«Kali vynosili paranienych, prylacieŭ druhi snarad». Historyja kalinoŭca, jaki straciŭ nahu na vajnie
Hetaha bajca zavuć Alaksiej, pazyŭny «Psichołah». Zamiest levaj nahi ŭ chłopca ciapier pratez — nastupstvy prylotu tankavaha snarada. Alaksiej ni pra što nie škaduje: «Dla luboha biełarusa šaniec prajavić siabie na vajnie va Ukrainie — heta šaniec nablizicca da toj svabody, jakuju Biełaruś straciła. Heta momant adčuć siabie volnym, kali heta vajna za spravu spraviadlivuju». Jaho historyju apublikavaŭ bataljon Kalinoŭskaha.
Va Ukrainie chłopiec apynuŭsia na pačatku 2015 hoda.
«Pryjechaŭ siudy dla taho, kab trapić na słužbu ŭ połk «Azoŭ». Paśla prachodžańnia dvuchtydniovaha kursa maładoha bajca ja zastaŭsia tam sa svaimi siabrami-biełarusami pracavać instruktarami. My pieryjadyčna jeździli na vajnu», — raskazvaje Alaksiej.
Tak praciahvałasia kala 1,5—2 hadoŭ. Paśla chłopiec skončyŭ vajennuju karjeru, viarnuŭsia da zvyčajnaha mirnaha žyćcia. Jon žanaty.
Ale kali pačałasia vajna, u pieršy ž dzień Alaksiej pajechaŭ na bazu pry «Azovie».
«Pieršyja dni abaraniali aeraport u Vasilkovie sumiesna ź inšymi ŭzbrojenymi siłami. Znachodzilisia tam paru dzion, čakali, što budzie vialikaja vysadka desantu. Paśla adtul my pajechali ŭ nakirunku Hastomiela, znachodzilisia tam, čakali masiravanaj ataki, ale jaje nie adbyvałasia», — zhadvaje bajec.
Surjozny boj ich čakaŭ pad Vorzielem. Kalinoviec z tavaryšami apynuŭsia za 60 mietraŭ ad rasijskaj techniki.
«My tady nie viedali, što jany pačali maštabny nastup na Irpień, Buču i što našy siły adychodziać ad darohi, pa jakoj musiła iści varožaja technika. Prajechała šmat adzinak, našy chłopcy pa ich udaryli. Ja kali pabačyŭ piachotu, pačaŭ pa ich pracavać. Źniščyŭ pieršych abjektaŭ [vajskoŭcaŭ], jakija z mašyny vyleźli. Paśla źmiaściŭsia, kab pa mnie ahoń nie adkryli, i pabieh za svaim kulamiotčykam».
Paźniej bajcy nakiravalisia ŭ hatelny kompleks «San-Maryna», kab dakłaści abstanoŭku. Kamandzir pryniaŭ rašeńnie ab kruhavoj abaronie, bo kalinoŭcy akazalisia ŭ atačeńni.
«Jak tolki zaniali abarončyja pazicyi, pa domie prylacieŭ pieršy snarad z tanka, paraniŭšy častku našych chłopcaŭ. Ja akazvaŭ pieršuju dapamohu. I kali paranienych pačali vynosić na vulicu, bo dom staŭ niebiaśpiečny, jon pačaŭ razburacca, hareć, prylacieŭ druhi snarad tanka, praź jaki ja byŭ paranieny.
Mianie ŭdaryła askiepkami ŭ bronieplitu, adarvała nahu — jana visieła na šmatku skury i suchažylla. Ja upaŭ i razumieŭ, što nie mahu ŭstać. Pobač kryčali chłopcy, što im nohi pasiakło», — apisvaje tyja padziei Alaksiej.
U jaho z saboj byŭ turnikiet. Z dapamohaj adnoj ruki (bo levuju pierabiła askiepkami), jon nakłaŭ turnikiet, zaciahnuŭ i pačaŭ paŭźci ŭ biaśpiečnaje miesca, bo čakaŭ, što buduć jašče pryloty ŭ budynak. Paśla da miesca evakuacyi jaho daciahnuŭ tavaryš z 80-j bryhady.
«Mianie advieźli ŭ 7-ju haradskuju balnicu Kijeva, zrabili poŭnuju amputacyju. Paśla pieraviali ŭ inšuju balnicu, dzie mnie rabili pieralivańnie płazmy, kryvi.
Miesiac ja znachodziŭsia pa roznych balnicach, mianie pieravozili z vobłaści ŭ vobłaść. Paśla pačaŭ prachodzić reabilitacyju. Padrychtavali nahu da pratezavańnia — raźvili źviazki, myšačnuju siłu».
Pakul Alaksiej chodzić na pratezie z dapamohaj mylic. Jon vielmi spakojna razvažaje pra svajo miesca na vajnie.
«Dla luboha biełarusa šaniec prajavić siabie na vajnie va Ukrainie — heta šaniec nablizicca da toj svabody, jakuju Biełaruś daŭno straciła. Šaniec dapamahčy svabodnaj krainie, ź jakoj nas abjadnoŭvaje historyja. Heta momant adčuć siabie volnym, kali heta vajna za spravu spraviadlivuju», — kaža bajec.
Stała viadoma pra zatrymańnie 77-hadovaha Vasila Hustyra, adnaho z najlepšych ahraryjaŭ Biełarusi4
Kamientary