«Ja tabie nie dziaŭčynka!» Žančyna pierapužałasia sustrečy z aleniem. Ale historyja atrymała cikavy praciah
Heta videa ź biełaruskaha lesu maje ŭ tyktoku amal 825 tysiač prahladaŭ.
U roliku bačna, jak žančyna chavajecca ad alenia za sasnoj, a toj padymajecca na zadnija nohi i sprabuje padyści da jaje. Žančyna tym časam viadzie siabie śmieła i sprabuje adahnać ad siabie žyviołu z dapamohaj pałki i krykaŭ. Jana kaža žyviole «ja tabie nie dziaŭčynka» — maŭlaŭ, aleń pierabłytaŭ jaje z samkaj-alanichaj.
Hetuju scenu zdymaje znajomy žančyny. Jana prosić jaho padahnać bližej mašynu — maŭlaŭ, inakš ad alenia nie pazbavicca.
U kamientarach da rolika abjaviŭsia haspadar žyvioły. Jon patłumačyŭ, što aleń ručny i žyvie ŭ jaho ŭžo čatyry hady, imia žyvioły — Fiodar. Aleń pryščepleny ad šalenstva, a ŭ videa jon bjecca, bo baicca rezkich ruchaŭ — vierahodna, Fiodara jakraz pierapužali pavodziny žančyny, jakaja sprabavała prahnać jaho pałkaj.
Haspadar udakładniaje, što ŭsio adbyvajecca la chutara Koźliki. Havorka pra adnajmiennuju viosku ŭ Vałožynskim rajonie, zusim niedaloka ad Nalibockaj puščy.
Na staroncy ŭ haspadara alenia jość miłaje videa, jak kot łaščycca da Fiodara.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆPrank na minskim vakzale parvaŭ tyktok — chłopiec pryjšoŭ na ciahnik z hihanckim kvitkom
«Palešuki stali Chobsami». Jak biełarusy adsyłajuć svajo DNK u Amieryku i šukajuć prodkaŭ pa testach
Vializnuju kolkaść ludziej vyklikajuć u milicyju, adździeły kadraŭ, dekanaty pierad vybarami7
Kamientary