Biez vady, ź piečkaj i tualetam na vulicy. Pahladzicie, jak žyvuć u starych kvaterach Maładziečna
Takija dvuchpaviarchovyja damy dahetul možna sustreć u asobnych rajcentrach. Praŭda, u niekatorych vypadkach pytańni z vyhodami haradskija ŭłady z časam vyrašyli. Ale nie ŭ Maładziečnie, piša Tochka.by.
Niepadalok ad akuratna adbudavanaha stadyjona siarod pryvatnaha siektara na vulicy Pieršamajskaj u Maładziečnie niby zhubilisia ŭ časie dva nievialikija šmatkvaternyja damy.
Pobač kałonka, pakryviŭsia i šmat pabačyŭ vuličny tualet, maleńkija harodziki. Babuli pa-staromu vynosiać brud z kvater u viadry. A jašče treba naciahać vady i nabrać droŭ na padpałku ŭ dryvotni kala raźbitaha aharoda.
Tak žyvuć niekalki piensijanieraŭ — u kvaterach dvuchpaviarchovaha doma, dzie niama kanalizacyi, vady, aciapleńnia i inšych vyhod. Tut usio zastałosia takim ža, jak i 60 hadoŭ tamu. Chiba što ciapier hetyja damy jak byccam nikomu nie patrebnyja i visiać ciažkim hruzam na bałansie ŭ miascovych kamunalnikaŭ.
Žyćcio biez vyhod
Vuličnyja katy aściarožna prabirajucca praź nieprachodny brud kala doma — darohi ŭ zvyčajnym jaje razumieńni na vulicy Pieršamajskaj kala damoŭ № 8 i №10 niama.
Takoje ž bałota žycharam hetych šmatkvaternych damoŭ treba pieraadoleć, kab schadzić u prybiralniu — u domie niama kanalizacyi. A sami draŭlanyja pakryŭlenyja prybiralni na vulicy — vidovišča nie dla słabaniervovych.
U hetych damach zastalisia ŭ asnoŭnym piensijaniery, šmat kvater pustuje, a pradać spadčyńniki ich nie mohuć i za biescań — kamu takaja žyłpłošča spadabajecca?
Ludzi hadami sami stvarali dla siabie vyhody. Pakul byli maładziejšyja, niejak spraŭlalisia. A ciapier užo i pa vadu ŭsio ciažej schadzić, i pa patrebie na vulicu ŭ taki maroz nie vielmi.
Prosiać dapamahčy kamunalnikaŭ u vyrašeńni drobnych prablem — tyja tolki admachvajucca. Pra adsialeńnie i znos havorki pakul nie idzie. A ciapier i novyja prablemy: uzakonić svaje vymušanyja pierapłaniroŭki ludzi nie mohuć.
«A adkul vy pra maju biadu viedajecie?» — ździŭlajecca pryjezdu žurnalistaŭ 66-hadovaja Žanna Anatoljeŭna.
Jana žyvie ŭ hetym domie z čatyroch hadoŭ. Kaža, što, napeŭna, adna tut takaja zastałasia — ź pieršych žycharoŭ «chto daŭno paźjazdžaŭ, a chto ŭžo i pamior».
Žanna Anatoljeŭna žyvie razam z mužam-invalidam. U pačatku nulavych, tady jašče maładyja i dužyja, jany zadumali ramont — razumieli, što ŭ staraści budzie niaprosta.
«Nam dali dazvoł na praviadzieńnie kanalizacyi i vodapravoda — jość techničnyja ŭmovy: vodazabieśpiačeńnie padvieści ad najbližejšaj vadasietki, kanalizacyju — da najbližejšaha punkta», — pačynaje historyju piensijanierka.
Samavolnaja pabudova — tualet
Dom hazifikavali ŭłady, vadu haspadynia praviała za svoj košt. A z kanalizacyjaj pytańnie tak i zastałosia visieć u pavietry: abiacali, što dva šmatkvaternyja damy padklučać da jakoj-niebudź ź sietak.
Ale z roznych pryčyn hetaha tak i nie adbyłosia. Žycharam hetaj i susiednich vulic u vyniku stali prapanoŭvać vyrašyć pytańnie za svoj košt: stvaryć kaapieratyŭ, vystupić z takim rašeńniem i vyrašyć usie techničnyja składanaści, zapłaciŭšy sa svajoj kišeni. Suma akazałasia niepadjomnaj.
«My i susiedzi na pieršych pavierchach ustalavali septyki — u kožnaha z nas byŭ svoj advod dla kanalizacyi. Voś vyklikajem kožnyja try tydni mašynu na adpampoŭku. A heta 35 rubloŭ. Ale dobra ŭžo, nie ŭ hetym prablema. Zachacieli my dom pradać. I tut pačałosia», — skardzicca Žanna Anatoljeŭna.
Reč u pierapłaniroŭcy, na jakuju spačatku byccam by dali dazvoł. Maleńkaja kamorka pieratvaryłasia ŭ nievialiki sanvuzieł z dušavoj. A kanalizacyju adviali ŭ septyk pad aknom — zrobleny akuratna, u arhanizacyi, jakaja absłuhoŭvaje dom, pytańniaŭ nie ŭźnikała.
Ciapier ža ŭzakonić pierapłaniroŭku to dazvalajuć, to znoŭ kažuć pryvieści ŭsio ŭ raniejšy vyhlad. Rašeńnie zatrymałasia ŭžo dzieści na abłasnym uzroŭni.
«Ciapier mnie prapanujuć usio heta prybrać i viarnuć u raniejšy stan. Ale my ž ludzi stałaha ŭzrostu. Što ja zrablu ź piensijaj u 500 rubloŭ? A ŭ prybiralniu, prabačcie, ja jak schadžu? Čamu ŭsio prybrać? Kažuć, što septyk my vyvieli na terytoryju «Kamunalnika» (absłuhovaj arhanizacyi. — Tochka.by). Ale my ž zrabili ŭsio pa praviłach, akuratna, jak maje być. Ciapier voś siadzim biez dakumientaŭ na kvateru», — kaža piensijanierka.
Jana razumieje, što kali b zadałasia hetym pytańniem raniej, kali na rukach byli «śviežyja» techničnyja ŭmovy na adviadzieńnie kanalizacyi i padviadzieńnie vady, to pytańnie b vyrašyłasia chutka: pierapłaniroŭku b uzakonili biez prablem, jak heta zroblena ŭ susiedziaŭ.
A ciapier hety septyk staŭ raptam pieraškadžać.
«A jak nam žyć było? Dy i naša absłuhoŭvajučaja arhanizacyja była nie suprać, vydała adpaviednuju daviedku, jakuju my prykłali da ahulnaha pakieta dakumientaŭ», — nie razumieje žančyna.
Žanna Anatoljeŭna ličyć, što dziakujučy niešmatlikim žycharam hety dom usio jašče choć niejak staić. Travu kasili sami, niejkaje ŭparadkavańnie — taksama sami. Kamunalnyja słužby niešta rabili, ale…
Terytoryja, miakka kažučy, nieŭładkavanaja: navat taja samaja prybiralnia, zdajecca, nikoli nie pryvodziłasia ŭ paradak. Dy i draŭlanyja «domiki» daŭno možna było b zamianić na bolš sučasnyja kabinki.
Na heta žychary tolki paciskajuć plačyma. I kažuć: u kaho niama prybiralni, hetym «hramadskim» nie karystajucca. Pa-staromu —— u viadro.
Vyšej pavierch — bolš prablem
Na druhich pavierchach ludziam žyviecca składaniej. Dzieści jość vada i aciapleńnie, ale niama kanalizacyi. A dzieści niama naohuł ničoha.
«Dziadula voś u susiedniaj kvatery niadaŭna pamior. Tak apošnija hady ŭžo nikudy nie vychodziŭ. My jamu chto vadu pryniasie, chto vynieści viadro dapamoža. Ciapier nakštałt jak dzieci sprabavali pradać kvateru, ale nichto nie biare, navat za $12-15 tysiač», — kažuć žychary.
U adnu z takich kvater, dzie čas niby spyniŭsia ŭ 60-ch, žurnalisty taksama zazirnuli. Topiacca piečkaj — adnoj ź dźviuch pakinutych. Druhaja razvaliłasia amal, pieršaja jašče nakštałt jak trymajecca, ale patrebny piačnik — u absłuhovaj arhanizacyi kažuć, takoha śpiecyjalista niama. Što rabić potym i jak tapicca, niezrazumieła.
«U hety dom ja pierajechała 20 hadoŭ tamu, mnie dali jak abmienny fond, kali ŭ majoj inšaj kvatery prosta pravaliłasia padłoha. A potym tak i pakinuli. U toj kvatery było, viadoma, lepiej», — kaža piensijanierka Viera.
Jana dadaje, što dom aficyjna nie ličycca avaryjnym. Choć voś u jaje kvatery ŭ ścianu zahaniali belki-zahvazdki — tamu što dvuchpaviarchovik, ź jaje słoŭ, «daŭno kocicca na susiedni stadyjon».
U kvatery pachnie piečkaj. U kalidory ŭ płastykavaj vannačcy zamočvajecca bializnu. Pobač — bijaprybiralnia.
«Tak i žyviem. Ścirajusia ŭ kalidory, mycca idu ŭ łaźniu, a pa vadu — u kałonku, paru mietraŭ. Drovy voś kupiła na zimu — 180 rubloŭ za try «kuby». Adnoj chapaje», — kaža žančyna, prabirajučysia da kałonki pa vadu.
Aficyjny kamientar — «da pabačeńnia»
Kab daviedacca pra los doma i pačuć druhi bok, Tochka.by źviarnułasia da absłuhovaj arhanizacyi — « Kamunalnik. ŽREA №6». Tam paprasili telefanavać vyšejstajačamu kiraŭnictvu.
Na pytańnie dyrektar pradpryjemstva «Kamunalnik» Siarhiej Kazanovič adkazaŭ koratka:
«A jakoje ŚMI — dziaržaŭnaje ci nie? Nie? Nu, tady da pabačeńnia».
«Čamu nie spytaje ŭ siabie: kali ja jezdžu ŭ Hiermaniju i zabiraju ŭsie ŭznaharody, čamu nie vyjšaŭ na kantakt ź niemcami?» Da kaho źviarnuŭsia Łatuška?26
Kamientary