«Niahledziačy na biesprecedentny cisk na Biełaruś, kraina žyvie i pracuje ŭ narmalnym rytmie, — skazaŭ Ivan Cierciel. — Pavodle našych acenak, abstanoŭka ŭ pracoŭnych kalektyvach pradpryjemstvaŭ i arhanizacyj, va ŭstanovach adukacyi ŭ cełym zdarovaja i kantralavanaja. Na fonie sprobaŭ zvonku raschistać ekanomiku narodnaja haspadarka pakazvaje niadrennuju dynamiku».
«U svaich zakrytych dakładach zamiežnyja śpiecsłužby i padryŭnyja centry, jakija znachodziacca pad ich kuratarstvam, kanstatujuć, što, cytuju, «ułada vystajała i ahladnych pierśpiektyŭ dla jaje źviaržeńnia nie prahladajecca. U šerahach źbiehłych miaciežnikaŭ fiksujucca rospač i apatyja. Usio vyraźniej vyjaŭlajucca prychavanyja da pary asabistyja kryŭdy i zvady, abumoŭlenyja baraćboj za zachodnija hranty». Ale heta nie značyć, što za miažoj admovilisia ad płanaŭ pa źviaržeńni ŭłady ŭ Biełarusi», — dadaŭ Ivan Cierciel.
Maładuju supracoŭnicu «Pielenha» aryštavali za «zakliki da naniasieńnia škody Biełarusi». Joj pahražaje da 12 hadoŭ1
Kamientary