Łukašenka siońnia sustreŭsia z pradstaŭnikami roznych nacyjanalnaściaŭ. I zrabiŭ niekalki zajaŭ, u tym liku i pra dyjałoh z Zachadam.
«Jaki Zachad? My nie suprać supracoŭnictva z Zachadam, amierykancami, ale vy ž bačycie ich palityku… zaŭtra novaje kiraŭnictva pryjdzie ŭ Amierycy da ŭłady, navat staroje-novaje (Kamała Charys i hetak dalej), — vy pahladzicie, zusim inšaja budzie palityka. U ich zvyčka takaja: «A vy chto? My vas nie viedajem.
— Jak nie viedajecie, my ž z vami siabravali, vy nam zbroju pastaŭlali… — nie, heta byli nie my.
… Voś ich palityka. I ja ŭvieś čas vašamu kiraŭnictvu pra heta kazaŭ. Kali, kažu, vy nie razumiejecie, dyk ja ŭžo stary čałaviek u palitycy. Ja bačyŭ šmat. Im vieryć nielha», — skazaŭ Łukašenka.
Kamientary
Pieriejti
Vchod
picabu666
«Riurikoviči my»: Aleksandr Łukašienko vpiervyje rasskazał ob istorii svojej siemji
3 hoda nazad
15K
Diejstvujuŝij priezidient Riespubliki Biełaruś Aleksandr Łukašienko vpiervyje publično obnarodovał informaciju o svojom proischoždienii.
«Pośle raspada Sovietskoho Sojuza stało očień modno najti u siebia diedušku-dvorianina ili babušku-baroniessu. Ničieho płochoho v hienieałohičieskich izyskanijach niet, no začiem kičiťsia etim? Ja nikohda nie rasskazyvał, no moj otiec javlajetsia priamym potomkom Riurika. Nie budu vdavaťsia v podrobnosti i pieriečiślať vsiech svoich rodovitych priedkov, no otmieču, čto byli i vielikije kniaźja, i hienierały, i ministry. Mojo schodstvo s Riurikom, kstati, otmiečali i ludi, kotoryje nie v kursie našieho rodstva. Kak-to ja prijezžał v moskovskij Istoričieskij muziej i tam hłavnyj chranitiel, očień iźviestnyj istorik, zajavił mnie, čto vniešnie ja očień pochož na sozdatiela drievnierusskoho hosudarstva. Mnie inohda kažietsia, čto vo mnohom moi uśpiechi v politikie obusłovleny hienami i błahorodnym proischoždienijem. I kohda moj syn sprosił, otkuda bieriot načało rod Łukašienko, ja s połnym pravom otvietił jemu – «Riurikoviči my»», - zajavił biełorusskij lidier.
Nu vierim kak Bohu )))