U Biełarusi znajšli redki vid jadomaj lisički — nie žoŭtuju, a žaŭtlavuju
Znachodkaj padzialiŭsia daśviedčany hrybnik Alaksandr Harbacevič. Jon źniaŭ redki hryb na videa i apublikavaŭ jaho ŭ sacsietkach.
Hrybnik raskazaŭ, što redki vid — žaŭtlavaja lisička — byŭ znojdzieny im u nietrach biełaruskich bałot.
Spačatku zdałosia, što heta lisička trubčastaja — poźni vid, jaki ŭ Karelii, naprykład, źbirajuć navat z-pad śniehu. Ale ŭ žaŭtlavych lisičak bolš aranžavyja nožki i płaścinki pad kapialušykam mienš vyjaŭlenyja, čym u trubčastych. A najbližejšy svajak žaŭtlavaj lisički — lisička čornaja. Pach u žaŭtlavaj lisički taki ž, jak i ŭ čornaj, pa smaku ž jana padobnaja na lisičku žoŭtuju.
Pa słovach Alaksandra, žaŭtlavaja lisička nasamreč smačnaja, choć zvyčajna ličycca, što nie vielmi.
«Toje ž samaje i pra trubčastyja było napisana, što heta hałoŭny hryb Finlandyi, ale ŭžyvajuć tolki kapialušyk, tamu što nožka pruhkaja, žorstkaja. Ale na samaj spravie, kali absmažyć jaje na alei z sollu, to kansistencyja, jak kalmar i hryb — niešta pa centry. Tekstura takaja pruhkaja, hnutkaja. I smak davoli niadrenny», — raskazaŭ amatar cichaha palavańnia.
Kamientary
Voś tolki navošta leźci ŭ tyja nietry, kab źbirać hetki žmych ? :) Nu, kali tolki pryrodaj palubavacca, dy vodaru taho čaroŭnaha ŭdychnuć, z samych imchoŭ.
Hryboŭ ža chapaje bolš zvykłych, asabliva ŭ vierasach, jakija, darečy, zaćvili ŭ hetym hodzie niazvykła rana, na radaść bortnikam.