Лідар гурта «Каста» расказаў пра здымкі кліпа з БТРамі ў Мінску і працу з Максам Каржом

— Ваш бацька беларус. Раскажыце падрабязней, дзе ён нарадзіўся і як апынуўся ў Расіі.

— Мой бацька нарадзіўся ў Брэсцкай вобласці, на хутары Альпень (Столінскі раён. — «Люстэрка»). Ён вырас у Магілёве. Узімку ў беларускім пансіянаце ён студэнтам пазнаёміўся з маёй мамай, якая прыехала туды адпачываць з Растова-на-Доне. З тых часоў яны сябруюць і кахаюць адно аднаго.

— Вашы карані паўплывалі на вашу актыўнасць падчас пратэстаў 2020 года?

— Так. Гэта было жудасна назіраць. Я захапляўся беларусамі і іх культурным, кранальным, трапяткім, доўгім масавым пратэстам. І ў процівагу гэтаму я глядзеў на застарэлыя метады ўлады, якія суправаджаліся прамовамі асноўнага яе прадстаўніка. Гэта было дзіка і сорамна назіраць. Тое, што адбываецца не прайшло бокам, мы вельмі спачувалі.

— Кліп да легендарнага трэка «Вокруг шум» здымалі ў Мінску. Чаму?

— Гэта даволі важкі кліп. Вытворчыя абставіны ўдала склаліся менавіта ў Мінску.

— Проста танней было?

— Калі ўсё перавесці ў грошы, то, напэўна, так. Але акрамя выдаткаў, ёсць іншыя пытанні для кіназдымак. Сумарна выбраць можна было толькі прадакшн ў Мінску, ім кіраваў Уладзімір Няфёдаў.

— «Вокруг шум» — дарагі кліп. Колькі ён каштаваў?

— Напэўна, 50 тысяч даляраў (відэа выйшла ў 2009 годзе. — «Люстэрка»).

— У кліпе ёсць БТРы. Дзе і як вы іх дасталі?

— Гэта нейкая вайсковая частка. Я гэтым не займаўся. Я глядзеў у каштарысы, спрабаваў узважыць, наколькі гэта рэалістычна і ці сапраўды [усе] атрымаецца, але дамоўленасцямі займаўся не я.

— Вайсковай часці плацілі?

— Не памятаю, але складана паверыць, што гэта было бясплатна. Напэўна, гэта нават было вельмі дорага (смяецца).

— У Макса Каржа шмат гадоў быў падпісаны кантракт з лэйблам Respect Production, якім вы кіравалі. Раскажыце пра вашу першую сустрэчу.

— Знаёмыя закінулі яго дыск, сказалі: «Вам прасілі перадаць». Я паслухаў і адразу ўявіў сабе тачку, у яе адкрыты багажнік, валіць гук, вакол тусяць студэнты.

Мы ўпершыню сустрэліся з Максам у гандлёвым цэнтры ў Маскве. Ён быў сур'ёзны, нешматслоўны, уважлівы, юны. Макс быў у штанах. Увесь наступны час ён хадзіў у шортах. Потым, калі я ўспамінаў першую сустрэчу, думаў: «Вось дзіўна, чаму ён тады быў не ў шортах, а ў штанах?» (смяяцца).

— Якія ў вас былі ўмовы працы? Ён мог вам сказаць: «Ваша ідэя прышпільная, але мне здаецца, што яна не пра мяне. Я хачу вось так»?

— Проста, як ты кажаш, гэта даслоўна казаў Макс.

— Вы ўкладвалі ў яго грошы цалкам, гэта было 50 на 50 ці неяк інакш?

— Мне здаецца, што мы з Максам дамаўляліся не раскрываць усіх умоў працы. Але відавочна, што ў першы перыяд усе інвестыцыі былі ад нашага лэйбла, а пасля — сумесныя.

— Цяжка было Макса Каржа прымусіць хадзіць на інтэрв'ю?

— Мы не спрабавалі прымушаць, толькі прапаноўвалі. Ён рабіў гэта вельмі рэдка. Яму не падабалася. (…)

Я памятаю, што шмат разоў Юрый Дудзь прасіў яго даць інтэрв'ю. Я перадаваў гэта Максу. Адзін час ён нават быў настроены пайсці, але потым настрой кудысьці дзеўся.

— Гэта праўда, што ў тым ліку дзякуючы і вам у нас ёсць такія крутыя кліпы Макса Каржа? Як вы да гэтага датычныя?

— Першыя кліпы арганізоўвалі мы, у нейкіх удзельнічалі сцэнарна. Але ў Макса выявіўся ўласны запал да здымачнага працэсу, і ён вельмі хутка развіваўся. Ён захапіўся, стаў разбірацца ў камерах, у святле і іншых рэчах. Яму стала цікава быць рэжысёрам і прадзюсарам кліпаў.

— Паводле апошняй публічнай інфармацыі, у кастрычніку гэтага года Макс Корж з'ехаў з Беларусі. Ім зацікавіліся ў ГУБАЗ. Вы бачыліся або звязваліся?

— Мы не бачыліся даўно. Звязваліся, напэўна, апошні раз 1,5 года таму. Пагутарылі пра вайну ва Украіне. Мне было б прыемна даведацца, што ён таксама перажывае.

• 6
• 0
• 2
• 1
• 0
• 0
• 0
• 0