Uładzimir Niaklajeŭ adreahavaŭ na toje, što knihu jaho vybranych tvoraŭ pryznali ekstremisckaj
«Paśla taho, jak kniha maich vybranych tvoraŭ była pryznanaja «ekstremisckimi materyjałami», u moj pryvat u fejsbuk nakidałasia šmat pytańniaŭ. Pytajuć, «što kankretna znajšli ŭ knizie ekstremisckaje», «čamu dla hetaha vybrali mienavita vašu knihu vybranaha» i h. d., — havoryć Niaklajeŭ.
— Najvažnaje siarod usich — pytańnie nastaŭnicy z radzimy Uładzimira Karatkieviča: «Kali razam z vašymi tvorami nazvali ekstremisckimi vieršy Natalli Arsieńjevaj, Łarysy Hieniuš i navat 200 hadoŭ tamu napisanyja vieršy Dunina-Marcinkieviča, dyk što dalej? Što budzie z Bahuševičam, Kupałam, Kołasam, Bahdanovičam, Karatkievičam, Bykavym — z usioj biełaruskaj litaraturaj?»
Budzie toje (jano ŭžo jość), što niekali było, i pra što napisana ŭ ramanie «Hej Ben Hinom», pra jaki ŭ mianie pytalisia: navošta ja ŭziaŭsia za histaryčny tvor, kali stolki naŭkoł sučasnych siužetaŭ?
Dyk voś siužet hetaha ramana z ckavańniem, pieraśledam i ŭrešcie zabojstvam nacyjanlnaha hienija Janki Kupały, vyniščeńniem biełaruskaha słova jak hienietyčnaha koda nacyi i jość samym sučasnym siužetam. Choć pačaŭsia jon nie ad siońnia i nie ad Kupały, i navat nie ad Dunina-Marcinkieviča — sučasnamu hetamu siužetu ŭžo 300 hadoŭ.
I što ź jaho vynikaje? Tolki adno.
Jakija b chvali vyniščeńnia movy, kultury, histaryčnaj pamiaci naroda ni ŭzdymalisia ŭ minułych stahodździach, jany raźbivalisia ab tajamničuju, nievytłumačalnuju (ramantyčna vypisanuju Karatkievičam) viekaviečnuju moc biełaruščyny, jakaja ŭ našaj ziamli i ŭ našaj vadzie. Hetak budzie i ciapier. Słova biełaruskaje ŭsio pieratryvaje i ŭsich svaich nienaviśnikaŭ pieražyvie».
Čytajcie taksama:
Knihi Hienijuš, Arsieńnievaj i Niaklajeva trapili ŭ śpis ekstremisckich materyjałaŭ
Aleś Žuk: Biełaruskich piśmieńnikaŭ i ŭsiu našu litaraturu buduć trymać u čornym ciele
Niaklajeŭ: Mocy serca majho ŭžo nie staje hladzieć na toje, što dziejecca ŭ Ajčynie…
Kamientary
Och, narodiŝie!
Iz połtysiači porod —
Odna porodiŝa!
Naš odin — za ichnich dvuch —
Tolko daj borŝa...
I raz v dvadcať kriepčie duch...
Iz tualetiŝa.
"U vsiech u nas svoja doroha,
I biedy — horiesti svoi,
No zadieržitieś, radi boha! —
Pried vami niŝaja stoit...
No vieriu ja, čto chvatit siły —
Jeŝie priekraśniej i umniej
Vosprianiet novaja Rośsija,
Nie nado miłostyni jej!