dumać pra toje, što budzie potym.

• 1
• 0
• 16
• 10
• 0
• 0
• 4
• 0